ผมมีโอกาสเข้าไปอยู่ในคุก 3 วัน
มีโอกาสน้อยมากที่คนหน้าตาดี นิสัยน่ารักอย่างเรา..จะมีโอกาสเข้าไปสัมผัสในเรือนจำ....หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า "คุก"
ผมได้รับเกียรติจาก ผอ.เรือนจำพิเศษธนบุรี เข้าไปจัดกิจกรรมอบรมผู้ต้องขังเพื่อคืนคนดีสู่สังคม........ผม พร้อมวิทยากร 21 คน ได้ประชุมตกลงกันว่า เราจะอบรมฯ โดยใช้หลักสูตรลูกเสือวิสามัญ น่าจะเหมาะสม และวัตถุประสงค์สอดคล้องกับโครงฯ ของ กรมราชทัณฑ์
จริงๆแล้ว...ผมมีโอกาส เข้าไปเป็นวิทยากรในคุก ทุกปี จึงอยากจะเล่าเรื่องภายในคุกที่ไปเห็นมา และก็คนที่ดีๆ ปฏิบัติตามกติกาของสังคมอย่างพวกเรา ไม่มีทางที่จะมีโอกาสเข้าไปดู และสัมผัสใกล้ชิดขนาดผม และทีมวิทยากร....ครับ.....
เรือนจำพิเศษธนบุรี มี 2 ทัณฑสถาน แยกหญิง ชาย แต่ละทัณฑ์สถาน มีอยู่ 6-7 แดน ผู้ต้องขังส่วนใหญ่ จะมีโทษตัดสินแล้วสุดไม่เกิน 6-7 ปี แต่ละแดนจะมีพื้นที่ประมาณ 1 ไร่เศษ แต่มีนักโทษอยู่ในนั้น เกือบพันคน......ค่อนข้างแออัด...แต่ต้องยอมรับกรมราชทัณฑ์สมัยใหม่......ที่มีเกือบทุกอย่าง..ที่อำนวยความสะดวกให้ก้บนักโทษ..ไม่ว่าจะดูหนัง ฟังเพลงทางคอมพ์ เข้าห้องสมุด ฝึกอาชีพ มีชมรมดนตรีสากล ชมรมศิลปะ ฯลฯ สุขภาพกาย และสุขภาพจิตนักโทษดีมาก...เมื่อ 4-5 ปี ในอดีต นักโทษค่อนข้างสกปรก นักโทษกลิ่นตัวแรง และเป็นแผลผื่นคันตามแขนขา เกือบทุกคน แต่มา 2-3 ปีนี้ ไม่มีให้เห็นเลยครับ..........
ผู้ต้องขังส่วนใหญ่ เป็นคดียาเสพติด ประมาณ 90% บางคนก็เข้าออกคุกเป็นว่าเล่น...เพระสังคมไม่ให้โอกาสเขาครับ......และบางคนก็หนีไม่พ้นวงจรอุบาทว์ ต้องจำใจเข้าไปตรงนั้น......ผมมีโอกาสได้พูดคุยกับผู้ต้องขังหลายๆคนอย่างใกล้ชิด.....โดยที่ไม่มีผู้คุมต้องคอยคุมแจ พวกเขาอัทธาศัยดี พูดเป็นกันเอง เขาชอบเล่าถึงญาติพี่น้อง ลูกเมีย.....แต่ส่วนใหญ่จะหมดหวังในอนาคตของตัวเอง.....เพราะสังคมไม่ยอมรับ ตำรวจไม่ยอมรับ.....
แต่สังเกตุว่าพวกเขาเกือบทั้งหมด.....จะจิตใจอ่อนไหว...เวลาให้ทำงานศิลปะ จะดูดีมาก....งานค่อนข้างลึก......และได้ความรู้สึก...... แต่ผลงานของพวกเขาค่อนข้างต้องใช้เวลานาน.....งานจะไม่ค่อยเรียบร้อย...สมาธิสั้น.......และทำงานเป็นทีมไม่ค่อยมีประสิทธิภาพ......
ทุกวันนี้ ตลอดระยะเวลา 4-5 ปีที่เข้าไปเป็นวิทยากรในคุก...ผมมีลูกศิษย์ ที่พ้นโทษออกมาแล้วหลายๆ คน บางคนก็เข้าไปหาผมถึงโรงเรียน ผมก็เลี้ยงข้าว เลี้ยงกาแฟ พูดคุยแบบไม่เคยรังเกียจ แต่ส่วนใหญ่แล้ว.....พวกเขา ก็ยังตกงาน อยู่เหมือนเดิม....และมีบางคน ก็กลับไปทำงานแบบเดิมๆ.................เพราะ....สังคม...หรือตัวพวกเขา ทำตัวเอง...ก็ยังไม่กล้าวินิจฉัย...........
