ที่มาที่ไปของเรื่องเล่า

ผมเชื่อเสมอว่า เรื่องใดใดก็ตามที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าในช่วงเวลาที่ผ่านมาเคยมีผู้ทำได้ ทำสำเร็จ หรือเคยเกิดขึ้นสักครั้งหนึ่งแม้ว่าจะเป็นการบังเอิญ หรือไม่ได้ตั้งใจให้เกิดก็ตาม สิ่งนั้นเป็นไปได้เสมอ

เรียนท่านอาจารย์ และพี่ๆน้องๆทุกท่าน

     มีหลายท่านกระซิบถาม อยากรู้ที่มาที่ไปของเรื่องต่างๆที่ผมเล่าในบล็อกนี้ ผมขอเรียน ที่มาที่ไปดังนี้นะครับ

     1.ผมรวบรวมจาก การได้พบเห็นตลอดช่วงเวลาที่เป็นแพทย์ช่วง 20 ปีก่อนออกจากราชการ และมาประกอบกับเรื่องที่ได้สัมผัสเมื่อมาทำงานให้ พรพ. ซึ่งพื้นที่รับผิดชอบอยู่ทางภาคเหนือ แต่ในการทำงานจริง ได้มีโอกาสติดตามคณะ หรือได้รับเชิญไปมาหลายสิบจังหวัด  ได้ฟังเรื่องเล่าของพวกน้องๆ ไม่ว่าจะเป็นนำเสนอ หรือ พูดคุยยามว่าง

     2.แกนกลางเค้าเรื่องทั้งหมดมาจากพื้นที่จริง รพ.และผู้คนที่มีตัวตน

     3.ผมได้สัญญากับ เพื่อนๆน้องๆ เหล่านั้นจำนวนหนึ่งว่าจะไม่เปิดเผยชื่อบุคคล หรือ รพ. หรืออ้างอิงให้หาที่มาที่ไปได้    ด้วยเหตุผลที่อาจจะเป็นการเรื่องมากไปสักนิด ได้แก่

        กิจกรรมที่น่าสนใจ หรือน่าประทับใจ บางเรื่อง ไม่สามารถดำรงอยู่ได้ในปัจจุบัน อันเกิดจากสารพัดเหตุปัจจัย   ส่วนมากเป็นเรื่อง ปัจเจก และ สถานการณ์  บางเรื่องเกิดมานานกว่าสิบห้าปีแล้ว ตั้งแต่ยังไม่มีการพัฒนาคุณภาพรพ.อย่างเป็นล่ำเป็นสันเช่นทุกวันนี้  ตรงนี้ผมจะสนใจในการจดจำมากเพราะว่า  สะท้อนความเป็นตัวตน ค่านิยม  ในบุคคลและองค์กรที่แท้จริง โดยไม่มีสถานการณ์เร่งรัด

        บุคคลที่อยู่ในเรื่อง มักจะเป็นแบบอย่างที่น่าสนใจ แต่อยู่ในกลุ่มคนวิชาชีพ อาชีพเดียวกัน ที่ไม่ได้ปฏิบัติเหมือนกัน  แม้ว่า สังคมควรจะประทับใจและให้กำลังใจ  แต่บางครั้งสังคมรอบข้างเขาก็โหดร้ายเกินกว่าที่จะเป็นประโยชน์ต่อเขาอย่างจริงจัง

        ภาระการเกิดการศึกษาดูงานและการตั้งความคาดหวัง  ในลักษณะ ครู ก.ข.ค.ถึำง ฮ. ทำให้ สถานที่เหล่านี้ ประสบปัญหาอุปสรรค  หรือ พัฒนาตัวเองไปอย่างไม่เป็นธรรมชาติ 

