หลังจากที่พยายามทำเรื่องที่ใคร ๆ เขาไม่ทำกันมาสองเดือนเต็ม
ไม่น่าเชื่อวันนี้ก็มาถึง
วันที่สิ้นสุดของกระบวนการ PAR
เมื่อความพยายามและห่วงใยกลับถูกมองว่าเป็น "การก้าวล่วง" ชีวิตของบุคคลอื่น
ก็คงไม่มีประโยชน์สิ่งใดที่จะทำสิ่งเหล่านี้ต่อไป
ย้อนกลับไปคิดถึงวันที่เสนอตัวเข้าไปรับงานชิ้นนี้กับท่านผู้ดูแลหลักสูตรฯ ในใจตอนนั้นนึกว่า "เราทำได้"
สองเดือนที่ผ่านมาแทบจะไม่ได้เริ่มทำงานของตนเอง ได้แต่ทุ่มเทเวลาและพลังในการจัดกระบวนการผ่านบล็อคมาโดยตลอด
กระบวนการที่เคยทำมาสำเร็จทั้งในชุมชนก็ดี ในหน่วยงานราชการต่าง ๆ ก็ดี กระบวนการที่ใช้ใจสู้มาโดยตลอด
วันนี้ต้องล้มลงอย่างไม่เป็นท่า
ด้วยสองมือเล็ก ๆ และใจดวงน้อย ๆ ของเรา ฤาจะต้านกระแสแรงลมภายใต้คลื่นลมและพายุนี้ไหว
ตอนนี้ขอ "ถอยหลังเข้าคลอง" ไปยืนอยู่ ณ ที่ที่คลื่นลมสงบ
เพื่อจะได้มีเวลาย้อนคิดเพื่อจัดการความรู้ของตนเองในกระบวนการครั้งนี้
เปลี่ยนแปลงความรู้เพื่อให้เป็นปัญญา เพื่อที่จะหาหนทางเพื่อสู้ต่อไปในภายภาคหน้า
"คุณรู้ไหม เวลาที่คุณทำผิด สิ่งที่ผิดจะสอนคุณว่า สิ่งที่ถูกนั้นคืออะไร"
คำพูดของอาจารย์ยังดังก้องอยู่ในหัวเสมอมา
แพ้ชนะทุกข์หรือสุขมันเป็นเช่นไร คนหนึ่งคนกว่าจะเข้าใจต้องรู้ต้องโดนด้วยตัวเอง
ไม่มีใครสอนให้มองเห็น ต้องล้มเองรับเองแพ้เองรู้เองถึงจะค่อย ๆ เข้าใจ
ถ้าหากไม่ปล่อยให้เรียนรู้ในวันนี้ แล้วจะมีวันที่เข้าใจไหม
ล้มบ้างก็ได้ ปล่อยให้มันล้มบ้างก็ได้ ปล่อยให้มันแพ้บ้างก็ได้ แค่หกล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่แพ้ก็แค่ต้องเข้าใจ
ล้มบ้างก็ได้ แล้วเธอจะแพ้บ้างก็ได้ ชนะนั้นคงไม่ยิ่งใหญ่แค่คำว่าแพ้นั้นอย่างไม่เข้าใจ
ผิดหวังหรือสำเร็จอยู่ที่ข้างใน คนหนึ่งกว่าจะเข้าใจต้องรู้ต้องโดนด้วยตัวเอง
ไม่มีทางลัดให้เดินเล่น ต้องล้มเองรับเองแพ้เองลุกเองถึงจะค่อย ๆ เข้าใจ
เดี๋ยวสิ ลองฟังทางนี้สิ จะผิดหวังหรือจะแพ้ก็ตามแต่ขอเพียงแค่ลองฟังทางนี้สิ อย่าเพิ่งลบความตั้งใจอะไรง่าย ๆ กันอย่างงั้นสิ คนทุกคนเคยผิดหวัง คนทุกคนมีปัญหา แต่ว่าใช่ต้องหลบหน้า หรือเศร้าซึมมามันก็แย่สิ ถ้าหัวสมองยังไม่ไหวก็ใช้หัวใจไปแทนได้นี่
ล้มบ้างก็ได้ ปล่อยให้มันล้มบ้างก็ได้ ปล่อยให้มันแพ้บ้างก็ได้ แค่หกล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่แพ้ก็แค่ต้องเข้าใจ
ล้มบ้างก็ได้ แล้วเธอจะแพ้บ้างก็ได้ ชนะนั้นคงไม่ยิ่งใหญ่แค่คำว่าแพ้นั้นอย่างไม่เข้าใจ
เพลงล้มบ้างก็ได้
ศิลปิน บอย โกสิยพงษ์
ไม่มีความเห็น