ทั้งหมดนี้ ก็คืออีกมุมมืด อีกด้านหนึ่ง......พวกเราอีกหลายคน...ยังมองไม่เห็น..........
ยังมีอีกหลายเรื่อง....ในเรือนจำ....ที่เป็นเรื่องดีๆ วันหน้าจะมาเล่าให้ฟังครับ...สวัสดี
ความเห็น (12)
- เป็นเรื่องราวของชีวิตในอีกมุมหนึ่งที่คนข้างนอกไม่ค่อยมีโอกาสได้รับรู้
- ท่าน ผอ. ได้ประสบการณ์ตรงและได้บุญด้วยครับ
- ที่น่าคิดคือทำอย่างไรให้คนที่ออกมาแล้วไม่กลับเข้าไปอีก
- ขอบพระคุณมากครับ
เรื่องความคิด ที่อยู่ใน unconcious (จิตใต้สำนึก
) มันเหมือนไวรัส ที่ฝังอยู่ใน segter ของฮาร์ดดิส เปรียบเหมือนคนที่มีนิสัยเช่นไร คิดอย่างไร ย่อมเปลี่ยนแปลงได้ยาก.............
แต่ไวรัส ยังมี anti ไวรัส แก้ไขได้......ความคิด นิสัยมนุษย์ ก็ย่อมแก้ไขได้เช่นกัน......(แต่ไม่เคยมีใครคิดทำโปรแกรมแก้นิสัยมนุษย์ได้)
เป็นคำตอบที่ว่า....ทำไมผู้ต้องขัง ต้องกลับเข้าไปอยู่ในเรือนจำอีก.......
แฟนนัทก้อติดอยู่ คิดถึงจาง ไม่รู้ทามไมต้องเปงแบบนี้ด้วย ไม่รู้จะลำบากมากหรือป่าวววววว
คนเราทุกคน คงไม่มีใครอยากทำผิด ต่างคนต่างมีเหตุผลของตัวเอง เราเองคงยากที่จะหยั่งรู้ความคิดของผู้อื่น ก็อย่างว่าแหละค่ะ เค้าก็เป็นคนแบบพวกเรา แต่ที่เค้าไม่มีเหมือนพวกเรา ก็คือ "โอกาศและการเป็นที่ยอมรับ" จากสังคมภายนอก ซึ่งบางคนอาจคิดจะกลับใจจริงๆ แต่ด้วยภาวะแวดล้อมภายนอก ทำให้เค้าท้อจนต้องกลับไปเดินทางเดิม หรืออีกหลายๆเหตุผล ถ้าคุณมีคนในครอบครัวติดอยู่ในนั้นคุณจะไม่คิดว่าเค้าเป็นคนไม่ดีหรอกค่ะ จริงไหมค่ะ ใหม่เป็นอีกคนหนึ่งที่มีคนสำคัญมากอยู่ในนั้น แต่สิ่งที่ใหม่ทำได้ ก็แค่ให้กำลังใจ และยืนเคียงข้างเค้าเท่านั้นแหละค่ะ ถ้าสังคมเรายอมรับมากกว่านี้ คงจะดี แต่ใหม่ก็รู้ค่ะว่ามันเป็นไปได้ยาก
ปล. คิดซักนิด ถึงมุมมองอีกมุมหนึ่ง
ป่านี้พี่อุ๋ยเปงงัยบ้างนะ หวานคิดถึงพี่เหลือเกิน
เมื่อไหร่พี่จะได้ออกมาซักทีล่ะ หวานร้องไห้ทุกวันเลยรู้มั้ย
การที่รอคอยพี่ชายกลับมามันทรมานถึงจะเศร้าและเหงาก็ต้องทนไม่มีหนทางออกไม่มีใครที่จะให้คำปรึกษานอกจากครอบครัวของเรามีแค่4คน พ่อแม่เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดใครก็ไม่รู้หรอกว่าน้องคนนี้รอคอยพี่ที่น้องรักที่สุดกลับมาบ้านขอคำปรึกษาที่ดีที่สุด
ถ้าคนที่อยูในนั้นเป็นคนในครอบครัวของเราก็หมั่นไปเยี่ยมเค้าบ่อยๆนะคะ จะทำให้เค้ามีกำลังใจขึ้น เพราะสุดท้ายแล้วก็เหลือแต่คนในครอบครัวเท่านั้นแหละค่ะที่มีรักแท้ให้เค้า อย่าทอดทิ้งเค้าให้อยู่เพียงลำพังนะคะ ทุกข์กายอย่างเดียวก็หนักเกินพอแล้วอย่าให้เค้าทุกข์ใจเพิ่มขึ้นอีกเลยค่ะ ถึงแม้ว่าสิ่งที่เค้าทำจะผิดแต่ก็อย่าซ้ำเติมหรือเก็บความโกรธเอาไว้ให้หนักอก ให้อภัยกันนะ เมื่อเวลาผ่านไปเค้าคงคิดได้ด้วยตัวเองว่าสิ่งที่ทำลงไปผิดแค่ไหนและเกิดผลกระทบอย่างไรบ้างกับอนาคต...
