ทำไมเราถึงจะบอกว่า เราเป็นคนดีไม่ได้ล่ะคะ...
อ่านบันทึกของพี่เม่ย เล่าถึงการตักบาตร แล้วอ่านความคิดเห็นจากคุณบวร และคุณรัตติยา ซึ่งทั้ง 2 ท่านออกความเห็นในทำนองที่ว่า เราไม่ควรบอกเองว่าเราเป็นคนดี ทำให้อยากเสนอความคิดของตัวเองบ้างค่ะ
ประเด็นนี้ได้คุยกับน้องฟุงเมื่อไม่นานมานี้เหมือนกัน เพราะน้องฟุงเรียนดีใช้ได้ น้องฟุงบอกว่าฟุงไม่ชอบอวด ได้บอกน้องฟุงไปว่า ดีแล้วครับ ความเก่งไม่ต้องอวดก็ได้ แต่ถ้าเราทำดี เราต้องภูมิใจและบอกคนอื่นได้ว่า เราทำดี คนอื่นเขาเห็น เขาจะได้อยากทำตามบ้าง ถ้าเขาเห็นว่าดี แต่เราก็จะไม่ไปตัดสินคนอื่นว่าไม่ดี ถ้าเขาทำไม่เหมือนเรา ทุกคนมีเหตุผลของตนเองเวลาทำอะไรๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องเคารพ
และนั่นคือความคิดเห็นโดยปกติว่า เราสามารถบอกใครๆได้เต็มที่ว่าเราเป็นคนดี พยายามทำความดีเสมอ และยินดีถ้ามีใครบอกว่าเราเป็นคนดี ไม่เคยยินดีเวลาใครบอกว่าเราเก่ง แต่จะอิ่มอกอิ่มใจทุกครั้งที่คนชมว่าดี
แปลกใจว่า ทำไมใครๆจึงบอกว่าเราไม่ควรบอกใครว่าตัวเราดีล่ะคะ เราน่าจะภูมิใจและไม่อายที่จะบอกว่าเราเป็นคนดี ไม่ใช่เหรอคะ?
ความเห็น (4)
- ประเด็นแรก เป็นคำถามในชื่อบันทึก เรื่องการบอกคนอื่นว่าเราเป็นคนดี อันนี้จะบอกก็ได้ค่ะ แต่คนอื่นจะเห็นด้วยหรือไม่ อยู่ที่ว่าสิ่งที่เราคิดว่าได้พูดดี คิดดี และทำดีแล้วนั้น ได้เห็นผลเป็นรูปธรรมให้ประจักษ์แล้วหรือไม่...และได้ทำอย่างสม่ำเสมอหรือไม่.....ส่วนตัวพี่เม่ยคงไม่ค่อยกล้าบอกเหมือนกันค่ะ....
- ประเด็นที่สอง เรื่องการบอกคนอื่นว่าเราทำความดี (เหมือนอย่างเรื่องน้องฟุงในบันทึกนี้) อันนี้เห็นด้วยว่าควรบอก และควรภูมิใจที่จะบอกด้วยค่ะ....และคนอื่นก็จะชื่นชมในการทำความดีนั้นๆอย่างแน่นอน
- คุณโอ๋ยังบอกว่า..."ยินดีถ้ามีใครบอกว่าเราเป็นคนดี" เลยใช่ไหมคะ
เวลาแนะนำตัวกับลูกศิษย์ที่เจอกันเป็นครั้งแรก ผมจะบอกเขาตรงๆว่า ผมถนัด(เก่ง) อะไรบ้าง ในระดับไหน โดยอ้างอิงประสบการณ์ที่เคยคิดเคยทำ ตลอดจนผลงานที่เป็นความสำเร็จ เป็นที่ยอมรับในด้านต่างๆ และไม่ลืมที่จะบอกสิ่งที่ผม ไม่ถนัด ว่ามีอะไรบ้างด้วยเช่นกัน พร้อมยกตัวอย่างความผิดพลาดหรือความล้มเหลวประกอบให้เห็นจริง ทั้งนี้ก็เพื่อให้เขา ใช้ประโยชน์จากตัวผมได้อย่างถูกต้อง ชัดเจน นั่นเอง .. แถมด้วยบอกเขาว่า การถ่อมตนที่มากเกินไป และไม่ถูกกาล ทำให้เสียเวลาที่คนเราจะได้รู้จักและเข้าใจกัน .