การแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติ.ครั้งที่ ๒ - ตอนแรก.
การแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติ - ครั้งที่สอง.
Second International Parachute Festival.
๑๒ - ๒๔ เม.ย.๒๕๓๔ ที่พัทยากลาง. เขียนเมื่อ ๑ มิ.ย. ๕๔
กล่าวนำ.
แม้ว่าการแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติครั้งแรก ที่ทางกองทัพเรือได้เป็นเจ้าภาพเมื่อปี พ.ศ.๒๕๓๐นั้นจบลงด้วยดี แต่ยังไม่มีทีมใดส่งคำติ - ชมมาจึงทำให้ทางผู้จัดไม่มีข้อมูลใดใด ? เกี่ยวกับจนท.ประจำทีมที่มาอำนวยความสะดวกว่าปฎิบัติงานได้ดีมาก-ดีน้อยหรือไม่ดีอย่างไร ? เอ้า ! เมื่อไม่มีใครตำหนิมาก็ให้ถือเสียว่าดีก็แล้วกัน ผมจำไม่ได้แล้วว่ามาตราไหน ? เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกินเผลอไปเดี๋ยวเดียวก็เวียนกลับมาครบรอบสี่ปีอีกแล้ว และทางกองทัพเรือจะต้องเป็นเจ้าภาพอีกเช่นกัน.ครั้งนี้จึงถือได้ว่าเป็นครั้งที่สองของผมที่มีส่วนเข้าร่วมงานกับหน่วยบัญชาการนาวิกโยธิน.ผมมิได้เก่งกาจ แต่อย่างใดหรอกครับ ? ที่เขาเชิญให้มาร่วมงานด้วยเป็นเพราะช่วงนั้นทางหน่วยบัญชาการนาวิกโยธิน ยังขาดแคลนจนท.ด้านภาษาอังกฤษอยู่พอสมควร. แม้ว่าเหตุการณ์จะผ่านมาตั้งแต่ปี ๒๕๓๔ ท่านอาจจะไม่เชื่อสมองผมก็ได้ครับ แม้ว่าจะบุบบ้าง เป็นบางส่วน. แต่ผมยังพอจะจำได้บ้างจึงลองเขียนเรื่องนี้ดูโดยตั้งใจว่าจะเริ่มเขียน จากครั้งแรกจนถึงครั้งสุดท้าย. อย่างจริงจัง.
๑.ของที่ระลึกตกค้างมาจากการแข่งขันครั้งแรก. - ธงของทีมบรูไน. ปี ๒๕๓๐.
การแข่งขันในครั้งที่สองนั้น.เริ่มตั้งแต่๒๐-๓๑ พ.ค.๓๕ ผมใช้เวลาเขียนไม่นานครับ.ตอนแรกจบลงด้วยความเรียบร้อยและได้ส่งให้เพื่อนๆทร.๐๙ อ่านเป็นกลุ่มแรกแม้จะมีเสียงตอบรับมาไม่ดังนักแต่ ผมถือว่าสอบผ่านครับ. ท่านจะเชื่อไหมครับว่าคนอ่านนั้นจริงๆแล้วก็พอมีอยู่บ้าง แต่พี่แกไม่ค่อยอยากให้คะแนนเลย.สงสัยกลัวจะเสียคะแนน.การแข่งขันครั้งที่สองนี้ทางสมาคมกระโดดร่มแห่งประเทศไทย ได้รับสมาชิกใหม่จากประเทศจีนมาร่วมในการแข่งขันด้วย.ทีแรกคิดว่าน่าจะมีปัญหาเรื่องจนท.ติดต่อ เพราะน่าจะหาคนพูดภาษาจีนได้ยากพอสมควร แต่ผิดคาดครับเพราะ.คนจีนเป็นพวกรักชาติแบบญี่ปุ่น. พี่แกไม่ค่อยยอมพูดภาษาอื่น.ไอ้หยา ! ก่อนการแข่งขันทางการข่าวทร.ได้ส่งนายทหารยศเรือโท มาช่วยประสานงานจึงมิได้เกิดปัญหาแต่อย่างใด ? ทุกฝ่ายดำเนินงานจนสามารถบรรลุล่วงไปด้วยดี ในฐานะที่ผู้เขียนมีส่วนเข้ามาร่วมงานเป็นครั้งที่สอง จึงอยากจะขอยืนยันว่าเราทำงานกันอย่างเต็มที่ และพบว่าทุกอย่างดีขึ้นมากกว่าครั้งแรกโดยเฉพาะ.เรื่องที่พักและอาหารการกิน.อ้อ !.มีเบี้ยเลี้ยงให้ด้วยน๊ะครับ.ถ้าจำไม่ผิดผมได้รับมา๑,๕๐๐ บาท.ก็ยังดีครับ. เพราะไม่ต้องกำอะไรเลย. มีการจัดห้องพักให้ที่โรงแรมวินด์มิลล์ Windmill Hotel.แม้จะเป็นห้องรวมขนาดใหญ่ แต่แอร์เย็นกว่าที่คาดการณ์ไว้.
