วันแรกที่เริ่มเขียนบันทึกถึงแม่
วันนี้เป็นวันแรกที่ผมเริ่มเขียนบันทึกถึงคุณแม่ของผม ดูเหมือนจะช้าไปในการเริ่มต้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ความรู้สึกดีๆ ความรัก ความผูกพัน ระหว่างผมกับแม่นั้นเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น เพียงแต่โอกาสในวันนี้ ผมได้มารู้จัก Gotoknow จากอาจารย์พินิจ ได้เข้ามาเปิด Blog ได้มาเรียนรู้การเขียน การถ่ายทอดความรู้สึก ความนึกคิดอะไรต่างๆ เพื่อบันทึกเก็บไว้ จึงได้อาศัยที่ Blog แห่งนี้ในการ เขียนสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้น ระหว่างผมกับแม่ ไว้
การเริ่มต้นก็ไม่ใช่ว่าจะดีเสมอไปครับ ผมก็แม่ของผมก็เหมือนกัน วันแม่ปีนี้ (12 ส.ค. 2549) ก็เหมือนทุกปี ผมไม่ได้ทำอะไรพิเศษ ให้กับกับท่านเลย ผมยังเหมือนเดิม ผมตื่นมาประมาณ 06:30 น. ลงมา แม่ผมก็ออกไปตักบาตร ผมก็ล้างหมอข้าว หุงข้าว และเอาหมูเนื้อแดงมาหัน เพื่อหมัก ทำหมูแดงเดียว เตรียมไว้พรุ่งนี้ พรุ่งนี้แม่กับผมทั้งครอบครัว เราจะพากันไปเที่ยว ที่สวนสนประดิพัทธ์ กับ รถไฟนำเที่ยว พอเตรียมหมูเสร็จ แม่ก็กับมา และซื้อข้าวเหนียวไก่ทอดกลับเข้ามา พร้อมผักกาดขาว ผักคะน้า
มาถึง แม่กับผม และน้องสาวก็ตั้งโต๊ะล้อมวงกินกัน กินกันเสร็จ แม่ก็ให้ผมไปทำแกงจืด ผักกาดขาว กับหมูสามชั้น ผมก็เข้าครัว ทำแกงจืดเสร็จ ก็มานอนดูการ์ตูน สักพักหนึ่ง ก็อาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน แม่ผมทำท่าไม่ค่อยดี วันนี้วันแม่ ลูกชายจะยังไปทำงานอีก พอแต่งตัวเสร็จลงมา ก็มานอนดู การ์ตูนโคนัน เจ้าหนูนักสืบ
แม่ถามว่าไปทำงานหรือวันนี้ไม่หยุดเหรอ ฟังน้ำเสียง ก็รู้ความรู้สึกท่านแล้วไม่พอใจ
ผมก็บอกไปตรงๆ ว่า ไปเพราะต้องรีบทำงานให้เสร็จ ใกล้หมดปีงบประมาณแล้วต้องรีบทำงานเสร็จก่อนสิ้นปีงบประมาณ ผมก็ไปชวนคุย เรื่องจะพากันไปเที่ยวพรุ่งนี้ ว่าจะเตรียมอะไรไปบ้าง จะนึ่งข้าวเหนียวไป และทอดหมูไป เตรียมของใส่ตะกร้า อะไรประมาณนี้ ก็เห็นอืมแก่รู้สึกดี แล้ว สักพักผมก็ลุกขึ้น ออกมาทำงาน ระหว่างทางก็นึกในใจว่า มนุษย์เงินเดือนเป็นพนักงานชั่วคราวของรัฐ ทำงานเต็มทีเป็นคนดีของสังคม ไม่เคยโกงใคร ไม่เคยทุจริต มีเงินเดือนแค่พอเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้เป็นเดือนๆไป ไม่มีอะไรพิเศษ วันหยุดก็ต้องมาทำงาน