รักษพล เกตุพลอย
ตอนนี้เพื่อนเพื่อนที่อยู่ข้างในสบายดีหรือเปล่าค่ะอ๊อฟเองแฟนพี่ตั้มไงจำกันได้หรือเปล่า ตอนนี้ก็ปล่อยออกมาเกือบจะ4เดือนแล้วก็สบายดีน่ะแต่เบื่อชีวิตข้างนอกเหมือนกันคิดถึงข้างในมันก็สนุกดีน่ะเพื่อนที่ดีก็มีหลายคนอยู่ ตอนแรกที่ย้ายไปราชบุรีก็นึกว่าจะไม่ดีมันเป็นอะไรที่น่าอยู่มากแต่แค่อาหารไม่อร่อยเท่านั้นเองแต่ทุกอย่างดีหมดยังไงมันก็สู้ข้างนอกไม่ได้หรอกแต่ว่าเดี๋ยวนี้ข้างนอกมันดูวุ่นวายมากมากยังไงทุกคนก็ต้องดูแลตัวเองน่ะช่วงนี้อากาศหนาวมากก็ต้องนอนห่มผ้าด้วยน่ะ ส่วนพี่ตั้มคนนี้รักมากดูแลตัวเองด้วยน่ะค่ะยังรักและเป็นห่วงเสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย ยังไงก็ยังรออยู่น่ะ อ๋อวันนั้นเจอเพื่อนพี่ด้วยที่บิีกซีเพชรเกษม ขอบคุณน่ะค่ัที่ให้อ๊อฟได้บอกความคิดถึงพี่ตั้ม รักและคิดถึงเสมอไม่เปลี่ยนแปลง ตลอดไป
หนูอยากเป็นเหมือนพี่จัง อยากเป็นวิทยากร อยากไปถ่ายความรู้และสิ่งต่างๆที่หนูเป็นให้กับพวกเขา หนูเห็นใจพวกเขามากมาก และอีกอย่างคืออยากไปอยู่ใกล้คนที่หนูรัก ซึ่งพี่ชายหนูคงต้องติดคุกไปตลอดชีวิต คดียาเสพติดค่ะ หนูพอจะมีทางไหนบ้าง ที่สามารถไปช่วยเหลือพวกเขาได้ หนูควรเรียนอะไรบ้างที่ทำให้หนูเป็นได้อย่างที่หนูฝัน รบกวนพี่ช่วยแนะนำหนูด้วยนะคะ [email protected]
เวลานี่ก้ผ่านไป3ปีแล้วน่ะ เรายังไม่ได้กอดกันซ่ะทีเลย เราคนนึงที่แฟนก้ติดอยุ่ข้างใน โทษคดียาเสพติดต้องติดเปนเวลา4ปีกว่าๆ
เราอยากไห้คนที่กำลังตกอยุ่ในสภาวะเเบบที่เราเปนเข้มแข็งเข้าใว้ คนข้างในเค้าก้อยากกับมาเปนคนดีอยากแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาด
เราคบกับกับเเฟนเราได้ปีกว่าเค้าก้ต้องเข้าไปใช้ชีวิตข้างในแล้วเชื่อไม๊ทุกวันนี้เราไปเยี่ยมเเฟฟนเราไม่เคยขาดเลยน่ะ ลูกก้ยังไม่มี
อาทิตนึงเยี่ยมได้3วันแฟนเราอยุ่แดน5ไปทุกวัน3วันไม่เคยขาดและเราก้สันยาว่าเราจะไปเยี่ยมและจะเปนคนเเรกที่ยืนรอรับเค้ากับบ้าน
อยากไห้กำลังใจทุกคนน่ะ เชื่อเถอะการรอคอยถึงแม้จะนานเเต่มันก้คุ้มค่าน่ะสำหรับเราเราไห้โอกาศคนที่เรารักเสมอ คนที่เคยติดคุกไม่ใช่
คนที่เลวร้ายแต่เค้าอาจจะพลาดทำสิ่งผิดแต่เมื่อเค้าสำนึกได้และอยากแก้ไขปรับตัวเองไห้ดีเราก้ควรไห้โอกาศเค้าเชื่อเถอะ ขอไห้ทุกคนอย่าท้อน่ะ.
แฟนปลาก็ติดยุที่นั่นเหมือนกันยุแดน5 สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ"กำลังใจ"จากคนที่เค้ารักและเป็นห่วงนะคะ แล้วจะไปเยี่ยมบ่อยๆนะ คิดถึงกอล์ฟมากนะ ปลากะลูกรอยุนะ