๒.ผู้เขียนซ้ายสุด.กับจนท.ทีมจีน.จากขทร. กลาง. และนย. ขวาสุด. - ที่สนามบินดอนเมือง. ปี ๒๕๓๔.
ถ้าใครนอนที่ห้องนี้ก่อนนอนมีนิทานให้ฟังเกือบทุกคืน แม้จะเป็นนิทานลามกสัปดนก็ตาม.ผู้เล่าเรื่องคือร.ท.จรินทร์ ไชยศรี รน.นอกนั้นก็ยังพอมีผู้เล่าเสริมอีกหลายท่าน ผลัดกันเล่า. ผมเองก็ได้เล่าสลับไปหลายเรื่อง บางเรื่องผมยังจำได้ดีและได้นำไปเล่าต่อกันบ่อยๆครับ.ถ้าอยากฟังเวลาเจอผมคราวหน้าอย่าลืมเตือนน๊ะครับ ขอรับประกันว่าถ้าไม่ขำให้กระทืบผู้เล่า...เฮ้ย..กระทืบผู้ฟังต่างหาก !
ก่อนที่ผมจะมาร่วมงานด้วย.
ปกติแล้วในเดือนตุลาคมของทุกปี ทางนย.เปิดโอกาสให้ข้าราชการจากทุกหน่วยที่ขึ้นตรงต่อนย. ได้มีการสมัครไปราชการชายแดน ด้านจันทบุรี และตราด. แต่ที่ไปกันประจำๆก็คือทหารพรานนย. ครั้งละสองปี. ถ้าไม่มีความผิดถึงกับถูกส่งกลับต้นสังกัดเดิม. หน่วยงานที่มีคนอยากไปราชการไม่แพ้กันก็คือ กองกำลังจันทบุรี และตราดหรือที่เรียกย่อๆว่ากจต.หลายคนตั้งชื่อใหม่ว่ากินจนตาย.หลายคนกลับมาด้วยร่างอันไร้วิญญาณ เพราะเสียชีวิตทางธุรการ. มิได้ตายในหน้าที่หรอกครับ.ส่วนผู้ใดต้องการจะขอไปราชการจะต้องเสนอรายงานไปตามสายงาน. ผมเองไม่เคยมีโอกาสได้ไปไหนกับใครๆเขาหรอกครับ สาเหตุเพราะพอเริ่มจะนำกระดาษมาเขียนเพื่อขอไปราชการกับเขาบ้าง ก็มักจะถูกหลายๆฝ่ายเบรคเอาไว้เสียแล้ว บ่อยครั้ง. ไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าหล่อ หน.โดยตรงของผม.รวมทั้งผบ.กองของผมอีกท่านหนึ่ง ด้วยสาเหตุสั้นๆแต่เข้าใจง่ายครับ..เฮ้ย !คุณไปเรียนช่างมาจากเมืองนอก ถ้าไปราชการแล้วใครจะซ่อมรถล่ะ ? ผมเคยสวนไปว่าถ้าผมตายใครจะซ่อมครับ ? แปลกครับความเงียบเข้ามาครอบงำ.เงียบกันหมด! ร.ท.ปัญญา ดอกจันทร์ รน. เออร์รี่รีไทร์ ในยศนาวาตรี. เพื่อนรุ่นพี่ที่ผมสนิทเคยบอกไว้ตอนเมาว่า..
๓.ผู้เขียนกับจนท.ทีมจีน..เติมพลังกันก่อน.-ร้านอาหารแถวหลักสี่กทม.ปี ๒๕๓๔.
