กาสะลอง ... (บทกวีอารมณ์งาม)
กาสะลอง
...
"กาสะลอง" ร่วงหล่น บนยอดหญ้า
ตกลงมา ตอนต้น ฤดูหนาว
หล่นใต้ต้น แต่นี้ มีเรื่องราว
ความเหน็บหนาว เล่าเรื่อง ไม่เคืองใจค่อยค่อยตก ลงมา ทีละดอก
ไม่เคยบอก ว่าจะหล่น ที่ตรงไหน
ไม่เคยหลบ หรือหลีก ปลีกทางใด
ก็หัวใจ แอบหล่น ใกล้ใกล้เธอฉันแอบหยิบ "กาสะลอง" มาห้าดอก
ฉันลืมบอก เจ้าของต้น ระคนเผลอ
ฉันเลยจับ วางไว้ เรียงห้าเบอร์
จับภาพเธอ "กาสะลอง" ประคองใจก็แน่ล่ะ "กาสะลอง" มันต้องหล่น
จะค้างต้น ตรงไหน เป็นไปได้
หรือแอบหล่น ที่ใจอื่น อีกมากมาย
ใจหล่นหาย ตรงไหน หาไม่เจอใครคิดถึง "กาสะลอง" ต้องกลับบ้าน
กลับมาสร้าง วิมาน อย่าได้เผลอ
กลับมาสร้าง ครอบครัวใหม่ ฉันและเธอ
ไม่อยากเก้อ รอคนเดียว ใจเกี่ยวเราเจ้าดอกปีบ "กาสะลอง" อันอ่อนหวาน
ละเมียดผ่าน ละไมจิต คิดถึงเจ้า
หอมเจ้าเอย หอมจัง กลิ่นเบาเบา
ยั่วยวนเย้า แอบเรอทัก ก็ "รักเธอ"...
บ้านปลายดง แห่ง หางดอย
ณ เชียงใหม่
๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
๑.๑๓ น.
......................................................................................................................................................................
อารมณ์งาม ...
มีกัลยาณมิตรชื่นชมและชื่นชอบ "ดอกปีบ" หรือ "กาสะลอง" กันหลายท่าน
ผมก็เลยตั้งหลักความคิดไว้ที่ภาพ "ดอกปีบ" หรือ "กาสะลอง" ที่ถ่ายไว้
ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า แต่งยากมาก สมองไม่ค่อยจะแล่น
ดีที่คิดถึงใครบางคนไปด้วย เลยพอกล้อม ๆ แกล้ม ๆ ไปได้
บุญรักษา ครับ ;)
......................................................................................................................................................................
ความเห็น (12)
สวัสดีค่ะอาจารย์
ดอกไม้งาม กลอนเพราะมากค่ะ
ยามดอกปีบ ร่วงมา จะเก็บไว้
เอามาใส่ แจกัน วันนี้หอม
ดอกสีขาว งามตา น่าดมดอม
งามพร้อม กลิ่นหอมนาน แม้วันโรย
ขอแจมมาอีกบทค่ะอาจารย์ ขอบคุณค่ะ
- เข้ามาเยี่ยม "คุณ Wasawat Deemarn" เพื่อสูดกลิ่นดอกปีบ และรับสุนทรีย์รสจากบทกลอน ก่อนเตรียมการสอนวันแรกของภาคเรียน 2/2554 ค่ะ
- ตอนเรียนชั้นประถมในหมู่บ้าน (พ.ศ. 2500-2503) ประมาณห้าสิบกว่าปีมาแล้ว วันหยุดจะออกท่องเที่ยวไปในหมู่บ้าน จำได้ว่าชอบไปเก็บดอกกางของ (ปีบ) ที่คุ้มนอก หลงเสน่ห์ดอกปีบมาก ได้ขุดจากป่าข้างบ้านไปปลูกไว้ที่บ้านเรือนขวัญในเมือง รอมาหลายปี วันหนึ่งมองเห็นช่อดอกปีบมีหลายดอกกำลังจะแย้มบาน กะว่ากลับจากสอนจะได้สูดกลิ่นดอบปีบบานแน่ๆ แต่ โถโถ...พอชลอรถมองไปที่ยอดต้นปีบเอ๊ะ! หายไปไหน ขยี้ตาแล้วก็ยังมองไม่เห็น รีบจอดรถลงไปสำรวจ ...อยากจะร้องให้ ต้นปีบถูกตัดทุกต้นด้วยฝีมือของผู้ที่จบกศ.ม.เทคโนโลยีการศึกษา ผู้ที่ไม่เคยใช้สมองซีกขวาในการสัมผัสสุนทรีย์รส (พ่อใหญ่สอ) ให้เหตุผลว่า ตัดเพราะมันรกบังบ้าน ถามว่าเห็นหรือเปล่าว่ามันกำลังออกดอกที่ต้องรอมาหลายปี แกบอกไม่ได้ดูหรอก แล้วแกทำไมจะตัดก็ไม่ถามคนปลูกสักคำ ...ไม่พูดกับแกอยู่นาน
- ตอนหลังต้นเดิมที่ถูกตัดไม่ออกดอกอีกเลยเพราะถูกต้นมะปรางโตมาบดบัง มีดอกเฉพาะต้นที่ปลูกที่ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ ปีบ (กาสะลองขาว) เป็นดอกไม้ประจำจังหวัดนนทบุรีค่ะ ส่วนปีบเหลือง (กาสะลองคำ) เป็นดอกไม้ประจำจังหวัดเชียงราย เคยปลูกแล้วตาย ที่ปลูกใหม่ยังไม่โต ค่ะ
ขอบคุณมากครับ คุณ ถาวร ;)...
