แมว...ใช่ว่าหมูๆ
หัวค่ำวันหนึ่งผมนั่งพักอยู่ใต้พุ่มมะม่วงเตี้ยหน้าบ้าน(ไม่สังเกตจะมองไม่เห็น) มีคนขี่มอเตอร์ไซด์มาชะลอความเร็วหน้าบ้าน มีถือถุงปุ๋ยลักษณะไม่ไดผูกปากถุง ย่อตัวลงตั้งบนพื้นถนน แล้วก็รีบบึ่งรถออก แต่ผมพอที่จะรู้จักบ้าง สักพักผมสังเกตเห็นในถุง กระดุกกระดิก เหมือนมีตัวมีชีวิตอยู่ในนั้น ตั้งสติได้แล้ว เพิ่งนึกออกว่า เป็นแมว เพราะมีเสียงร้องออกมา(โล่งอก! นึกว่าเขาเอา มะระ...มาวางไว้) สักพักแมวในถุงก็พรูกันออกมาจากถุง มุดเข้าในท่อหน้าบ้าน จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน กะว่าจะนำใส่ถุงไปวางไว้หน้าบ้านเจ้ามัน(เพราะรู้ว่าบ้านเขาอยู่แถวไหน) ก็เลยไม่สนใจ คิดว่าพรุ่งนี้หรือคืนนี้แมว 4-5 ตัวนี้คงไปเสียจากที่นี่ ทีไหนได้ ขณะที่ผมกำลังนอนหลับแลไม่หลับแลคืนนั้น คล้ายมีเสียงตัวอะไร(ไม่..หนูก็แมวแน่) กำลังวิ่งเล่นสร้างความรำคาญอยู่บนหลังคาบ้าน เพราะบ้านผมนั้นปลูกต้นมะม่วงข้างบ้าน แมวสามารถไต่ขึ้นบนหลังคาสบายๆท่าทางพวกแมวๆร่าเริงกันมาก วิ่งเล่นกันเป็นว่าเล่น(หลังอิ่มนมจากแม่มัน อ้อ!..ลืมบอกไปว่ามันมีแม่มาด้วย) 3-4 คืนก็ยังวิ่งไม่หยุด จนผมต้องย้ายที่นอนไปนอน ณ อีกมุมหนึ่งของบ้าน ก็ยังไม่วายรบกวนจากมัน ทีๆเหมือนจะทะลุเพดานร่วงลงมาข้างล่าง ส่วนศรีภรรยาจี้ให้เอาไปทิ้งที่อื่นต่อ แต่ก็ไม่สามารถจับได้เพราะมันกลัวคน ยามมีคนอยู่บ้านมันจะหายเงียบมุดเข้าช่องที่ที่เราเอื้อมมือไม่ถึง บ้างครั้งพอเราเอาไม้แหย่มัน มันจะขู่เรา พรือๆๆๆๆเราก็กลัวแฮะ..กลัวมันจะข่วนเอา เห็นว่าแมวกัดหรือข่วนนี้ ไม่มียารักษาน่ะ เล็บแมวมีพิษร้ายแรง ควรระวัง ภรรยาไม่ต้องพูดถึง มีทุนกลัวแมวมาแต่เดิมแล้ว ที่ผ่านมาก็เคยเลี้ยงแมวเช่นกัน แต่ผมคนเดียวต้องดูแลมัน เมียไม่สนใจ วันไหนที่ผมต้องไปหลายๆวัน กลับมาดูแมวโทรมทุกที จึงเลิกซะ มาครั้งนี้ก็คิดหนัก แมว 4-5 ตัวที่เล่ามามันก็น่ารักดี ครั้นจะเลี้ยงไว้ก็กลัว แมวจะโทรมอีก เพราผมคนเดียวที่รักมัน เมีย(ท่าน)ไม่ชอบ ทุกคืนแมวเที่ยวรบกวน นอนไม่ค่อยได้ จะจับไปปล่อยบ้านเจ้ามันก็ไม่ได้ดังใจ ทุกครั้งที่แมวรู้ว่าผมกำลังจะจับมัน มันก็หนีหัวซุกหัวซุน