เฮ้ย !เจ้านายนั้นบางครั้งเราต้องใช้เขาบ้าง ผมเพิ่งจะเชื่อครั้งนี้เองจึงเดินหน้าเบาไปพบกับเจ้านายเก่า สมัยที่เราเคยรบอยู่ด้วยกัน..ที่ยุทธการบ้านกรุงชิงโน่น ! สมัยนั้นท่านยังเป็นนายทหารเด็กๆครับ น่าจะยศเรือโท. ถ้าผมจำไม่ผิด. ช่วงที่ผมมาขอความช่วยเหลือนั้น แม้ท่านจะยังใหญ่ไม่เต็มที่แต่อย่ามองข้ามไปว่า นาวาโทที่มาจากรร.นายเรือนั้นยังไงๆ ก็ต้องมีเพาเวอร์.ท่านท้วงเอาไว้เพราะอยากให้ผมไปทหารพราน โดยบอกว่าได้ไปถึงสองปีเทียวน๊ะ.แต่ผมไม่อยากรอจึงขอไปอสจ.จบ. อาสาสมัครจังหวัดจันทบุรี. เห็นไหมครับว่าถึงคราวที่จะต้องได้สองปี มันก็ต้องได้เองนั่นแหละ !ช่วงปลายปีก่อนที่ผมจะย้ายกลับต้นสังกัดเพราะครบรอบหนึ่งปี ทางนย.ได้ออกระเบียบใหม่ให้อยู่ต่ออีกหนึ่งปี.ก็เป็นอันว่าผมต้องทำหน้าที่อยู่ที่บ้านขุนซ่องช่องกระพัด.ถิ่นหากินของบรรดา อส.จันทบุรี.ที่ฐานนี้ต้องแยกจากถนนสุขุมวิท เข้าไปประมาณ๔๐ ก.ม.สมัยนั้นถนนยังเป็นฝุ่นแดงอยู่เลยครับ. สองเดือนก่อนจะมาเป็นจนท.ประจำทีมฯ พี่ชายผมมาเที่ยวกับเพื่อนทหารบกแล้วไปเยี่ยมผมยังฐานที่บ้านขุนซ่องฯ. เราไม่สามารถติดต่อกันได้อีกเลย เพราะสมัยนั้นเรื่องมือถืออย่าได้พูดถึงเลยครับยังไม่มี ถึงจะมีก็คงยังไม่สะดวกเหมือนในปัจจุบันหรอกครับ.
๔. ผู้เขียน - จ.อ.มาโนช ปานสันเทิ๊ยะ. ล่วงลับไปแล้ว. - สมัยที่ไปล่อเป้ากันที่ชายแดน. ปี ๒๕๒๐.
เดือนต่อมาผมได้ไปเปลี่ยนชุดอีกครั้งที่ฐานบ้านทุ่งขนาน เขตติดต่อกับประเทศกัมพูชา.หลังการออกกำลังกายตอนเย็นภายในหมู่บ้านผบ.ร้อยอสจ.จบ.ร.อ.ปลอดภัย มะม่วงแก้ว รน. ท่านขับรถไปตามผมถึงในฐาน ที่บ้านทุ่งขนาน.ผมอยากบอกกับท่านว่า..ผู้กองท่านนี้แม้จะอายุน้อยกว่าผู้เขียนพอสมควร แต่ท่านเป็นเจ้านายที่ดีคนหนึ่งที่ผมเคยพบมาในชีวิตรับราชการ.ผมยังไม่เคยลืม.ปี๒๕๔๐ ผมลาออกจากกองทัพและทางบริษัทส่งไปเป็นล่ามในการขุดเจาะน้ำมันบนบกที่ประเทศ บังคลาเทศ. พอกลับมาจึงทราบว่าท่านได้ล่วงลับไปเสียแล้ว.ในยศนาวาโท. ท่านส่งเอกสารของนย.ให้อ่านความว่านย.มีความจำเป็นที่จะขอตัว พ.จ.อ.พันธ์พงศ์ เลิศบุญชู จนท.อสจ.จบ.เพื่อกลับมาทำหน้าที่จนท.ติดต่อกับทีมแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติโดยใช้ภาษาอังกฤษ.แต่จะไม่ได้รับเบี้ยเลี้ยงปกติที่รับอยู่ขณะปฎิบัติหน้าที่ที่ชายแดน.หลังจากที่ผมได้อ่านเอกสารและเข้าใจแล้ว ผมจึงตอบตกลง.ผบ.ร้อยอสจ.จบ.ท่านจึงอนุญาตให้ผมกลับสัตหีบเพื่อไปรายงานตัวที่นย.ในวันรุ่งขึ้น ผมขี่คู่ชีพออกจากจันทบุรีประมาณหนึ่งทุ่ม.คาวาซากิ-รุ่นนินจา. สองชั่วโมงต่อมา ผมมานอนวางแผนที่บ้านพักในค่ายกรมหลวงชุมพรฯ จนหลับไปเพราะเพลียจากการเดินทาง. ผมตัดสินใจกลับมาร่วมงานกับชาวต่างชาติดีกว่า แม้จะไม่ได้เงิน..แต่จะได้ประสบการมากกว่าเงิน ที่คิดว่าจะได้เสียอีก.
๕. ผู้เขียนกับคาวานินจาคู่ชีพ. เป็นจนท.ติดต่อในการฝึกร่วมผสม. - ที่กรมร๑พล.นย.