ร่วมด้วยช่วยกันเขียนกลอน ;)...
ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์ โสภณ เปียสนิท ;)...
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ ผศ. วิไล แพงศรี ;)...
อ่ะ ผมรอดไปนะครับเนี่ย ผมเห็นคนข้างบ้านเขาก็ตัดเหมือนกันครับ อาจจะเป็นเพราะที่ดินน้อย กลัวสูงไปสายไฟฟ้าอะไรประมาณนี้มั้งครับ
บังเอิญ ผมยังเหลือ "ความสุนทรียภาพทางอารมณ์" อยู่บ้างนะครับเนี่ย 555
ทางโน้นเรียกอีกชื่อนะครับ "ดอกกางของ" ถือเป็นความรู้ใหม่ครับอาจารย์
ขอบคุณอาจารย์มาก ๆ ครับ ;)...
ป.ล. มหาวิทยาลัยผมเปิดภาคเรียนเป็นสัปดาห์ที่สองแล้วครับ ตอนนี้กำลังตาลายเลย ;)
"ไม่เคยหลบ หรือหลีก ปลีกทางใด ก็หัวใจ แอบหล่น ใกล้ใกล้เธอ"
หวานมาก คิดถึงใครอยู่คะ
ได้ความรู้ใหม่ว่า กาสะลอง คือ ปีบ เป็นต้นไม้ในดวงใจค่ะ ที่บ้านมี 3 ต้น ตายไป 1 ต้น เวลาดอกบาน ร่วงเต็มสนาม หอมอ่อนๆ ชื่นใจ
บทกวีหวานๆ นี่ช่วยคลายเครียดจากน้ำท่วมได้ดี
ขอบคุณบทกวีบทนี้ที่จีบกาสะลอง
พี่เพิ่งทราบค่ะ ว่าเธอ มีอีกชื่อคือกาสะลอง
พี่เฝ้ามองหนึ่งต้นที่ปลูกไว้ว่าเมื่อไหร่จะออกดอกสักที
ตั้งหกเจ็ดปี เพิ่งมีดอกให้ชม
ชอบจังค่ะดอกห๊อมจนต้องเฝ้ามองเมื่อไหร่จะหล่นมาให้เก็บ
เก็บมาได้หลายดอก...เลยสวมแหวนให้ซะเลย
ฝากมาแจมค่ะ
- ตังแต่ดูดอกกางของ (ยโสธร) หรือ ดอกปีบ (ภาคกลาง) หรือ ดอกกาสะลอง (ภาคเหนือ) มา ยังไม่เคยเห็นดอกปีบที่ไหนสวยงาม น่ารัก น่าทนุถนอม เหมือนดอกปีบสวมแหวนของคุณ หนูรี เลยอดไม่ได้ที่จะต้องขออนุญาตคุณ Wasawat Deemarn กล่าวความรู้สึกดังกล่าวไว้ ณ ที่นี้ และขอขอบคุณ คุณหนูรีมากนะคะที่มอบสิ่งจรรโลงใจ ขออนุญาต Save ภาพไว้ชื่นชมในภายหลังด้วยนะคะ
ยินดีครับ ท่านอาจารย์ ผศ. วิไล แพงศรี ;)...
พี่ หนูรี ตัวจริงเลยครับเนี่ย ;)...