กลับจากงานพระราชทานเพลิงศพคุณแม่เครือจิตต์ บุรโกเสส แม่ของพี่นก ปีนี้ช่างเป็นวันแม่ที่โหดร้ายของครอบครัวบุรโกเสสเพราะแม่ได้จากไปตั้งแต่วันที่ 8 สิงหาคม 2549 เวลา 18.00น. แต่ที่รู้มาว่าวันนั้นก่อนที่แม่จะจากไปแม่มีความสุขมากเพราะลูกๆหลานมาทานข้าวกันที่บ้านหลังจากอิ่มและรอทานทุเรียนแม่ก็แน่นิ่งไป พี่นกและลูกๆได้นำส่งที่บำราศฯแต่ก็ไม่สามารถยื้ดชีวิตแม่ได้ พอรุ่งเช้าทราบข่าว ตัวดิฉันเองได้มีโอกาสไปรดน้ำศพและแต่งตัวให้แม่ ซึ่งเมื่อคุยกับลูกคนอื่นก็มีเสียงพูดว่า "แล้วใครจะมาบ่นให้ฟังอีกละเนี่ย" และเรื่องทุเรียนอีกคนอื่นๆบอกพี่นกให้ซื้อและทำบุญไปให้แก่ พี่นกก็ตอบไปว่าแม่ไม่ชอบเลยที่จะต้องให้ใครเคาะฝาโลงเพื่อให้ทานทุเรียน ทำไมตอนมีชีวิตถึงไม่ให้ทาน
จากเหตุการณ์ที่ได้พบหลายๆสถานการณ์ เรามาทำให้แม่มีความสุขและพาแม่เที่ยวหรือพาแม่ทานอะไรอร่อยๆอย่ารอให้ท่านไปจากโลกนี้แล้วค่อยทำให้ท่านเลย ทุกวันนี้ตัวดิฉันเองได้โทรคุยกับแม่ทุกวัน(แม่อยู่ที่จังหวัดแพร่)ซึ่งปกติอาทิตย์ละครั้งหลังจากได้อ่านหนังสือพระเจ้าอยู่หัวลูกกตัญญู ก็ทำให้ดิฉันอยากทำตามในหลวงท่านซึ่งทำให้แม่รู้สึกดีมากเลย(ฟังจากเสียงนะรู้ว่ามีความสุข)
ขอร่วมแสดงความเสียใจและไว้อาลัยแด่คุณแม่เครือจิตต์ บุรโกเสส คุณแม่ของพี่นก ด้วยนะคะ....
....
คนเราควรทำดีที่สุดต่อกัน...ในยามที่มีลมหายใจ...
หากเมื่อใครจากไป...เราจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลังคะ...
กะปุ๋ม
ตั้งใจทำเช่นเดียวกับแมวค่ะ เพราะแม่อยู่ไกลเหมือนกัน ชอบที่บอกว่า "ฟังจากเสียงนะรู้ว่ามีความสุข" ใช่เลยค่ะใ
ใ.
จิงค่ะน้องน้ำก้อเห็น