ท่านอาจจะไม่เชื่อผมก็ได้ สุดท้ายแล้วผมได้รับเงินทิปมากกว่าเบี้ยเลี้ยงอสจ.เสียอีก.ไหนจะนอนห้องแอร์ อาหารครบทุกมื้อโดยเฉพาะมื้อเย็น..ทีมต่างๆมักจะมาแย่งขอตัวไปดื่ม-กินด้วยเสมอๆ. จนบางวันต้องขอบายเพราะไม่สามารถวิ่งรอกได้นั่นเองดีน๊ะว่าสมัยนั้นยังไม่มีการจับบัตรคิว มิฉะนั้นทีมต่างๆคงต้องจับบัตรคิวกันเพื่อจะได้ตัวผมไปนั่งประดับโต๊ะในแต่ละมื้อ.ไม่ได้โม้ ! วันรุ่งขึ้นผมถูกเรียกไปพบกับ หน.ชุดและนายทหารติดต่อประจำทีมต่างๆ ที่รร.วินด์มิลล์.พัทยากลาง ถ้ามาจากถนนสุขุมวิทไปจนถึงวงเวียนปลาโลมา แล้วเลี้ยวขวาไปทางนาเกลือเพียงเล็กน้อย ตัวโรงแรมอยู่ฝั่งขวามือ เข้าไปพร้อมๆกันเลยน๊ะครับ. ผมมาพร้อมกับคาวานินจาคู่ชีพและข้าวของส่วนตัว.ใส่ถุงทะเล แบบสะพาย.Duffle Bag.ซื้อจากแค๊มป์เพ็นเดิลตั้น เมื่อหลายปีก่อน.ราคา ๑๓ เหรียญ.ผมพบว่านอกจากผมแล้วยังมีพันจ่ารุ่นน้องอีกสามคนที่มาร่วมงานด้วยกันในครั้งนี้. เราถูกจัดให้พักรวมกันที่ห้องเก็บของขนาดใหญ่โดยนำที่นอนมาปูรวมกัน. แม้ว่าจะเป็นห้องเก็บของแต่กว้างใหญ่แถมแอร์เย็นเฉียบเลยครับ.ขอบอก. ผมตั้งใจมาพักที่โรงแรมนี้ตลอดงานเลยครับ เราพักรวมกันทั้งหมดกับนายทหารสัญญาบัตร. ผมจำไม่ได้แล้วว่ามีกี่คน ?
๖. ผู้เขียนกับจนท.ประจำทีมต่างๆ - ที่โรงแรมวิลมินด์. ปี ๒๕๓๔.
ตากล้องที่ผมยังพอจำได้..*ยศในขณะนั้น. คือ ร.ท.จรินทร์ ไชยศรี รน. คนที่สวมแว่นตาดำ. คือร.ท.ปัญญา ดอกจันทร์ รน. ลาออกในยศนาวาตรี.ที่มาจากจันทบุรีคือผู้กองสาโรจน์ พึ่งพานิชย์.ไม่อยู่ในภาพ.ส่วนผู้ที่สวมเสื้อขาวซ้ายมือคือ ร.อ.รณณรงค์ สิทธินันท์ รน.เป็นหัวหน้าชุดจนท.ประจำทีมต่างชาติ. ขณะเขียนเรื่องนี้เป็นผบ.รปภ.ฐท.สส.มีนายทหารท่านหนึ่งพี่แกคงไม่ค่อยจะขยันนัก ดูสิครับ !ขณะที่ถ่ายรูปพี่แกยังเอามือค้ำหัวไว้เลย ผมจำแม่นเพราะพี่แกหูกาง ตัวขาวเล็กคนนี้เคยเป็นเป็นใหญ่อยู่ที่กองส.นย. หมอนี่เคยพบกับผมที่แค๊มป์เพ็นเดิลตั้นเมื่อปี ๒๕๒๘ ด้วยน๊ะ แถมยังนำเรื่องไม่ดีมาโยนให้วินัย เวชสิทธิ์กับผู้เขียนอีกต่างหาก. ที่จริงแล้วผมไม่อยากจำเลยเพราะเขามักจะบอกว่าใครที่ไม่เคยลืมเรื่องเก่า ชีวิตมักจะไม่ค่อยมีความสุข ลืมก็ได้ว๊ะ ! ผู้เขียนคงจะต้องขออภัยที่ไม่สามารถจำชื่ออีกหลายๆท่านได้ ก็แหมกี่ปีมาแล้วครับ? มีนายทหารยศเรือโทท่านหนึ่ง จากกองข่าวทร.มาประจำทีมชาติจีนครับ เพราะเพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศจีน. เรามีโอกาสดื่มกินด้วยกันไม่บ่อยนัก. ส่วนนายทหารชั้นประทวนที่ไปจากนย.มีอยู่เพียงสี่นายเท่านั้น. ถ้าไม่เขียนถึงจะดูกระไรอยู่. ท่านแรกต้องเป็นผู้เขียนก่อน : สวมหมวกและกำลังยกมือประท้วงอยู่..พ.จ.อ. พันธ์พงศ์ เลิศบุญชู ทร.๐๙ ยศขณะนั้น. มาจากกองรนบ.นย.ต่อมาได้ลาออก ไปทำงานบริษัทฯจนเกษียณอายุจากบริษัทฯ จึงหันมาเป็นนักเขียนหน้าใหม่ แต่ยศยังคงเดิม.
