เกือบจะได้เป็น(ไข้หวัด)นกแล้ว
ช่วงนี้โรคไข้หวัดนกกำลังระบาดทำให้สถาบันต้องมีการเฝ้าระวังโรคไข้หวัดนกกันอย่างเข้มแข็ง เมื่อวันอาทิตย์ที่ 13 ส.ค. 49 ก็ต้องต้อนรับรัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุข นายพินิจ จารุสมบัติโดยไม่มีการเตรียมตัวมาก่อน หลายท่านคงได้ทราบจากสื่อสิ่งพิมพ์ทั้งทีวีและหนังสือพิมพ์หลายฉบับ และทาง Blog ของ ท่านผ.อ. อัจฉราบ้างแล้วนะคะ
ตัวดิฉันเองก็มีเหตุให้ต้องเกือบจะได้เป็น(ไข้หวัด)นกมาสด ๆ ร้อน ๆ อันเนื่องมาจากวันจันทร์ที่ 14 สค.49 ดิฉันต้องมาปฏิบัติงานนอกเวลาราชการที่ห้องผ่าตัด ในช่วงเวลา 16.30 น. - 00.30 น. เมื่อมาถึงที่ห้องผ่าตัดดิฉันก็เดินสำรวจหน่วยงานและรับทราบว่ามีใครอยู่เวรด้วยกันบ้าง ซึ่งพยาบาลผ่าตัดที่อยู่ด้วยกันมีดิฉัน วริศรา (อ้อย) และจิตร์ดาวรรณ์ (จ๊อย)
เวลาประมาณ 18.15 น. ขณะที่ดิฉันกำลังตรวจแผนงานปี2549 และ 2550 ของห้องผ่าตัดอยู่นั้น อ้อยก็เดินมาบอกกับดิฉันว่า
"พี่เล็ก...พี่แอ๋วโทรมาบอกว่าให้ไปช่วยงานที่ห้องฉุกเฉินด่วน เพราะมีผู้ป่วย Arrest (คือภาวะที่ผู้ป่วยหยุดหายใจกระทันหันต้องทำการช่วยฟื้นคืนชีพ) "
ดิฉันพร้อมกับน้องทั้ง 2 คนจึงรีบรุดไปช่วยงานที่ห้องฉุกเฉินทันที เมื่อไปถึงก็เห็นพยาบาลในห้องฉุกเฉินใส่หน้ากากปิดปากและจมูก (Mask) ดิฉันก็นึกเอะใจขึ้นมาทันที ถามพยาบาลว่ามีคนไข้ติดเชื้อทางเดินหายใจมาหรือเปล่า น้องบอกว่า
" ..อ๋อ...มีคนไข้สงสัยเป็นไข้หวัดมา 2 คน คนหนึ่งรอตรวจ อีกหนึ่งคนคือผู้ป่วยที่กำลังปั๊มกันอยู่...ค่ะพี่เล็ก"
ดิฉันรีบบอกน้องอ้อยและจ๊อยให้ใส่ mask ตัวดิฉันเองก็หยิบ mask มาใส่ด้วยเหมือนกัน คุณหมอเวร หมออาร์ต พยาบาลห้องฉุกเฉินมีน้องเอ๋ น้องต่าย และน้องสุกัญญา และพยาบาลเวรตรวจการ คือแอ๋ว กำลังช่วยฟื้นคืนชีพผู้ป่วยกันมือเป็นระวิง
ผู้ป่วยเป็นชายหนุ่มอายุ 25 ปี นอนอยู่บนเปลนอนและได้รับการใส่ท่อช่วยหายใจ (Endotrachial Tube) อยู่โดยมีน้องต่ายกำลังปั๊มหัวใจ แอ๋วคอยช่วยบีบ Ambu Bag ตามจังหวะ หมออาร์ตสั่งการรักษาเป็นระยะ ๆ ดิฉันได้เข้าไปช่วย ณ ที่จุดที่มีการช่วยปั๊มหัวใจ ส่วนอ้อยและจ๊อยให้ช่วยดูแลผู้ป่วยทั่วไปที่มารับบริการในห้องฉุกเฉินในช่วงเวลาเดียวกันนั้น
ระยะเวลาทีมแพทย์และพยาบาลช่วยฟื้นคืนชีพใช้เวลานานประมาณ 30 นาที แต่ในที่สุดทีมแพทย์และพยาบาลก็ไม่สามารถยื้อชีวิตผู้ป่วยได้ ผู้ป่วยเสียชีวิตเวลาประมาณ 18.40 น.
