กำเนิดชีวิต "เด็กชาย ชาย วงศ์ชิดวรรณ"
ตัวของผมเอง บ้านเกิดนั้นอยู่กรุงเทพฯ ครับ
ผมเกิดที่โรงพยาบาลศิริราชครับ ตอนเวลา 16 นาฬิกา 42 นาที ของวันจันทร์ที่ 15 พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๒๑ เด็กชาย “ชาย วงศ์ชิดวรรณ” ได้ถือกำเนิดขึ้น
แม่เล่าให้ผมฟังว่า ตอนแรกที่ชื่อว่า “ชาย”เฉย ๆ เพราะว่าเขาตั้งมาให้จากโรงพยาบาล
ตอนแรกพ่อของผมตั้งใจจะผมชื่อว่า “ขวัญกล้า” ครับ
แต่ในใบเกิดพยาบาลเขียนชื่อมาว่าเป็น เด็กชาย ชาย ไปแล้ว พ่อก็เลยไปเติมคำว่า “ชาญ” มาข้างหลังอีกหนึ่งตัวครับ
ผมก็เลยชื่อว่า “ชายชาญ” นับตั้งแต่นั้นมาครับ
ชายชาญ แปลว่า ผู้ชายที่กล้าหาญ.
จากเด็กชาย "ชาย"
มาเป็น "ชายชาญ"
จนถึงทุกวันนี้เป็น "ปภังกร"
ลมหายใจทุกวันนี้ที่มีอยู่ได้ก็เพราะ
เทวดาองค์หลักในชีวิต
พ่อและแม่ ผู้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูชีวิตน้อย ๆ ชีวิตนี้
เทวดาผู้ที่เป็นดั่งลมหายใจของลูก
ผูกพันชีวิตและทุกอณูทั้งความรู้สึกและร่างกาย
พ่อและแม่ "เทวดา" ที่สำคัญที่สุดในชีวิต
ความเห็น (12)
น่ารักมากเลยคะ...เด็กชาย"ชายชาญ"...
รออ่านต่ออยู่นะคะ
- ขอบคุณมากเลยครับท่านกะปุ๋ม
- ตอนเด็ก ๆ น่ารักครับ ตอนนี้ไม่ค่อยแน่ใจครับ อิอิ
- กำลังพิมพ์อย่างขมีขมันเลยครับ พิมพ์ไปร้องไห้ไปครับ มีเหตุการณ์ความทรงจำทั้งเศร้าเคล้าน้ำตาครับ
- ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่รอติดตามครับ
ป.ล. อยากฟังชีวิตกะปุ๋มบ้างจังครับ
- ครับ ต้องเข้าไปติดตามค้นหาและอ่านอย่างแน่นอนครับ
- ขอบคุณกะปุ๋มอีกครั้งครับ
- "ขี้ร้องอย่างแรง" อันนี้ก็อาจจะถูกครับ เพราะผมชอบร้องไห้บ่อย ๆ
- เพราะหัวเราะมาก ๆ น้ำตาก็จะไหล ดีใจมีความสุขน้ำตาก็จะไหล ปลื้มใจกับสิ่งต่าง ๆ ที่เพื่อน ๆ มีให้ใน G2K น้ำตาก็ไหลพราก
- และยิ่งช่วงพิมพ์ไดอารี่ชีวิต คิดถึงเรื่องต่าง ๆ ในอดีตที่ผ่านมา โดยเฉพาะเรื่องพ่อกับแม่ น้ำตานี่ไหลพราก ๆ ๆ ๆ เลยครับ
- 555 ภาพที่สองหน้าตาเหมือนปัจจุบันเหรอครับ แสดงว่ายังน่ารักเหมือนเดิมครับ อิอิ
- ขอบพระคุณคุณเมตตาที่เข้ามาเยี่ยมเยียนเสมอครับ
- ขอพลังแห่งความเพียรและความรู้จงสถิตกับท่านตลอดไปครับ
- แหม สมัยนี้ก็ยังมีอีกหลายคนบอกว่าน่าหยิกครับพี่เม่ย
- โดยเฉพาะน้อง ๆ (อิอิ) บอกว่าแก้มผมอวบอูบ แก้มยุ้ยน่าหยิกครับ
- ถ้าพี่เม่ยมีรูปสมัยก่อนอย่าลืมเอามาให้ชมเป็นขวัญตาบ้างนะครับ
- ขอบพระคุรล่วงหน้าครับ
- ขอพลังแห่งความสดใสและสดชื่นสถิตอยู่กับพี่เม่ยตลอดไปครับ
- ตามมาดูพัฒนาการณ์ ของ "เจ้าหัวโป๊งเหน่ง" บันทึกที่ 2 แล้วนะ ผมน้องจอห์นก็ยังไม่ขึ้นสักที
- ป้าบวมชอบรูปที่ 2 จัง น่ารักดี.. ดูดิ มีแววว่าโตขึ้นจะหล่อนะเนี่ย (แต่เอามาเทียบกับรูปตอนโต...