๗.หน.ทองหล่อ-ขวาสุด.ผู้เขียนและคำรณไปสหรัฐฯ -เพชรเกษมไปส่งที่ดอนเมือง. ปี ๒๕๓๑.
ท่านที่สองสนิทกันพอสมควร คือพ.จ.อ.ปรีชา ปุ่นเอี่ยม. ยศขณะนั้นจากพันลว.นย. เสื้อเหลือง.ปัจจุบันลาออกในยศเรือโท ผมเคยชวนมาร่วมงานให้กับบริษัทฮุนไดและบริษัทออยล์เทคอยู่หลายปี ต่อมาปรีชาได้ลาออกไปทำงานส่วนตัวแถวภาคอีสาน. ขณะเขียนเรื่องทางบริษัทเดิมโทรตามตัวกลับมาทำงานด้วยอีกครั้ง เห็นรึยังว่า..”คนที่มีความสามารถใครก็ต้องการ”.เสื้อขาวขวามือปรีชาคือพ.จ.อ.สุทัศน์ วิเซีย จากพันลว.นย.ขณะเขียนเรื่อเป็นนาวาโทประจำที่ฐานทัพเรือสัตหีบ เอาเถอะครับใครที่รับราชการอยู่แล้วรุ่ง..ผู้เขียนก็ดีใจด้วยครับ. เพราะผู้เขียนเองรุ่งและริ่งมานานแล้ว.ถัดมาคือพ.จ.อ.เพชรเกษม รตาภรณ์.ขวาสุดในรูป. ยศขณะนั้นมาจากกองสื่อสารนย.ขณะเขียนเรื่องนี้..หันไปเอาดีทางเป็นกรรมการตัดสินให้กับสมาคมกีฬายกน้ำหนักแห่งประเทศไทย.ไปมาเจ็ดย่านน้ำแล้ว. ที่สำคัญถ้าพี่แกมาตัดสินในพื้นที่สัตหีบครั้งใด ? มักจะโทรมาชวนผมไปชิมเหล้าเสมอๆ ถ้ามีเวลา. ชวนถูกคนแล้วล่ะลูกเพ่ !ก่อนไปตัดสินกีฬาที่อินโดนีเซียครั้งล่าสุดนี้พี่เพชรเพิ่งสอบนาวาตรี. ขอแสดงความยินดีด้วยครับ..วันแรกเราไปที่สนามบินดอนเมืองกับรถบัสของกองขนส่ง ฐานทัพเรือสัตหีบ.เราไปติดต่อกับจนท.ตม.และจนท.ของการท่าอากาศยานเพื่อขอเข้าไปรับทีมต่างๆถึงประตูออกกันเลยครับ อย่างน้อยเขาจะได้ประทับใจในการบริการของนย.ไทยบ้าง.ทีมส่วนใหญ่มาพักที่รร.วินด์มิลล์ พัทยาใกล้สนามแข่ง.
๘.ผู้เขียนกับร่มแรก ที่ลงพื้น. - ที่สนามเมืองพัทยา. ปี ๒๕๓๔.
การแข่งครั้งนี้ใช้สนามแข่งที่บริเวณศาลาว่าการเมืองพัทยา เมื่อเข้าที่พักเรียบร้อยแล้วจนท.ประจำทีมและผู้เข้าแข่งขันตามทีมต่างๆ ก็ใช้เวลาพักผ่อนกันก่อนที่จะถึงเวลาเริ่มแข่งขันจริงในวันรุ่งขึ้น ผมประทับใจนายทหารเรือท่านหนึ่งที่มาจากการข่าวทร.ขออภัยที่ลืมชื่อท่านเสียแล้ว. ท่านลุยใช้ได้ครับ. ถ้าเป็นผมก็คงต้องลุยแบบนั้นเป็นแน่.ท่านเป็นจนท.ประจำทีมชาติจีนครับ.ลูกทีมส่วนใหญ่สวยและขาวเสียด้วยสิ ! อย่างที่ผมได้เกริ่นไว้นั่นแหละครับ..จนท.ประจำทีมของเรามีน้อยกว่าผู้เข้าแข่งขัน.Competitor.มีนายทหารบางนายไม่ค่อยถนัด ที่จะมาทำงานบริกาแบบนี้เขาไม่ได้อายหรอกครับผมต่างหากที่อาย เพราะต้องเขียน. เราจึงต้องดูแลกันคนละหลายทีม : ผมต้องดูแลทีมเนเธอร์แลนด์เป็นทีมหลัก เช้าวันแรกก็ต้องมานำทีมไปยังสนามแข่ง สามารถเดินลัดจากโรงแรมมาที่สนามแข่งได้ ใช้เวลาประมาณสิบห้านาที. พอเข้าที่แล้วผมก็กลับมาที่โรงแรมอีกครั้ง เพื่อดูแลทีมที่ยังตกหล่น. แม้เราจะมิได้รับผิดชอบก็ตาม.แต่ถ้าได้ช่วยแล้วมันรู้สึกสบายใจดีครับ. จากนั้นผมต้องคอยเดินไปดูทีมสิงคโปร์บ้าง..เพราะเคยให้บริการกันมาก่อน แถมหัวหน้าทีมกับผู้จัดการทีมยังเป็นคนเดิม. เคยมาร่วมแข่งขันด้วยในครั้งแรก. ดังนั้นแม้ว่าผมมิได้รับผิดชอบทีมของเขาโดยตรง แต่ความสัมพันธ์เดิมยังมั่นคงดีครับ.
