พูดไปแล้วใครจะเชื่อ
เวลาที่ใครสักคนพยายามที่จะพูด จะบอกสิ่งต่าง ๆ คนอื่นเขาทำตามหรือ “เชื่อ” ในสิ่งที่บอกนั้น
จะต้องพึงระลึกไว้เสมอว่า คนที่จะ “เชื่อ” ในสิ่งที่พูดหรือบอกนั้นหรือแม้กระทั่งทำให้ดู มีอยู่เพียงแค่ 2 กลุ่มเท่านั้น คือ
กลุ่มแรก ได้แก่ เด็ก (เด็กเล็ก ๆ) ลองหลอกให้เด็กเอานิ้วไปแหย่ปลั๊กไฟดูสิครับ (อันนี้แค่สมมตินะครับ ห้ามทำตามครับ)
กลุ่มที่ 2 ที่เชื่อคือคนแก่
พวกที่ไม่เชื่อคือพวกที่อยู่ในวัยหนุ่มสาว วัยผู้ใหญ่ที่ยังไม่แก่ แก่ไม่มาก พวกนี้จะมีความเชื่อมั่นในตัวเองว่า สิ่งที่ตัวเชื่ออยู่ ทำอยู่นี้ถูก เพราะฉะนั้นจะไม่เชื่อใครทั้งนั้น เชื่อยากหรือแทบจะไม่เชื่อเลย อันนี้ไม่ถูกต้องนัก
เพราะแม้กระทั่งศาสตราจารย์ หรือครูบาอาจารย์ บอกแล้ว เตือนแล้วก็ยังไม่เชื่อแม้กระทั่งเงี่ยหูฟัง “ฉันทำดี ฉันทำถูก คนอื่นเลวหมด ผิดหมด"
นับภาษาอะไรกับการลงไปทำงานกับชุมชน ชุมชนพูดชาวบ้านพูด คนเหล่านี้จะฟังเหรอ แต่ถึงกระนั้นชุมชนกับชาวบ้านเขาคงไม่มีโอกาสได้พูด เพราะเขาเหล่านั้นคิดว่าฉันนั้น “เก่ง” กว่าใครในโลกหล้าและพื้นปฐพี
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น