ในช่วงเวลาที่หมออาร์ตคุยและแจ้งกับญาติ ดิฉันก็ได้คุยกับต่ายและเอ๋เกี่ยวกับประวัติผู้ป่วย ทราบว่าผู้ป่วยไปที่พื้นที่เสี่ยงต่อไข้หวัดนกมาโดยที่ญาติก็ไม่รู้ว่าได้สัมผัสกับไก่หรือนกหรือเปล่า ได้ฟังแล้วก็เริ่มรู้สึกอึ้งและเสียววาบ...
..แต่ก็มั่นใจว่าตนเองและน้อง ๆ ทุกคนใช้อุปกรณ์ป้องกันกันอยู่และจากข้อมูลที่มีอยู่คือโรคไข้หวัดนกนั้นแพร่กระจายเชื้อโดยทาง Droplet และจะไม่ติดต่อจากคนสู่คน ได้คุยกับหมออาร์ตอีกว่าผู้ป่วยรายนี้มีปัญหาปอดไม่ค่อยดี ประวัติคล้ายกับเป็นก้อนที่ปอดด้วย สงสัยน่าจะเสียชีวิตจากภาวะของมะเร็งของปอดมากกว่า เลยทำให้สบายใจขึ้นว่าไม่น่าจะใช่ไข้หวัดนกแล้ว เฮ่อ...ค่อยนอนตาหลับ อุ๊ย..ไม่ใช่ค่อยนอนหลับได้
เช้าวันรุ่งขึ้นดิฉันก็ทำงานตามปกติ เวลาประมาณ 9.30 น. พี่ประอรศิริ พยาบาลควบคุมโรคติดเชื้อและพี่ถนอมจิตต์ผู้นิเทศ โทรมาไล่เลี่ยกันบอกว่า เมื่อคืนนี้คนที่ไปช่วยที่ห้องฉุกเฉินให้เฝ้าระวังเพราะสัมผัสกับผู้ป่วยที่สงสัยเป็นไข้หวัดนก ต้องวัดปรอทและสังเกตุอาการและรายงานกับพี่ประอรศิริทุกวัน
เอาละซิ...ตายละวา ลองสังเกตุอาการตัวเอง จู่ ๆ รู้สึกเจ็บคอขึ้นมากระทันหันเลย สงสัยเราจะโชคดีขนาด ได้เป็น(ไข้หวัด) นก เชียวนะเนี่ย...แต่ก็คิดว่า...เอาเถอะ...ถ้าจะตายก็ตายในหน้าที่ คงได้ค่าตอบแทนเยอะอยู่น่า 
...ยังงกอีก ...จริง ๆ แล้วพยายามจะไม่เป็นทุกข์ล่วงหน้า
สักพักหนึ่งเวลาประมาณใกล้เที่ยงมีเสียงโทรศัพท์ดิฉันจำเสียงไม่ได้โทรมาบอกว่า
"พี่เล็ก...หรือคะ...ผลตรวจของผู้ป่วยที่สงสัยเป็นไข้หวัดนกออกแล้วนะคะ"
ฮ้า...ทำไมผลมาเร็วจัง..อือ..ดี ๆ ไม่ต้องลุ้นนาน ถามว่าเป็นอย่างไร
"ผลผู้ป่วยติดเชื้อ H1 ค่ะ ไม่ใช่ H5N1(เชื้อไขหวัดนก คือ H5N1)"
ไชโย....เราไม่เป็นไข้หวัดนกแล้ว ในที่สุดพระเจ้าก็เห็นคุณความดีที่ตั้งใจทำ แต่ก็เสียดายจัง..อุตส่าห์คิดในแง่ดีแล้วน้าว่า..เกิดมาชาติหนึ่งดีจัง ได้เป็นทั้งคน ได้เป็นทั้ง(ไข้หวัด) นก ..