๙. การซ้อมพิธีเปิดการแข่งขัน. ในสนามที่ศาลาว่าการเมืองพัทยา..ฝนตกหนักต้องย้ายที่ในพิธีเปิดจริง.
* เราจึงมีโอกาสได้ไปดื่มกันบ่อยจนเกิดเรื่องไม่สู้ดีขึ้น ผมมิได้เป็นผู้ก่อหรอกครับ แต่อดละอายใจไม่ได้ !เช้าวันแรกทุกทีมมารวมกันที่บริเวณ ศาลากลางเมืองพัทยา เพราะที่นี่คือสนามที่ใช้ในการแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติครั้งที่สอง ทุกทีมมารวมกันเพื่อซ้อมพิธีเปิดในช่วงสาย หลังจากทำการซ้อมไปได้สักพักใหญ่ ฝนตกลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตาเลยครับ ประชาชนที่มารอดูการแข่งขันก็มิได้ไปแอบหรือไปหลบฝนที่ไหนกันเลย หลายคนนั่งดูอยู่ในรถบ้าง.ในร่มที่พอจะหาหลบได้บ้าง ผมเองก็หลบเกาะติดสถานการณ์อยู่ใต้หลังคาเต็นท์ที่มีการจัดเตรียมไว้. เพื่อให้ทีมต่างๆมาประจำอยู่ระหว่างการแข่งขัน. ฝนตกลงมาจนทุกคนต้องเลิกแถวไปเอง ช่วงนั้นผมได้ยินเสียงเฮและหัวเราะกันใหญ่ ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ?พอหันไปมองที่ต้นเสียงจึงได้หัวเราะไปกับเขาด้วยก็แหม !จะไม่ให้หัวเราะได้อย่างไรล่ะครับ !ลูกทีมเนเธอร์แลนด์ของผมสองสามคนพี่แกแอบมานอนว่ายน้ำอยู่บนพื้น..ทั้งๆที่น้ำฝนมิได้ตกลงมามากขนาดน้ำท่วมตัวได้เลย.แปลกน๊ะพี่แกไม่อายใครเสียด้วยสิ.คนพวกนี้ทำอะไรแผลงๆครับเหมือนชื่อทีมไฟล์อิ้งดัชท์ทีม. Flying Dutch Team. แถมเวลาร่มลงใกล้พื้นพี่แกทำแบบกระพือร่ม น่าหวาดเสียวและสนุกระคนกัน ผู้ชมชอบใจกันมากทั้งตบมือ และโห่ร้องกันลั่นสนามไปหมด.
๑๐. พิธีเปิดบนศาลาว่าการเมืองพัทยา. ปี ๒๕๓๔.
หลังฝน..ทุกฝ่ายต้องกลับที่พักไปทันทีที่ฝนหยุดและกลับมาทำพิธีเปิดจริงกันใหม่ที่ชั้นบนของที่ว่าการเมืองพัทยา ทีมต่างๆเข้ามายืนตามที่ทางซึ่งทางกรรมการจัดงานได้วางจุดไว้โดยมีทหารเรือและข้าราชการเมืองพัทยามาร่วมพิธีกันอย่างหนาตามีจนท.ทหารหญิงจากกองสื่อสารทร.มาทำการออกอากาศ ไปที่สถานีวิทยุทหารเรือกรุงเทพฯด้วย ระหว่างพิธีเปิดยังมีตากล้องจากทีวีหลายช่อง หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นมาทำข่าวกันด้วย พิธีจบลงอย่างสวยงามและเรียบร้อยดี. ผู้เข้าแข่งขันยืนแถวตามลำดับอักษรประเทศ เอ-แซด. จบพิธีแล้วทุกทีมกลับลงมาด้านล่าง เออ.. ฝนไม่ตกเลยสักหยด ? ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับมีการจับสลากเพื่อระบุว่าทีมใดต้องเริ่มทำการแข่งเวลาไหน ? ประเภทใดจะเริ่มทำการแข่งก่อน ? เพื่อที่ทุกทีมจะได้เตรียมการได้ถูกต้อง.การแข่งขันอย่างเป็นทางการจะเริ่มตั้งแต่เช้าวันพรุ่งนี้.ช่วงบ่ายหลายคนจึงมีเวลาว่างและพร้อมใจกันมาหลบร้อนอยู่ในสระน้ำของโรงแรม..ผมมาดำว่ายดำผุดอยู่กับทีมเนเธอร์แลนด์. ถัดไปเป็นนักโดดสาวจากประเทศจีน. ท่านจะเชื่อหรือไม่ว่านักโดดสาวจีนนั้นตัวขาวมาก..หลายคนหน้าตาดีไม่อยากคิดเลยครับเวลาที่ชุดของเธอเปียกน้ำ..อียย์.. ผมเกือบสิ้นชีพทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลาอันควร เราเล่นไล่จับกันในน้ำ.
