ความรักของแม่ไร้สัญชาติ ที่ยอมทำผิดกฎหมายโดยไม่รู้ตัว .. เพื่อลูก !!
อีกตัวอย่างของแม่ไร้สัญชาติ ที่ยอมทุกอย่างแม้จะต้องให้ลูกไปเป็นลูกคนอื่น เพียงเพื่อไม่ให้ลูกต้องไร้สัญชาติเหมือนตนเอง
นิดเกิดเมื่อวันที่ ๙ มีนาคม ๒๕๒๕ ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ในจังหวัดประสบภัยสึนามิ โดยมีหมอตำแยเป็นผู้ทำคลอดให้ นิดอาศัยอยู่ที่บ้านเกิดนี้ตั้งแต่จำความได้จนถึงปัจจุบัน และเมื่อถึงวัยเข้าโรงเรียน แม้นิดจะเป็นนักเรียนเพียงคนเดียวในห้องที่ไม่มีบัตรประชาชน และมักถูกเพื่อนๆ ล้อว่าเป็น “ลูกพม่า” จนต้องร้องไห้ไม่อยากไปโรงเรียนอยู่บ่อยครั้ง แต่นิดก็อดทนจนเรียนจบชั้น ป.๔ ที่โรงเรียนประถมในชุมชนบ้านเกิด โดยไม่ได้วุฒิการศึกษา แต่เมื่อนิดเติบโตจนรู้ความมากขึ้น เธอก็อายเพื่อนจนไม่คิดจะเรียนต่อแม้จะชอบเรียนหนังสือมากก็ตาม
บิดาของนิด ชื่อนายกอบ เกิดที่บ้านอ่าวใหญ่ อำเภอเกาะสอง จังหวัดมะริด ประเทศสหภาพเมียนมาร์ เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๓ นายกอบได้เล่าเรื่องราวชีวิตที่ไม่ต่างจากชีวิตคนไทยพลัดถิ่นอีกหลายครอบครัวที่คณะนักวิจัยได้มีโอกาสสัมภาษณ์พูดคุยด้วยว่า บิดาของนายกอบเคยมีบัตรประชาชนไทย แต่เมื่อเดินทางไปทำมาหากินที่จังหวัดเกาะสอง จึงได้ภรรยาและสร้างครอบครัวที่นั่น และมีบุตรคือตัวนายกอบ ซึ่งเติบโตจนกระทั่งสร้างครอบครัวอยู่ทางเกาะสอง โดยในระหว่างนั้น ทั้งบิดา รวมถึงนายกอบ ยังคงมีการเดินทางไปๆ มาๆ ที่ฝั่งประเทศไทยเพื่อติดต่อกับญาติหรือทำมาหากิน
จนกระทั่ง พ.ศ.๒๕๒๕ นายกอบได้พาภรรยาและบุตรทั้ง ๕ คน เข้ามาสร้างบ้านเรือนอาศัยอยู่ในประเทศไทยอย่างถาวร โดยภรรยาได้มาคลอดบุตรคนที่ ๖ คือ นิด ที่หมู่บ้านแห่งนี้และอาศัยอยู่จนปัจจุบัน ในระหว่างนี้ทางราชการได้มาสำรวจจัดทำทะเบียนประวัติและบัตรประจำตัวชนกลุ่มน้อยให้นายกอบและครอบครัว และได้เปลี่ยนมาเป็นบัตรประจำตัวผู้หลบหนีเข้าเมืองจากพม่า (บัตรสีม่วง) ใบที่ต่ออายุล่าสุดเมื่อวันที่ ๑๖ มีนาคม ๒๕๔๔ และหมดอายุ ๑๕ มีนาคม ๒๕๔๙ ล่าสุดเมื่อวันที่ ๔ มีนาคม ๒๕๔๙ นายกอบและครอบครัวได้เข้ารับการสำรวจเพื่อจัดทำทะเบียนสำหรับบุคคลที่ไม่มีสถานะทางทะเบียน (แต่ไม่ได้รับใบตอบรับ 89/1)
