การจัดการภาระ...ให้เสร็จในห้วงเวลาเดียวกัน
วันนี้...เป็นอีกวันหนึ่งที่ต้องตั้งสติให้ดี...เพราะมีกิจที่ต้องทำหลายอย่าง...
เร่ง Project วิจัย R2R เพื่อนำเสนอต่อแหล่งทุน ซึ่งนอกจากที่เราทำโครงการ R2R ในองค์กรนั้น ในหน้าที่ที่ดิฉันสนใจอยากจะศึกษาเพิ่มเติม นั่นคือสนใจที่จะศึกษาถึง กระบวนการการพัฒนาเครือข่ายการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัยในโรงพยาบาลยโสธร (The Study of Routine to Research Network Development in Yasothon Hostital) ...ว่ามีกระบวนการดำเนินการอย่างไร และปัจจัยอะไรบ้างที่ส่งผลต่อการเกิดเครือข่ายการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัยดังกล่าว...
...
นอกจากนี้...พรุ่งนี้ดิฉันมี work shop การทำ Mind Map และ Concept Map แก่ทีม R2R ด้วยซึ่งเป็นหนึ่งในกิจกรรมเสริมความรู้เพิ่มเติม...ซึ่งดิฉันติดค้างมานาน...จึงโดนทวงให้รีบสอน...
โดยหลักการที่ดิฉันนำมาใช้...นั้นภายใต้ฐานแนวคิดทฤษฎีพุทธิปัญญา หรือ Cognitive Theory...
...
จากนั้นในช่วงบ่ายพรุ่งนี้...ต้องเดินทางไป จ.หนองคายเพื่อเตรียมตัวทำ work shop การค้นหา Best Practice ของครูต้นแบบ...โดยเพิ่งได้รับแจ้งจาก ดร.สันติ (มหาวิทยาลัยขอนแก่น)...ให้ช่วยไปดำเนินการแทน...
...
ดังนั้นวันนี้จึงเป็นวันที่ท้าทายตนเองสำหรับการที่จะสะสางงานให้แล้วเสร็จ...แม้กระนั้นก็ตามแทนที่ดิฉัน...จะรีบสะสางงาน..แต่ก็ยังอดมาเขียนบันทึกไม่ได้...แต่เขียนไว้หน่อยก็ดีนะคะ..ในช่วงเวลาที่จำกัดนี้ตนเองมีการจัดการภาระที่เฉพาะกิจเข้ามา...สองเรื่องรวมกับเรื่องแรกเป็นภาระกิจที่ค้างมาเนิ่นนานแล้ว...แต่ทำไม่เสร็จ...
โดยทั่วไป...ดิฉันจะถนัดในการทำภารกิจหลายอย่างพร้อมกันในเวลาเดียวกัน จนเป็นที่สงสัยของหลายคนว่า..สมองแยกส่วนได้อย่างไร...นั่นอาจจะเป็นเพราะว่าฝึกตนเองมาจนชินแล้ว..โดยที่ดิฉันจะนำงานทุกอย่างที่ต้องการทำในช่วงเวลาเดียวกันนั้น มากางไว้เต็มโต๊ะ...เหนื่อยจากงานชิ้นหนึ่ง...ก็จะละและพักสมองโดยการหันไปทำอีกสิ่งหนึ่ง...(ยิ้มๆ...ส่วนตนจะใช้คำว่าพักสมองคะ)...และที่สำคัญการฝึกและพัฒนาจิตเสมอ จะช่วยทำให้เรามีจิตที่จดจ่อกับสิ่งที่ทำได้ง่ายขึ้น...
บันทึกนี้ก็ถือว่าเป็นการพักจากงาน...แว๊บมาระบายความในใจ...ในบันทึกนี้คะ...
ความเห็น (10)
อ่านบันทึกไป ยิ้มไป....ถอดแบบหลายคน........มีงานหลายอย่างต้องทำในเวลาเดียวกัน.....สำหรับพี่.....มักเลือกทำงานที่ชอบก่อน.....อย่างน้อยสบายใจ......หลายคราวมันเลือกงานที่ชอบไม่ได้ต้องทำทุกชิ้น.....ด่วน......ด่วนมาก.....ด่วนที่สุด.....จนถึงด่วยฉิบเป๋ง......ทำไง.....นอนหัวค่ำ.....ตื่นก่อนสว่าง.....สมาธิดี.....เช่นวันนี้....ลุกขึ้นมาปั่น..รายงานการประเมินเขตการศึกษาภูเก็ต.....(เขาทวงมาทางเมล)ที่ประเมินไว้หลายเดือนแล้ว.....ด้วยเนื้อหาซับซ้อน....ต้องใช้พลังงานมาก.....ดองไว้จนเค็มเต็มที่แล้ว......แต่ทั้งหมดจะสำเร็จได้ด้วยจิตที่ปกติ.....(จิตปกติเท่านั้น)ถ้าไปโวยวายตกใจว่ามันมากซะแล้ว.....อันนั้นก็ไม่เสร็จ....ชิ้นนี้ก็ไม่เสร็จ.....จะเครียดตาม.....