๑๑. ดื่มเบียร์กันก่อนลงน้ำ. - ที่สระน้ำของโรงแรมวินด์มิลล์. ปี ๒๕๓๔.
ผมไม่ทราบว่าทำไม ?พี่แกมาไล่จับผมเพียงผู้เดียว. แถมพี่แกกดน้ำผมอีกต่างหาก แรกๆก็ไม่เป็นไรเพราะแรงยังดีอยู่พอถูกกดน้ำบ่อยเข้า..ไม่มีแรงดันตัวเองขึ้นมา สำลักน้ำไปหลายที.เอ้า !ขึ้นจากน้ำดีกว่าถ้ายังอยากมีชีวิตต่อ. พอแยกกันจากสระน้ำทุกคนก็กลับห้องใครห้องมันครับ ผมน่ะเหรอมีแต่ห้องรวมเท่านั้นครับก็ห้องเก็บของไงล่ะ ! อาบน้ำจืดแล้วก็นอนพักผ่อนรอเวลามื้อเย็นครับ ห้องนี้แม้ว่าเรามานอนรวมกันหลายคนตามที่เขาจัดไว้ให้ แต่ถึงเวลาจริงๆมีคนมานอนไม่กี่คนหรอกครับ เพราะหลายคนมาทำงานแบบเช้ามา-เย็นกลับ ก็สัตหีบพัทยานั้นขับรถไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลยนี่นา !แล้วใครล่ะที่ไม่อยากกลับบ้าน.แต่ไม่ใช่ผม. ผมเตรียมของใช้ส่วนตัวใส่ถุงทะเลออกจากบ้านพักที่สัตหีบพร้อมรถคู่ชีพเพื่องานนี้โดยเฉพาะยังไม่ได้วางแผนว่าจะกลับบ้านแต่อย่างใด ? ที่ห้องรวมนี้คืนหนึ่งๆจะมีคนนอนจริงๆเพียงสามถึงห้าคนเท่านั้นเอง !ที่พอจำได้มีผม - ผู้กองจรินทร์ คนนี้นอนตลอด. ปัญญา ดอกจันทร์ คนนี้นอนบ้าง-หายตัวบ้าง.ไม่ว่ากันครับ. อีกคนคือ เพชรเกษม รตาภรณ์. ส่วนปรีชานั้นผมจำไม่ได้เสียแล้วว่า พี่แกนอนที่ห้องนี้หรือไปนอนที่บ้าน. ปกติช่วงมื้อเย็นเรามักจะถูกบรรดาทีมต่างชาติชวนไปร่วมวงดื่มด้วย และกินมื้อเย็นกันเสมอๆ แน่นอนครับเรายังมีเวลาปลีกตัวไปกันเองบ้างแถมบางครั้งต้องรีบดื่มรีบเลิก เพื่อกลับมาให้ทันตามเวลาที่บางทีมได้เชิญเอาไว้.
๑๒.พิธีเปิดการแข่งขันกระโดดร่มฯอย่างเป็นทางการ. - บนศาลาว่าการเมืองพัทยา.