ผมจึงคิดหาวิธีที่จะจับมัน โดยการเอาอาหารล่อมันทุกวัน วันละ 2 มื้อ เอาข้าวคลุกเนื้อปลา ผสมก้างใส่จาน ตั้งไว้ใกล้ๆที่มันวิ่งไล่กัน พอเงียบสนิท มันก็มากิน แรกๆ เราแอบขึ้นไปดูมันกิน มันก็พรืดเข้าช่องหนี พอมื้อที่2 เราแอบดูมันกินอีก มันก็หนีอีก จนหลายๆมื้อ มันแน่ใจว่าผมไม่ทำอะไรมันแน่ มันก็ก้มแต่กินๆๆ จนมาวันหนึ่ง ผมสามารถนำข้าวในจานไปให้มันจนประชิดตัวมัน มันยอมกรูกันเข้ามากินโดยดี ผมก็ใช้วิชามารจับมันมา หวังใส่ถุงปุ๋ยไปทิ้ง แต่ก็อดสงสารมันไม่ได้ ก็เลี้ยงมันต่ออีก3วัน ในที่สุดศรีภรรยาก็ออกคำสั่งด่วนจี๋ไปรษณีย์จ๋า ไปทิ้งๆๆๆซะให้ไกลๆๆ ในฐานะที่ผมก็ไม่ยอมแพ้ภรรยาง่ายๆก็ปฏิบัติตามคำสั่งภรรยาโดยดี แฮ่ม!!!! นำไปทิ้งหลังบ้าน แล้วบอกเมียว่า โน้น..เอาไปทิ้งที่โน้น ไกลมาก ที่ไหนได้พอตกกลางคืน มันกลับมาวิ่งเตะลูกฟุตบอลกันบนหลังคาอีกแล้ว เมียถามว่า ไหนเห็นว่าเอาไปตั้งไกลแสนไกล ทำไมมันยังกลับมา บังเอิ้ญบังเอิญ ก่อนหน้านั้นเพื่อนบ้านบอกว่า ถ้าจะไม่ให้แมวที่ไปทิ้งแล้วกลับมาใหม่ ก็ให้นำแมวใส่ถุงหรือวัสดุใดที่มันอยู่ข้างในแล้วมองไม่เห็นทางที่มันผ่านแล้วมันจะไม่กลับมาใหม่อีก ผมก็เลยอ้างกับศรีภรรยาของผมว่า อ้า...นี้แหละสาเหตุที่มันกลับมาใหม่ เพราะผมไม่ได้ใส่ในถุง ผมพามันโล่งๆ มันจึงเห็นทางที่มันผ่าน แล้วมันก็กลับมาอีก รอดไป วันต่อมาไอ้แมวจอมกวนก็ยังกวนไม่เลิก พอถึงคราวจะตั้งหัวลงหมอน มันเริ่มอีกแล้ว พอรุ่งขึ้นนำข้าวคลุกเนื้อปลาตั้งให้มันได้กิน ได้ทีก็รวบ ทั้ง 5 ตัวใสถุงดำมึด.. มัดปากถุงอย่างดีนำไปที่บ้านเจ้าของเดิม บอกเขาว่า ของเขาฝากมาจากมาเลเซีย ตั้งไว้หน้าบ้านเสร็จ ก็หันกลับ อยากจะดูตอนที่มันเปิดถุงดูว่าเป็นอะไร จากเรื่องที่ผมเล่าให้นี่ เกิดข้อคิดอยู่สองสามอย่างคือ การที่เราจะเล่นกีฬาหรือกีฬาใดที่ต้องเล่นกันเป็นทีมเช่นกีฬาฟุตบอลนั้น เราต้องเล่นกันเป็นทีมจริงๆ จะเล่นคนเดียวให้ได้ผลสัมฤทธิ์ นั่นยาก เฉกเช่นการเลี้ยงแมวก็เช่นกัน ถ้าไม่ช่วยกันเลี้ยงมัน ในที่สุดแมวตัวนั้นก็จะกลายเป็น “แมวขี้ขโมยและแมวกลัวคน”
ความเห็น (3)
เข้าไปดูแล้วครับ แต่ต่อ net ด้วย GPRS เลยช้า พรุ่งนี้จะเข้าไปเที่ยวชมอีกทีนึงนะครับ