ในที่สุด...

ในที่สุด อาจารย์แหววก็เห็น "ป้าต๊อก" ในgotoknow

อาจารย์แหววคะ ในที่สุดอาจารย์ก็เห็น "ป้าต๊อก" ใน gotoknow แล้วนะคะ ถ้ายังไม่เริ่ม มันก็คงยังไม่เริ่มอยู่นั่นแหละ ไม่รู้ว่าจะมีวินัยในตัวเองได้แค่ไหน พวก lowtech ก็เช่นนี้แล มีหลายอย่างที่ยังงงๆ อยู่ ไม่แน่ใจว่าทำถูกต้อง และถูกช่องทางตามที่ gotoknow ต้องการหรือเปล่า แต่คงต้องขออนุญาตลองมั่วๆ ไปก่อนนะคะ ชำนาญแล้วคงจะดีขึ้นค่ะ 

สวัสดี gotoknow

[Archanwell]

อาจารย์ต๊อกเมลล์มาบอกว่า "ลงทะเบียนใน gotoknow แล้วค่ะ ยังงงๆ อยู่บ้าง แต่ถ้าเข้าบ่อยๆ คงจะชิน กลัวใจตัวเองจังค่ะ อาจารย์เข้าไปติ (ชม) ได้เลยนะคะ :)"

อ.แหววอยากตอบ อ.ต๊อกว่า รู้จัก อ.ต๊อกมานาน คนอย่าง อ.ต๊อก ถ้าคิดจะทำอะไร ก็ทำได้ ถ้าเชื่อว่าถูกต้อง ยากแค่ไหน อ.ต๊อก ก็ทำจนได้

หน้าที่ของ อ.แหวว ก็คือ คอยให้กำลังใจและช่วยเหลือ

งานของเราสองคนก็มากอยู่ แต่ถ้าเราอยากให้นักศึกษาเขียนหนังสือ เราก็จะต้องมีการกระทำ "นำ" พวกเขา

อ.ต๊อกทราบไหม ? หลังจากกลับมาจากแม่สายนะคะ มีนักศึกษาอย่างน้อย ๓ ท่านที่ประทับใจกับการดูแลและเห็นประโยชน์ของการเขียนรายงานบนโกทูโน จนกระทั่งมาเขียนงานใน โกทูโน

(๑) คุณนก ณัฐภัสสร

http://gotoknow.org/blog/napassorn/47153

(๒) คุณก๊อตจิ อริยะ

http://gotoknow.org/portal/ariya4444

(๓) คุณกฤษฎา

http://gotoknow.org/portal/milano

ดังนั้น เราคงสบายใจว่า เราสองคนเหมือนแม่ปูที่เดินกันแบบตูปัดตูเป้พอสมควรกับปริมาณงานที่อยู่บนบ่า แต่ข้างหลัง ก็มีปูน้อยค่อยเดินตามมา เราสองแม่ปูคงต้องพยายามกัดฟันเดินให้ช้าและตรงทางมากน้อย จะได้รอเขาให้มาทันเราและเดินได้ตรงที่สุดเท่าที่พวกเขาจะทำได้

เอาละ เชียร์ ! Bon Courage !