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อดิฉันนั่งทบทวนทำ AAR กับตัวเองกได้บทเรียนสอนใจกับตัวเองมาได้ว่า
- ขณะไปทำงาน ณ ตรงจุดที่ฉุกเฉินต้องสังเกตสิ่งแวดล้อมว่ามีอะไรปกติหรือผิดปกติ ระแวดระวัง ชีวิตต้องอยู่บนความไม่ประมาท ซึ่งผลดีคือทำให้มีสติและมีการป้องกันตัวเองอย่างดี
- เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่เรายังไม่รู้ อย่าหวั่นวิตกและมทุกข์ใจไปล่วงหน้า เช่นดิฉันเกิดอาการคิดไปเองว่าเจ็บคอ
(ชั่วขณะ) ทั้ง ๆที่ปกติดีอยู่ - เส้นชีวิตของเราถูกกำหนดไว้แล้ว... อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด... ทำจิตให้ผ่องแผ้วและทำงานต่อไป
ความเห็น (23)
เรียนรู้จากผู้ป่วย
case นี้น่าสนใจมากเลยครับ อย่างน้อยประเด็นแบบนี้ น่าจะเป็นบทเรียนให้ บุคลากรสาธารณสุขที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยตลอด
บันทึกที่สนุกๆแฝงด้วยสาระแบบนี้น่าสนใจ ก็ ลุ้นอยู่ว่า พี่เล็กจะติดไข้หวัดนกหรือเปล่า..???
แต่ก็ เฮ้อ
...โล่งอกไปทีครับ
- เป็นกรณีศึกษาเพื่อเตือนสติที่ดีมากเลยนะคะ เพราะจำได้ว่าตอนสมัยที่ยังอยู่ ICU (นานมาแล้ว) เวลา Resuscitate คนไข้ พวกเราจะทำกันอย่างเต็มที่ จนบางครั้งลืมนึกถึงความปลอดภัยของตนเอง โชคดีที่แต่ก่อนไม่มีโรคติดเชื้อทางเดินหายใจที่รุนแรงเช่นปัจจุบัน
- โล่งอกที่ "น้องเล็ก" คนเก่งของเราปลอดภัยค่ะ
สุรพงษ์ ชื่นจิต
ที่เกี่ยวกับสุขภาพ แสดงให้เห็นถึงความไม่ประมาท
เป็นประสบการณืที่นำมาถ่ายทอดกันได้ดีครับ
เอ H1N1 นี่ก็สามารถทำให้เกิดอาการรุนแรงได้ใชไหมครับ
เรากลัวหวัดนกกันเยอะนะ แต่ทำไมไม่กลัวโรค
ที่ทำให้เกิดปัญหาทางสาธารณสุขที่มากกว่านี้แบบ
ที่เรากลัวหวัดนกบ้างนะ
ทำงานอย่างมีสติจะเป็นเกราะป้องกันเราครับ
ขอบคุณกับประสบการณ์ที่ดีครับ
ขอให้มีความสุขในการทำงานครับ
- สรุปว่าผู้เขียนติดไข้หวัดนกหวัดนกหรือยังครับ
- กลัวเอามาแพร่ใน gotoknow ครับ
- ขอบคุณครับ
- คุณป้าบวม เจ๊ไม่เป็นอะไรง่าย ๆ หรอกเพราะมีองค์ช่วย ...555 ...องค์แห่งความรู้ไงจ๊ะ ผู้รู้รอบย่อมอยู่รอดจ้ะ
- ถึงพี่มอม โรคต่าง ๆ ในปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย การทำงานที่รีบเร่งเพื่อผู้ป่วยเราก็ต้องมีมีสติและคำนึงถึงความปลอดภัยของเราเช่นกัน "สติมา..พาเราเจริญ สติไม่มา...พาเรากระเจิง" เจ้า
- น้องจ๊ะจ๋า ไม่ต้องตกใจมีพวกน้อง ๆ เขานินทาพี่ไว้ว่าพี่น่ะแข็งแรงยังกะ.......
