บางสิ่ง...บางอย่าง...ที่เราหลงลืมไป


ผู้ร่วมงาน หรือ เพื่อนร่วมงาน

"ทำไม..น้องชายเรา ลาบ่อยจัง" เราถามด้วยความสงสัย

"เขาบอกว่าเขาเครียด พี่ไม่สังเกตบ้างเหรอว่าน้องชายพี่น่ะ เครียด"  สาวน้อยกระซิบบอกเรา

"เหรอ!ไม่รู้เลย...แล้วเขาเครียดเรื่องอะไรล่ะ"  เราถามด้วยความประหลาดใจ ปนสงสัย เพราะเราไม่เคยคิดเลยว่า น้องคนนี้จะมีความเครียด

"ก็..." สาวน้อยคนเดิมบอกเหตุผล (ขออนุญาตไม่กล่าวถึง)

----------------------------------------------------------------------------------------

คำตอบของสาวน้อยคนนั้น ทำให้เราต้องกลับมานั่งทบทวน...

...ทำไมเราถึงไม่เคยรับรู้ถึงความรู้สึกของเขาเลย..(ทั้งๆที่งานของเราเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของคน)

...ทำไม...ทำไม...ทำไม... 

เพียงเพราะเขาเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด

...เราเลยไม่รู้ว่า "เขาเครียด"

เพียงเพราะเขายังทำงานได้อย่างไม่มีข้อบกพร่อง...

...เราเลยคิดว่าเขาคงไม่มีปัญหาอะไร...

จริงสิ....เราไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของน้องคนนี้เลย....

อาจเป็นเพราะว่าเราสนิทกันเกินไป...

หากเราใส่ใจเขาสักนิด เราคงรับรู้ว่า...

มีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม...

เขาหยุดงานมากกว่าเดิม...

เขาพูดกับคนอื่นน้อยลงกว่าเดิม...

เขาเริ่มมองหางานใหม่ๆ...

----------------------------------------------------------------------------------------

เปรียบกับการทำงาน....

หากเรามุ่งเพียงผลสำเร็จของงานโดยละเลยความรู้สึกของคนทำงาน

เราก็จะได้เพียงผลงาน...... แต่ไม่ได้ใจของคนทำงาน

หมายเลขบันทึก: 45655เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2006 17:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 15:41 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)
ใช่เลย เมื่อไหร่เราถูกกระทำบ้างจึงจะรู้ ....แต่เมื่อหวนคิดได้ว่าเราเองก็ละเลยคนใกล้ๆตัวเรา.... ซึ่งก็อาจจะสายเกินไป ถ้าไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์ที่สายเกินเยียวยา เราควรดูแลตัวเองให้ดี และไม่ละเลยผู้คนที่อยู่รายล้อมตัวเรา

คุณไม่แสดงตน

ขอบคุณสำหรับการ ลปรร. ค่ะ ตอนนี้ก็พยายามดูแลตัวเองและคนรอบข้างอยู่ค่ะ Fairy

เครียดจัง     ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละจำได้บ้างลืมบ้างก็ให้อภัยกันไป

คนสนิทที่สุดนี่แหละ.....ที่เรามักจะหลงลืม

เรามักทำอะไรแย่ๆ กับเขา โกรธใครมาก็มาลงกับเขา อารมณ์เสียจากคนอื่นก็เอามาระบายที่เขา ต่อว่าแรงๆให้สะใจ งอนใส่บ้าง อารมณ์เสียใส่บ้าง  ไม่สนใจว่าเขาจะรู้สึกยังไง...

เป็นเพราะเรารู้ว่าเขา care   เขาไม่โกรธเราหรอก เลยหลงลืมไป ว่าจริงๆแล้วคนที่เราควรจะใส่ใจมากที่สุดคือคนๆนี้ต่างหาก

(เอ๊ะ...เกี่ยวกันไม๊เนี่ย  Bag Head )





อารมณ์ประมาณน้อยใจอันใดหรือเปล่าน้อ?...แล้ว

ตอนนี้น้องชายเป็นอย่างไรหลังจากเพื่อนได้พูดคุยกับเขามาแล้ว..  

.ช่วงหลังๆบรรยากาศแห่งความFairy

อึมครึมกดดันทั้งการเมืองกะการมุ้งนี่เราเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับมันดี...ใจหายกับข้อมูลที่รู้ว่าน้องคิดจะย้ายไปอยู่ที่อื่น..ถึงจะพยายามมองแบบกฎธรรมชาติว่าทุกอย่างไม่มีอะไรยั่งยืน..มีพบก็ต้องมีจาก..แต่ถ้าหากว่ามันยังไม่จำเป็นต้องสูญเสียหรือยังพอรักษาไว้ได้ทำไมเราจึงไม่ดูแลมันให้ดีกว่านี้นะ

คุณ seangja

     หลังจากปล่อยปะละเลยความรู้สึกเขามานาน 

      ตอนนี้ก็พยายามพูดคุย และเช็คความรู้สึกของน้องชายมากขึ้น ไม่อยากให้เขารู้สึกว่าต้องเผชิญปัญหาอยู่คนเดียว แบบว่าอยากเป็นนาง(คว้า)ฟ้าในใจน้องอ่ะGirl 3ฮิๆๆๆ

 

        อย่างน้อยๆ ก็ช่วยให้น้องได้ปลดทุกข์   Fart In Face  เอ๊ย!! ม่ายช่าย คลายความทุกข์ในใจไปได้บ้าง

คุณไม่แสดงตน

  • สังคมจะน่าอยู่หากเรามีน้ำใจและให้อภัยกันค่ะ

คุณป้าบวม

  • คนสนิทที่สุดนี่แหละ.....ที่เรามักจะหลงลืม

  • ยังไงก็อย่าลืมกันนะ...ป้าบวม

คุณ seangja

  • คงได้เพียงประคับประคองใจน้อง
  • หมั่นดูแลและรักษา(ดวง)ใจกันและกันมากขึ้น
  • เคยอ่านพบในหนังสือ แต่จำไม่ได้ว่าเล่มไหนเขียนว่า "วัดที่คนไกลๆ เคารพนับถือ มาทำบุญกราบไหว้ แต่คนใกล้ชิดไม่นิยมชมชื่น" นั้น ยังไม่ใช่วัดที่แท้จริง เพราะคนใกล้ชิดจะเป็นคนที่เห็นข้อบกพร่องได้ทุกแง่มุมง่ายกว่าคนไกล  
  • พยายามใช้ข้อคิดนี้กับคนและงานของตนเองเหมือนกัน แต่ก็หลุดบ่อยๆ เหมือนที่บอกว่า "ใกล้เกลือกินด่าง" นั่นแหละค่ะ

P' mom

  • "วัดที่คนไกลๆ เคารพนับถือ มาทำบุญกราบไหว้ แต่คนใกล้ชิดไม่นิยมชมชื่น"  ชอบคำนี้มากๆค่ะ  เพราะคนใกล้ชิดจะเป็นคนที่เห็นข้อบกพร่องได้ทุกแง่มุมง่ายกว่าคนไกล  
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท