เนิ่นนานวัยเด็กน้อย ยังเยาว์
ความคิดยังขลาดเขลา ต่ำต้อย
ตระหนกแต่เพียงเงา ลี้หลีก เลี่ยงแล
ครูท่านปลอบเด็กจ้อย อย่าได้กลัวเกรง
ก้าวแรกเหยาะย่างเยื้อง โรงเรียน
เหินห่างแม่เจ้าเจียน ร่ำไห้
อ้อมเขียนหนึ่งนุ่มเนียน อุ้มโอบอาหาร
มาเถิดครูจักให้ สิ่งนี้แก่เธอ
เด็กน้อยนั้นไป่รู้ เดียงสา
เฝ้าอ่านเขียน ก กา หมั่นหมั้น
ตามทางท่านครูบา ท่านนั้นสุขใจ
เจ้าบ่ดึงดื้อรั้น ท่านนั้นสุขใจ
มือน้อยค่อยนับนิ้ว สามสี่
เพียงสิบนิ้วศิษย์มี นับได้
มือครูคู่หนึ่งนี้ ชูช่วย ศิษย์นา
สรรพสิ่งสอนสั่งไซร้ มุ่งให้ศิษย์เพียร
จะยากเย็บเข็ญเพียงใดใจท่านสู้ ให้ความรู้คู่ความรักมาหนักหนา
ศิษย์เติบใหญ่ได้ความรู้คู่ปัญญา งามสง่าเป็นราศีเพราะมีครู
หยาดเหงื่อหยดเยิ้มหยาดปาดใบหน้า แววในตาอ่อนหล้าน่าอดสู
ครูสร้างสอนสั่งศิษย์คิดเอ็นดู ใครจะรู้ครูเร้นหลบกลบน้ำตา
ทิวาวานผ่านพ้น นานปี
ศิษย์ภู่ครูอารี เติบกล้า
ข้ามถึงฝั่งนที เว้นผลักไสเรือ
รับร่วมร้อยเรือล้า เลี่ยงเว้นเอ่ยคำ
พระคุณครูหลากล้น หลายเหลือ
ไหลหลั่งเพื่อจุนเจือ ศิษย์นี้
ใครจักเปรียบดังเรือ ด้อยค่า ได้ฤา
ผิดชอบท่านช่วยชี้ กล่าวถ้อย
นำทาง วอนเทพทั่วแหล่งหล้า ปฐพี
พระคริสต์แม่มารี จิตเจ้า
เชิญพรสู่ที่นี้ นำแด่ ครูนา
ขอกราบครูแทบเท้า สิบนิ้วศิษย์เอย
โดย
กษยา ตันติผลาชีวะ ม.3/6 โรงเรียนเซนต์โยเซฟ คอนเวนต์ 16 ม.ค. 2534
ติดตามเช่นเคย
เป็นกลอนที่เยี่ยมมากเลย
บทกลอนเจ้านั้น ข้ารักยิ่งเหนือสิ่งอื่นใด