- ผู้ป่วยโรคซาร์สพี่ก็ดูมาแล้ว ไข้หวัดนกน่ะเรื่องชิลด์...ชิลด์
- ที่น้องจ๋าบอกน่ะ ถูกต้องแล้วค่ะ สติมี...ปัญญามา
- คุณน้องเอก
- การเรียนรู้โดยการทบทวนผู้ป่วยจากเหตุการณ์ที่สำคัญเป็นสิ่งที่พยาบาลต้องทำ เพื่อหาสิ่งที่เป็นโอกาสให้เราพัฒนางานค่ะ เพื่อที่ว่าครั้งต่อ ๆ ไปเราจะทำงานได้อย่างไม่มีข้อผิดพลาดเดิม ๆ
คุณสุรพงษ์
- โรคไข้หวัดใหญ่จะมีอาการที่รุนแรงกว่าไข้หวัดธรรมดาค่ะ
- กระทรวงมีการรณงค์ให้ประชาชนทั่วไปทราบข้อมูลและอยากให้เป็นวัฒนธรรมการใช้หน้ากากเมื่อมีอาการเป็นหวัด ดิฉันก็ไม่เข้าใจว่าการรณรงค์ย้อยไปหรือเปล่าทำให้ไม่ได้ผลเท่าที่ควรคงต้องอาศัยระยะเวลาหน่อยนะคะ
- ขอบพระคุณผ.อ.ที่อธิบายเพิ่มเติมต่อยอดค่ะ
-
อ.ขจิต ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ รับรองว่าโรคไข้หวัดนกไม่ระบาดใน G2K ไปถึง Blogger คนอื่นแน่นอน ยกเว้น Blogger ที่มี comment มาถึงดิฉัน ...
ล้อเล่นค่ะ สถาบันบำราศฯ มีนโยบายฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ให้กับเจ้าหน้าที่ทุกคนเพราะบุคลากรเป็นกลุ่มที่ทำงานเสี่ยงต่อโรคไข้หวัดนกค่ะ อีกประการหนึ่งเรามีมาตรการควบคุมป้องกันอย่างดีค่ะ - อ.ขจิต...คะ.....ดิฉันเกือบเป็นไข้หวัดนกนะคะ ไม่ใช้งูเก็งก็องซักกะหน่อย
- ชาวต่างประเทศเรียกว่า Medusa ครับผม
- เป็นองค์หรือเปล่าไม่แน่ใจ รู้สึกว่าเป็น witch นะ ฝากเทพมารักษา เอา Myth ไหนดี
Poseidon
Zeus
- อยากได้ venus ค่ะ เพราะสวยเหมาะกับดิฉัน คิก คิก คิก
- ถ้าเราเป็นไข้หวัดนกจริง ๆ พวกแก๊งค์ตาใสทั้งหลายเตรียมตัวเถอะ จะจัดคิวให้มานอนเฝ้าซะ...555
มารายงานตัวเจ้าคะ...พี่เล็ก..
อ่านไปขำไป...มีความสุขจัง...
แต่กลัวงูกิงกอง...อ.ขจิตจังเลยคะ...
...
*^__^*
- น้องกะปุ๋ม..หายไปหลายวันเลยนะคะ...
- ขำ...แล้วกลิ้งหรือเปล่าคะ ท
- อ.ขจิตบอกว่าเป็นเมดูซ่าค่ะ
- ...สงสัยเห็นเราเป็นเฒ่าหัวงู...แหง ๆ
ระวังตัวดีๆ นะครับ พี่เล็ก
ตอนนี้กลุ่มงานผมป่วยไม่สบายหลายคนแล้วเหมือนกัน
ใส่ mask กันทุกคนครับ (ใส่กลับบ้านไปเลย)
ไม่ได้อยู่ทำงานต่อด้วยสิ.....
ตอนนี้หวัดนกมาแรงจริงๆ
ห้องยาต้องตุนยาไว้แล้วครับ
แอ่มๆ
ไม่สบาย
ใส่ mask นะครับ
จากคนกลัวหวัดนก
- ยังดีนะครับที่ติดคำว่าเกือบ
- รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
- ด้วยความห่วงใยจากใจชาว GotoKnow
- เข้ามาบันทึกนี้ผมใส่หน้ากากด้วยครับ
- น้องจันทร์เมามาย
- ไปฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่หรือยังได้ผลดีนะ
- พี่ฉีดทุกปีและตั้งแต่ฉีดวัคซีนสุขภาพดีมาก ไม่เป็นหวัดเลยล่ะ
- อ.บวร
- แสดงว่าอ. เป็นตัวอบ่างที่ดีในการรณรงค์การใช้หน้ากากอยามัย ขอฝากอาจารย์ประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนใช้หน้ากากเพื่อป้องกันโรคหวัดด้วยนะคะ