สายฝนเย็นฉ่ำ...
เจ้านำพาความรู้สึกใดราดรดลงมาสู่ใจใครคนนั้น
แมลงกลางคืนเอ๋ย...
เจ้าร้องระงมกรีดปีกขับขานบรรเลงเพื่อกล่อมบทเพลงบทใดให้ใครคนนั้นฟัง
ราตรีอันไร้หมู่ดาวเล่า...
เมื่อไหร่เจ้าจะทอแสงระยิบงามส่งมาเป็นเพื่อนข้าฯ
และเพื่อนของเจ้าให้ไม่เหงาเศร้ายามค่ำคืน
"ขอบคุณคณาจารย์จาก "พอช" ครับ
"ความหวังกำลังใจ"
"หากความหวังกำลัง...ใครยังอยู่
จงรับรู้ว่า...เพื่อน....ยังมีหวัง....
ขอจง..ขับขานเพลงต่อไปทั่วพฤกษ์ไพร
แล้วบทเพลงนั้นก็จะยังคงอยู่คู่ใจคุณและเพื่อนเอย"
มิบังอาจเป็นไปถึงระดับผู้รู้
แค่เพียงแต่อยากแบ่งปันกำลังใจ
และอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่ง
เผื่อว่าการสร้างความรู้(สึก) อาจมาจากเรื่องง่ายๆ คือเริ่มจากการแบ่งปันความงดงามให้กันและกันก่อน ก็เพียงเท่านั้นเอง