มารดาของนิด ชื่อนางอารี เกิดเมื่อ พ.ศ.๒๔๘๙ ที่อำเภอเกาะสอง จังหวัดมะริด ประเทศพม่า และใน พ.ศ.๒๕๒๕ ได้เดินทางเข้ามาสร้างบ้านเรือนอาศัยอยู่ในประเทศไทยพร้อมกับสามีและบุตร รวมทั้งได้รับการสำรวจและจัดทำทะเบียนประวัติและบัตรประจำตัวต่างๆ เช่นเดียวกับสามีและบุตร
แต่สำหรับนิด ซึ่งมีข้อเท็จจริงต่างจากคนในครอบครัว เธอจึงไม่ได้รับการจัดทำบัตรชนิดเดียวกับพวกเขา แต่ได้รับการจัดทำบัตรประจำตัวผู้พลัดถิ่นสัญชาติพม่า เชื้อสายไทย (สีเหลืองขอบน้ำเงิน)
ปัจจุบันนิดได้แต่งงานสร้างครอบครัวของตน เฉกเช่นเดียวกับพ่อแม่ของเธอ และแม้จะต่างกันตรงที่นิดได้เริ่มสร้างครอบครัวใหม่ของเธอในแผ่นดินไทยบ้านเกิด และมีบุตรชายที่เกิดในประเทศไทย แต่ทั้งหมดก็ยังไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นคนไทยโดยสมบูรณ์จนทุกวันนี้
แต่เนื่องจากบุตรชายของนิดเกิดมามีสุขภาพไม่สมบูรณ์ตั้งแต่เกิด และหมอบอกว่าจะต้องได้รับการรักษาพยาบาลอย่างต่อเนื่อง นิดจึงไม่อาจยอมจำนนให้ความไร้สัญชาติของเธอตกถึงลูก เธอจึงเลือกที่จะไปจดทะเบียนการเกิดให้ลูก โดยแจ้งชื่อเป็นบุตรของญาติที่มีสัญชาติไทย เพียงเพื่อต้องการให้ลูกมีสูติบัตรและมีสัญชาติไทย จะได้ไม่ต้องมีชีวิตอย่างไร้สิทธิเช่นที่เธอประสบอยู่ และที่สำคัญที่สุด เพื่อให้ลูกของเธอได้รับสิทธิในการรักษาพยาบาล และมีชีวิตอยู่กับเธอต่อไป
ความเห็น (5)
จะเริ่มนับหนึ่งตรงไหนดี สำหรับแม่ลูกคู่นี้
สิ่งที่นิดทำอาจจะผิดกฎหมายบ้านเมือง แต่ไม่ผิดกฎหมายธรรมชาติ
หากจะผิดกฎหมายอาญา เพราะแจ้งความเท็จ อายุความก็ ๑๐ ปี ต้องถามว่า บุตรอายุเท่าไหร่แล้วล่ะ ?
ในกรณีที่เรื่องมันเลยตามเลยไปแล้ว ก็มาแก้ปัญหาของนิดก่อนดีไหม ?
ดูแล้วยังว่า กอบยังมีพี่น้องที่ถือบัตรประจำตัวคนสัญชาติไทยที่อาจสืบค้นได้ไหม ?
ดูแล้ว กอบน่าจะเป็นคนเชื้อชาติไทยที่ข้ามไปมะริดหลังการเสียดินแดนนะ จึงไม่เสียสัญชาติไทย แต่กอบก็เป็นคนที่เกิดก่อนกฎหมายว่าด้วยทะเบียนราษฎรและกฎหมายว่าด้วยบัตรประชาชนอยู่อีก ???
ไล่ดูที่ "กอบ" ยังมีชีวิตอยู่ไหม ?
ญาติที่มีสัญชาติไทย ? เป็นคนฝ่ายไหนล่ะ ?
