วันนี้ตอนเย็น นึกถึงอาขยานบทหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่าท่องตอนเรียนอยู่ชั้นอะไร แต่ว่าแว่วเสียงเด็กท่องขึ้นมาว่า "ระฆังดังเหง่งหง่าง" จึงรีบมาค้น internet ในที่ทำงาน
โดยไป search ที่ google search ใน GotoKnow ก่อนว่ามีใครเขียนแล้วหรือยัง ปรากฏว่าไม่มี ดังนั้นจึงไป Search ใน Google ก็พบอาขยานบทนี้ เป็นบทท่องอาขยานในอดีต ซึ่งผมชอบ เพราะมันเหมือนมีเสียงของดนตรีอยู่ตอนท้ายๆ
ลองท่องออกเสียงดังๆ ดูนะครับ ให้ลูกๆ ท่องเป็นเพื่อนก็ได้
บทท่องจำอาขยานชั้นประถมปีที่ ๑ ว่าด้วยแม่กง
ระฆังดังเหง่งหง่าง |
ระฆังดังเหง่งหง่าง นักเลงร้องเพลงพลาง เด็ก เด็ก อย่าใหลหลง |
จาก http://www.banfun.com/poet/prathom-1.html
หมายเหตุ เสียดายที่ไม่ทราบว่าท่านผู้ใดแต่งครับ
เกิดทันค่ะ ได้ท่องตอนอยู่ ป.5
แข่งกันท่องทุกห้องตอนเย็นก่อนกลับบ้าน
เป็นบรรยากาศที่สนุกสนานมาก(จะได้กลับบ้าน) เฮ้
ผมพยายามค้นหา Web ที่เกี่ยวกับบทอาขยานสมัยที่ยังเป็นเด็กอยู่พอดี พอเจอทำให้รู้สึกตื่นเต้นมากที่จะนำพาความรู้สึกของเรากลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ที่ผมยังหาไม่เจอคือ บทที่ว่า " พ่อหลี พี่หนูหล่อ พ่อเขาชื่อหมอหลำ แม่ชื่อหยา อยู่แพที่สำเหร่ " จำได้ประมาณนี้ ใครพอทราบกรุณา Post ลงมาด้วยจะขอบคุณมากครับ หรือจะ Mail ส่งมาให้ตามที่อยู่ด้านบนก็ได้ ขอบคุณอีกครั้งครับ
สวัสดีค่ะ ดิฉันเคยท่องเหมือนกันและเคยได้เรียนด้วย แต่ไม่แน่ใจว่าอยู่ชั้น ป. ไหน ตอนนั้นโรงเรียนยังเป็นอาคารเดียวชั้นเดียว (พื้นดิน) แต่มีถึง ป.4 คุณครูตุ๊ท่านให้ท่องทุกวัน เรียนบทร้อยกรองบทไหนจะต้องท่องตั้งแต่บทที่หนึ่งจนถึงบทสุดท้ายของวันนั้น จึงจะได้สวดมนต์แล้วกลับบ้าน ถ้าวันไหนท่องไม่ได้และข้ามบทไหนไปท่านจะให้กลับมาท่องใหม่จนครบ ดิฉันว่าดีเหมือนกันนะคะ ดีกว่าตอนนี้เยอะเลย ขอจบไว้ก่อนนะ โอกาสหน้าจะมาเยี่ยมใหม่ สวัสดีค่ะ
ชอบท่องตอนเด็ก ๆ ตอนนี้กำลังสอนให้หลาน ๆ ท่อง เด็กทุกคนชอบมากบอกไม่เคยได้ยิน
ได้ท่องตินเรียนประถมค่ะน่สจะคัดมาจากมาจาก นิทานร้อยบรรทัด นะคะตอนเด็กได้เรียน นิทานร้อยบรรทัด ดรุณศีกษา ปฐมก กา ถ้าภาษาอังกฤษก็หนังสือDent’ s