ยามเช้าวันนี้มีฝนปรอย ๆที่สงขลา...บนหลังเขาเกาะยอ...มองรอบทิศ...ไม่เห็นแสงตะวัน...เพราะครื้มฝนนั้นเองครับ...แต่สายลมพัดต้องกายรู้สึกหนาว...เย็น...ผมหยิบเศษกระดาษชิ้นหนึ่ง...ขึ้นมา...มันสะดุจตา...นั่งอ่านในห้องทำงาน...มีข้อความสรูปได้ว่า...เฮเลน เคลเลอร์ชาว USA เชิ้อสายสวิสฯ เกิดเมื่อ 27 มิ.ย. ค.ศ. 1880 เธออยู่ที่รัฐแอละบามา หลังเธอเกิดได้ 19 เดือน
อนิจจา...เธอป่วยเป็นโรค อีดำอีแดง ( Scarlet fever ) โรคนี้ทำให้เธอตาบอดและหูหนวก...ครับ...แต่ด้วยความมานะพยายามของพ่อแม่...และผู้เกี่ยวข้อง...ได้ช่วยเหลือเธอ...บวกกับความพยายามอย่างยิ่งยวดที่มีอยู่ในตัวเธอ...ในปี ค.ศ. 1904 เธอได้เกียรตินิยม...ในระดับ ป. ตรี
เธอเล่าประวัติตัวเองจากมุมมองคนพิการ...และเขียนไว้ใน The Story of My Life เธอได้รับเชิญไปบรรยายทั่วโลก เช่น อังกฤษ ฝรั่งเศส อิตาลี อียิปต์ แอฟริกาใต้
ออสเตรเลีย และญี่ปุ่น เป็นต้น
เธอทำประโยชน์ให้แก่ชาวโลกคนพิการ...มีตั้งมูลนิธิ...เธอจบชีวิตในวัย 88 ปี ครับ
เธอมีคำกล่าวเตือนสติชาวโลกว่า...วันเวลาเป็นของเราเอง...
เรามีครบอาการ 32 แล้วทำไมไม่ลุกขึ้นสู้ชีวิตละ...ผมไม่เข้าใจ...หรือคุณคิดอย่างไรในเรื่องนี้...
โปรดติดตามตอนต่อไป
ด้วยความปรารถนาดี
จาก...umiชอบเรื่องนี้มากครับ