บางครั้งต้องกลับมาพบกันที่โรงแรมก่อนจะไปกินกัน บางครั้งไปเจอกันที่ร้านเลยก็มีครับ. พอกลับถึงห้องพักปรากฏว่าสมาชิกยังกลับมานอนกันไม่ครบจำนวน.. ผมจำไม่ได้หรอกครับว่านอนจริงๆกี่ชีวิต ? แต่มี เพชรเกษม ,ปัญญา ผู้เขียน และตัวสำคัญคือผู้กองจรินทร์ เพราะแกมักจะเป็นผู้เล่านิทานลามกให้สมาชิกฟังก่อนนอนเสมอ..ที่จริงบรรยากาศกันเองแบบนี้ก็สนุกสนานกันไปอีกรูปแบบหนึ่ง หลังจากจบงานนี้แล้วเรามีโอกาสพบกันบ่อยๆครับนย.มันแคบ.แม้จะเป็นนาวาเอกแล้วก็ตามเวลาพบกันทีไร ?แกไม่เคยลืมที่จะทักทายกับผมอย่างคนคุ้นเคยเสมอ ครั้งสุดท้ายสมัยที่ผมยังทำงานกับบริษัทอมฤตฯ ก่อนปี ๒๕๔๗ ตีหนึ่งเศษๆผมไปรับ-ส่งพนักงานเพื่อเป่าแอลกอฮอล์ ที่รร.บ้านฉางพาเหรด ผู้กองยังรากงอกอยู่ในห้องอาหารของโรงแรม..ผมยังแอบเข้าไปทักทายด้วย.เราพบกันครั้งนั้น ผู้การเขมวันต์ เป็นหัวเรือใหญ่ทุกคนทักทายผมดี..เพราะเราเคยร่วมงานกันมาก่อนด้วยดีนั่นเอง. ผู้การเขมฯเป็นนายพลเรือไปแล้วแต่ผมไม่ทราบข่าวคราวของผู้กองจรินทร์อีกเลย. ผมไม่มีทางลืมผู้กองท่านนี้ได้หรอกครับ ถ้าเจอกันใหม่อยากถามว่าเมื่อไรจึงจะรินเสียที ? หลานคนกำลังรอจะดื่มอยู่ครับ.
๑๓. ผู้กองจรินทร์ :เสื้อดำ. ผู้เขียน:หมวกแดงและทีมเนเธอร์แลนด์. - ที่สนามเมืองพัทยา. ปี ๒๕๓๔.
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมต้องออกมาเชคกับคนขับรถเพราะเขานำรถบัสมารับบางทีม เพื่อไปขึ้นเครื่องที่สนามบินอู่ตะเภา ห่างจากที่พักประมาณ ๕๐ กม.ทีมใดที่จะต้องทำการแข่งขันในระยะต่ำ.ต้องนำอุปกรณ์มาขึ้นเฮลิคอร์ปเตอร์ของกองทัพเรือ ซึ่งมาจอดรอให้บริการอยู่ข้างสนามแข่ง ใกล้ๆกับศาลาว่าการเมืองพัทยานี่เอง ! ส่วนใหญ่เป็นการกระโดดแบบแม่นยำซึ่งไม่ต้องบินขึ้นไปสูงนัก ทีมใดที่ต้องแข่งแบบต่อร่มหรือเกาะหมู่ จึงต้องออกเดินทางแต่เช้า.เพื่อไปรอเที่ยวบินที่สนามบินให้ทันกำหนดเวลาที่ได้แจ้งไว้ ถ้าสภาพอากาศดีทุกทีมก็จะได้มาลงที่สนามแข่ง กระโดดร่มลงมา. แต่มีไม่บ่อยนักที่อากาศปิดและลมแรง นักโดดทั้งหลายจึงต้องนั่งรถบัสกลับที่พัก. * ท่านสามารถเข้าชมวีดีโอได้จาก http : //www.facebook.com / pages / Royal - Thai - Air - Force – Skydive / 205354372817666 ระหว่างที่รอการแข่งขันผู้เขียน อยากจะเขียนให้ท่านได้ทราบว่าปีนี้มีทีมใด ? เข้ามาทำการแข่งขันกันบ้าง ดังนี้ :
๑๔. ผู้เขียน เพชรเกษมและทีมจีน. - บนศาลาว่าการเมืองพัทยา. ปี ๒๕๓๔.
๑. ทีมออสเตรเลีย. Australia Team. ผมไม่มีข้อมูลแจ้งให้ท่านทราบเพราะ เพชรเกษมและปรีชาช่วยกันดูแล ทีมนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ แต่มีเวลาไปดื่มกับลูกทีมบางครั้ง เอ้า ! หัวหน้าทีมเขาเชิญไปด้วย ทำไมต้องปฎิเสธด้วยล่ะ ?
๒. ทีมบรูไน. Brunie Team. ปีนี้ไม่มาแข่ง No showed.
๓. ทีมชาติจีน. Chinese Team. นกข.จากกองข่าวทร.เป็นผู้ดำเนินการในการรับ - ส่งครับ แต่ที่เห็นผมร่วมอยู่ด้วยในรูปนั้นเพราะผมไปรับทีมของผมแล้วเผอิญไปพบกัน ที่สนามบินดอนเมืองต่างหาก !
๔.ทีมฝรั่งเศส. France. ปีนี้ไม่มาแข่ง No showed.
๕. ทีมฮ่องกง. Hongkong. ปีนี้ไม่มาแข่ง No showed.
* ร่มแรกยังมิได้กระโดดออกมาเลย..ว้า ! พื้นที่หมดเสียแล้ว. ระหว่างเครื่องกำลังขึ้นเพื่อเปลี่ยนเพดานบิน ผู้เขียนขอจบตอนแรกก่อนเพื่อจะรีบไปดำเนินการตอนที่สองให้ทัน..ก่อนที่ร่มแรกจะลงถึงพื้น.
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น