วัฒนธรรมท้องถิ่น : ชีวิตสามเณร 5
วัดที่ผมอยู่ช่วงที่เป็นสามเณรนั้น...มีความสงบร่มรื่น...มีมะม่วงนานาชนิด...วันหนึ่งขณะผมกวาดลานวัด...มีเสียงตก...ปุ๊ก...เหลียวไปดู...ลูกนกครับ...ผมจะเข้าไปจับ...ลูกนกพยายามหนี
แม่นก...ส่งเสียงร้อง...และบินเฉี่ยวที่หัวผมไป...มา...ผมตั้งใจจะช่วยนำลูกนกนำขึ้นสู่รังของมัน...อนิจจา...มันไม่ให้ผมช่วย...มันหายเข้าไปในหญ้ารกชัฏ...ผมยังรู้สึกเสมอเมื่อ...เห็นเจ้านกน้อย..ทั้งหลาย...เราพรากแม่...พรากลูกหรือเปล่า...หนอ...ทำให้ตัวเราเองก็พเนจร...ไป...ในเส้นทางอันยาวไกล...ใคร...ช่วยเฉลยให้ที...
วันหนึ่ง...สมภารวัดพร้อมพระเณร...ไปงานบุญที่บ้านอื่น...ยามค่ำคืน...เทียวทางเหวิ่งเหิงมามันค่ำอย่าเทียวกินหมากหว้ามันสิซ้าค่ำทาง...นางเอย...ที่ริมรั้ววัดด้านประตูออกไปป่าช้า...มะม่วงกำลังพอกินเริ่มจะสุกบ้างแล้ว...คืนนั้น...ราว 3 ทุ่มเศษ มีเสียงดังมาจากต้นมะม่วง ผมแอบไปดูในความมืด...เห็นขโมย 2 คน กำลังหักกิ่งเอามะม่วงอยู่
ผมจึงปลอมตัวเป็นสมภาร...คือท่านตัวเล็ก...เดินเสียงดังเพราะสวมใส่รองเท้าตราดาว...ท้ายมันยื่นออกมา...ท่านเดินเสียงดังเป็นจังวะ...แต๊บ..ๆๆ ผมเลียนแบบท่านเดินจากที่พักลงบันไดแล้วเดินตรงไปยัง...ขโมย...ผมตั้งใจจะรักษาสิ่งของในวัดแทนสมภารครับ ฮา ๆ
เอิก ๆ มือผมถือตระเกียงให้ไฟส่องหน้าไว้...ได้ผล...พวกมันกระโดดลงจากต้นมะม่วง
อย่างไม่คิดถึงชีวิต...แล้ววิ่งหนีไป...ทิ้งของกลางไว้ครับ...
คือแถวบ้านเหล่านี้...มีการขโมยควาย...และของเล็ก ๆน้อย ๆ จะมีการปล้นบ้านกำนันก็นาน ๆจะมีสักครั้งครับ...เมื่อเปรียบเทียบกับสมัยนี้...ห่างกันไกล...โจรสมัยก่อนยัง
มีธรรมอยู่ในหัวใจบ้าง...หรือคุณมีความเห็นเป็นอย่างไรครับ...
โปรดติดตามตอนต่อไป...ด้วยความปรารถนาดี
จาก...umi
ความเห็น (4)
- เห็นด้วยครับ
- ไม่ใช่โจรโดยสันดานคล้ายกับเป็นมือสมัครเล่นครับ
- เทียวทางบ่สุดเส่นอย่าถอยหลังให่เขาเหยียบ คันสิตายให่ไปตายหน่าพู้นเขาจั๊งหย้องว่าหาญ
- อยู่ดีมีแฮงเด้อครับ
ท่านอาจารย์ umi...
เรื่องนก..กะปุ๋มก็เคยได้ยินนะคะ...
พี่ที่เป็นนักจิตวิทยา...ท่านหนึ่งขณะนั่งฝึกสมาธิ..ที่บ้านพัก...นั้นมีนกสองตัวบินมาติดที่หน้าต่าง...แต่พี่เขาไม่รู้...ไปเห็นอีกทีนกก็ตาย...แล้ว...
...
และทุกวันนี้...พี่ท่านที่ว่านี้...ก็ยังอยู่ไกลจากบ้านมาก...ยื่นเรื่องย้ายกลับ..ภูมิลำเนาเดิม...ก็ยังไม่สำเร็จสักที...เธอจึงบอกว่า...เป็นผล..จากการที่เราไม่ได้เดินออกมาดูนกเมื่อได้ยินเสียง...ในตอนนั้น...ผลจึงมาตกในตอนนี้หรือเปล่าน้อ...ก็ไม่แน่ใจนะคะ...
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
สวัสดีครับ คุณบวร
ขอบคุณมาก ๆกับสำนวนผญาบ้านเฮา...ผมบันทึกอาศัยจากจำมาครับผม...ฮา ๆ เอิก ๆ...อีกสำนวนคนโบราณสอนลูกหลานไว้ว่า...
อันว่าการเวียกหย้าว ให้ซ้อมต่าวตำตัก
ให้เก็บผักหักฟืน บุกป่าบืนบกน้ำ
ตกกะเทีนว่าได้เดินทางแล้ว อย่าถอยหลังให้คนฮุ่ม
แหนงท่อตายหน้าพุ้น ให้คนย่องว่าหาญ..นางเอย.
ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ
จาก...umi
สวัสดีครับ คุณกะปุ๋ม
ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเติมเต็ม...เรื่องนกพรากฮัง...
เป็นกรณีหนึ่งที่น่าศึกษา...ในเรื่อง...เวรกรรม..ครับ
ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ
จาก...umi