สวัสดีคะ...พี่จิ๊บ...
มีพี่จิ๊บมาช่วงที่กะปุ๋ม....กำลังติดกิจส่วนตัวที่ต้องจัดการกับจิตตนเองนะคะ...แต่ดีใจที่ได้เห็นความเห็นพี่จิ๊บมาทิ้งรอยไว้....
...
ปั่นๆๆ...และก็ปั่นๆ....คะ...
เป็นกำลังใจให้เช่นกันนะคะ...
ถ้าเรากังวลว่าเมื่อไหร่จะเสร็จ....เมื่อไหร่จะเสร็จ
จิตเราก็วุ่นวาย...เป็นอันว่าสรุปไม่เสร็จเลย....
...
ต้องทำด้วยจิตที่สบาย...นิ่งๆ...
ทำไป....ทำไป...อย่างมุ่งมั่น...สุดท้ายก็เสร็จคะ
อ.จันทรรัตน์
อย่าเรียกว่าคนเก่งเลยนะคะ...
กะปุ๋มยังต้องเรียนรู้อะไรอีกมากมาย...ในชีวิต
หากให้ดีอาจารย์...เสนอแนะ...ลปรร.วิธีการของอาจารย์ให้กะปุ๋มทราบด้วยสิคะ
*^__^*
ไม่ค่อยต้องรับผิดชอบอะไรมากเท่ากับคุณกะปุ๋มค่ะ
ถ้าชีวิตประจำวันที่เรื่อยๆคือ เวลาวางแผนจะทำอะไรให้เสร็จมักต้องเผื่อใจสำหรับการมีเหตุแทรกซ้อน และทำไม่ทันเสมอ..ไม่ดีเห็นไหมคะ..เลยต้องมาดูว่า ที่ทำกันได้ทันเวลาทำกันอย่างไรบ้าง
แวะมาให้กำลังใจค่ะ
ต้องมาเรียนวิทยายุทธิ์การแยกร่าง แยกสมอง กับกะปุ๋มบ้างแล้ว ข้าน้อยขอคารวะท่านผู้อาวุโส รับข้าน้อยเป็นศิษย์ด้วย...
ทึ่งๆ
อ.จันทรรัตน์...
ขอบคุณนะคะที่มาต่อเติมให้อีกครั้ง...
กะปุ๋มก็ชอบวางแผนคะ...
เมื่อก่อนวางแผน...แผนก็ยังคงอยู่เช่นเดิม..
ทุกวันนี้...พยายามสร้างวินัยทำให้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตคะ...
*^__^*
คุณIS...
มองเห็นกำลังใจลอยมาแต่ไกลเลยนะคะ...
ขอบคุณมากนะคะ...คนคอเดียวกัน...
ที่กะปุ๋มบันทึกไว้เพื่อสร้างและเตือนย้ำลงไปในศรัทธาของตนน่ะคะ...
*^__^*
คิดถึงๆๆ...จังเลย...คุณfhamai
ดีใจมากเลยที่เราได้คุยกันมากขึ้น...กี่ปีแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน...แต่กะปุ๋มก็ยังจดจำพี่ๆ ได้เสมอ...เพราะเราหลงไปแบบไม่มีเพื่อนแต่ก็ได้รับมิตรภาพที่ดีงามจากพี่ๆ...เสมอ...
...
มาเห็น คห. พี่ขำก๊ากนั่งหัวเราะ...คนเดียวยามค่ำคืนนี้...กะปุ๋มนำหลักปฏิบัติในยามที่ไปเรียนวิปัสสนาและการพัฒนาจิตมาใช้คะ...ทุกวันนี้ทานเนื้อน้อยลง เลี่ยงไม่ได้ก็ทานน้อย ...เน้นปลา(บำรุงสมองคะ...ไม่ถึงกับถือศีลกินเจนะคะ...อิอิ)
...
มื้อเช้าดื่มนม...ขนมปังโฮลวีท...น้ำผลไม้...และทานข้าวปกติ
มื้อกลางวันทานปกติพออิ่ม...ไม่เน้นเนื้อสัตว์
มื้อเย็น...ดื่มน้ำนม และผลไม้คะ
เช้า...ฝึกจิตคะ..ให้เบิกบาน
และทำงานอย่างมีความสุข
คิดเชิงบวก...ฝึกๆๆๆๆ...คะ
ฝึกและเรียนรู้ชีวิต...ทุกๆวินาที...
...
เพิ่งผ่านวิกฤติแห่งจิตวิญญาณมาไม่นาน...ด้วยศรัทธาและการนับถือตนเอง..ทำให้ผ่านวิกฤตนั้นมาได้คะ
*^__^*
กะปุ๋ม