        เรื่องที่เล่ามามักเป็นเรื่องดีๆ  อันที่จริง ผมมีเรื่องที่ไม่ดี และบางเรื่องน่าหดหู่ด้วยซ้ำ (แบบเดียวกับ เรื่อง "อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย")  กำลังคิดทบทวนชั่งใจอยู่ว่า  จะทำให้บรรยากาศเศร้าไปไหม  เดี๋ยวคนจะไม่อยากอ่าน  อีกใจหนึ่ง ก็คิดอยู่เสมอว่า เรื่องไม่ดีก็สามารถนำมาเป็นบทเรียนสอนใจได้เช่นกัน ท่านว่าอย่างไรครับ  อันที่จริง เรื่องไม่ค่อยดีพวกนี้มามากกว่าเรื่องดีๆที่เตรียมจะเล่าเยอะมากเลยครับ 

       4.ด้วยวิธีการเขียนและเล่าเรื่องของผม ไม่ได้เกิดจากการคัดลอก บรรยากาศ คำพูด กลุ่มบุคคลที่เกี่ยวข้อง มาลงตรงๆ  ยังคงมีความจำเป็นต้องปรับแต่งให้ได้ อรรถรส      เพื่อการอ่าน (คาดหวังว่าจะได้บ้างนะครับ)   ตรงนี้หลายท่านอาจจะไม่ค่อยชอบใจ ต้องขออภัยนะที่นี้ด้วย

       5.มีบางเรื่อง ที่มี รพ.มากกว่าหนึ่งแห่งปฏิบัติอยู่ แต่มีความแตกต่างในการปฏิบัติ และความสำเร็จไม่เหมือนกัน  และ เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก  ผมก็นำเรื่องที่สอดคล้องเหล่านั้นมาประกอบปะติดปะต่อ  เพื่อให้เห็นภาพความเป็นไปได้ที่ นำไปสู่ความสำเร็จ  โดยเชื่อมั่นว่าสิ่งเหล่านี้เป็นไปได้อย่างมากครับ

       6.เรื่องใด ที่น่าสนใจ ที่ผมจะได้รับรู้ในอนาคต ผมจะลองขออนุญาต เพื่อการเปิดเผยชื่อ รพ. และจะใส่ชื่อรพ. ไว้ให้เลยนะครับ 

       7.อันที่จริง เรื่องทั้งหมด เตรียมการไว้เพื่อจัดส่งให้คณะทำงานโครงการ สนับสนุนรพ.ส่งเสริมสุขภาพด้วยกระบวนการคุณภาพ HA. เพื่อพิจารณาเผยแพร่ในรูปแบบต่างๆครับ บังเอิญ ผมต้องใช้เวลาในการค่อยๆรวบรวม ในเวลา และอารมณ์ในการเขียน ที่ค่อนข้างจำกัด  และ ส่วนหนึ่งถูกยุยงส่งเสริม ให้เผยแพร่ ไปก่อนจากท่านอาจารย์หลายท่าน รวมถึง น้องๆ ที่เคยฟังบรรยาย ซึ่งผมจะเอาเรื่องเหล่านี้สอดแทรกไว้เสมอๆ  ก็พอดีสอดคล้องกับ gotoknow  เป็นช่องทางที่น่าสนใจเลยนำเสนอไปพลางๆครับ

       8.ยินดีที่จะให้นำไปเผยแพร่ได้ทุกกรณีนะครับ  โดยไม่ต้องขออนุญาตนะครับ  ถ้าเรื่องเหล่านี้จะเป็นประโยชน์ในการพัฒนาองค์กร  กระตุ้นค่านิยมบุคคล องค์กร หรือป้องกันความเสี่ยง  ก็ขอให้คุณความดี จงไปสู่เจ้าของเรื่องทุกเรื่อง และผู้นำไปใช้ประโยชน์ครับ  (เหมือน การบอกบุญ ทอดผ้าป่า สามัคคีเลยนะครับ)
 

       หวังว่า คงได้รับความเข้าใจและความเห็นใจจากผู้อ่านนะครับ  คิดเห็นอย่างไรกรุณาแสดงความคิดเห็นมาเพื่อการปรับปรุงนะครับ

วราวุธ สุรพฤกษ์์
 

[JJ]

  เรียน ท่าน อาจารย วราวุธ Tacit K ที่ท่านนำเสนออ่านแล้วได้ประโยชน์ และ มีอรรถรสครับ ดีครับที่ท่านถ่ายทอดให้พวกเรารับทราบ

 ขอเป็นกำลังใจครับ