อืม...ขอใช้ตัวช่วย) - อืม...ดูจากโหงวเฮ้ง...จากหัวกลม ๆ เจ้าหัวโป๊งเหน่ง หน้าตาหน้าหยิกคนนี้ โตขึ้นจะท่าทางจะหัวแข็งน่าดูเลยนิ อิๆๆๆ
- ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับท่านmoomiกับป้าบวม
- สำหรับพัฒนาการของผมตอนนี้ถึง ป.2 แล้วครับ
- แต่ขอคั่นรายการไปตอน ปวช. ก่อนเลยครับ เพราะวันนี้ไปดูหนังเรื่อง seasons change มาแล้วคิดถึงสมัยหนุ่ม ๆ ครับ
- สำหรับเรื่องผมนั้น ตอนนี้ขึ้นแล้วครับ แต่กำลังจะร่วงหมดครับ เพราะมาแถวนี้สงสัยกินข้าวแกงใส่อายิโนะโมะโต๊ะมากไปหน่อยครับ
- 5555 สำหรับเรื่องหัวแข็งนั่น รับรองครับ แข็งแน่ ๆ โดยเฉพาะแข็งสำหรับเรื่องอยุติธรรมครับ
- แต่สำหรับเรื่องความรักนั้นไม่แข็งครับ อ่อนทั้งตัวและหัวใจครับ อิอิ
- ป้าบวมกับท่านmoomiงานยุ่งไหมครับ เสาร์อาทิตย์ไปเที่ยวไหนหรือเปล่าครับ ถ้าอย่างไรอย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะครับ เป็นห่วงมาก ๆ ครับ
- ขอพลังแห่งความสุขดีจงสถิตกับท่านทั้งสองตลอดไปครับ
- แต่สำหรับเรื่องความรักนั้นไม่แข็งครับ อ่อนทั้งตัวและหัวใจครับ อิอิ
- เดี๋ยวๆๆ ขอเคลียร์เรื่องนี้ก่อน อะไร ยังไง นะเกี่ยวกับเรื่องรักๆนี่ หมู่นี้ชักจะเผยไต๋ออกมาเรื่อยๆนะ เอ...หรือว่าจะใช้ moomiกะป้าบวม เป็นสะพานบอกความในใจให้ใครรู้รึเปล่าจ้ะ
- เสาร์-อาทิตย์นี้เรา 2 คนแยกย้ายกันพักผ่อนตามอัธยาศัย(ตามมีตามเกิด)จ้ะ
- เพราะรู้ว่าฟางกองมหึมาบนโต๊ะทำงานกำลังรอให้เราไปหอบ เฮ้อ แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว ตูล่ะเซ็ง
- อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะครับ เป็นห่วงมาก ๆ ครับ อาจารย์จอห์นก็เช่นกันจ้ะ
ปล. อย่าให้รู้นะว่า มัวแต่เข้า MSN คุยกะสาวจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน จับได้จะตีให้....หิๆๆๆ
บันทึกนี้...เวลาไม่น้อยแล้ว...แต่ยังอบอุ่นทุกวินาทีครับ