วันและเวลาไม่ได้เป็นตัวกำหนดการทำงาน แต่เป็นงานเป็นตัวกำหนดวันทำงาน และเวลาทำงาน ทำความดี ทำงาน ปฏิบัติตนตามที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมา แต่ชีวิตผมทำได้แค่นี้หรือ ? นึกท้อใจ แต่เตือนตนเองเสมอบทกลอนหนึ่งที่ผมใช้เตือนตนเองได้ดี ก็จะแว่วเข้ามาในใจเสมอว่า“ความอดทนจะทำให้คนเป็นคนดี
อดทนเต็มที่ได้ดีทุกคน
ความทุกข์ที่เกินทน จะสอนคนให้ทนทาน
ยิ่งเพิ่มยิ่งยาวนาน จะสอนคนให้เกรียงไกร”
ผมก็จำไม่ได้แล้วว่าได้จำมาจากนี้ไหน แต่เป็นบทกลอนที่ติดอยู่ในหัวใจผมเสมอ เหมือนกับแม่ของผม ที่ผมจะทำอะไร ก็จะนึกถึงท่านเสมอ คิดเพียงว่า จะทำงาน พยายามเก็บเงินสักก้อนหนึ่ง เพื่อเลี้ยงดูแม่ ไม่อยากให้แม่ต้องทำอะไร เพราะเห็นแม่เหนื่อยมามากแล้ว แต่ลูกคนนี้ก็ยังไม่สามารถที่จะทำตามที่คิดหวังไวได้ แม่ผมวันนี้ยังต้องทำงาน เย็บผ้าดึกๆ ดื่นๆ ผมขึ้นนอนแล้วก็ยังได้ยินเสียงแม่ผมเย็บผ้า สุขภาพแก่ก็ไม่ค่อยดี 7 – 8 ปีก่อนแม่ปวดหนักถึงกับต้องไปเปลี่ยนลิ้นหัวใจมา ดีที่ในการผ่าตัดครั้งนั้นได้สงเคราะห์เข้ามาช่วยเหลือในด้านค่าใช้จ่ายลำพังผมคงไม่มีปัญญา ปัจจุบันแม่ก็ยังต้องไปตรวจสุขภาพประจำทำงานหนักไม่ได้ ยกของหนักไม่ได้เพราะจะทำให้เจ็บหน้าอก
ผมมาถึงที่ทำงานก็รีบทำงาน สแกนหนังสือวิทยานิพนธ์ เพราะเป็นโครงการที่ทำให้เสร็จ ก่อนสิ้นเดือนนี้ เหลือวิทยานิพนธ์ที่ต้องสแกนอีกประมาณ 80 เล่ม ก็ต้องรีบทำ ในช่วงสแกนอยู่นี้ก็เลยคิดถึงแม่ ก็เลยมาเปิด Blog เขียนเรื่องต่างๆระหว่างผมกับแม่ วันนี้ วันที่ 12 ส.ค. 2549
บันทึกต่อไปผมจะบันทึกเรื่องต่างต่างๆในอดีตระหว่างผมกับแม่ของผมไว้
ความเห็น (9)
- เป็นคุณลูกที่น่ารักมากเลยค่ะ คุณแม่คงดีใจที่มีลูกที่ตั้งใจทำงานนะคะ
คุณกิตติศักดิ์
ขยันจริงๆค่ะ ทั้งที่เป็นวันหยุดยังออกไปทำงาน วันนี้คุณแม่อาจจะน้อยใจคุณอยู่บ้างที่ไม่อยู่เป็นเพื่อนท่านในวันแม่ แต่คิดว่าท่านก็คงเข้าใจ
ไม่แน่นะ คืนนี้...คุณแม่อาจจะนอนไม่หลับ เพราะตื่นเต้นที่พรุ่งนี้...จะได้นั่งรถไฟไปเที่ยวสวนสนกับลูกๆหลานๆ.... คงสนุกน่าดู (น่า..อิจฉาคุณแม่จังๆ) 
ปล. ดูแลสุขภาพคุณแม่ให้ดี และเที่ยวให้สนุกนะคะ อย่าลืม เก็บเรื่องสนุกๆระหว่างเดินทางมาบรรยายให้ฟังบ้าง แล้วจะแวะเวียนเข้ามาเยี่ยมอีก
เรามีสิ่งที่เหมือนกันค่ะ คือ"วันและเวลาไม่ได้เป็นตัวกำหนดการทำงาน แต่เป็นงานเป็นตัวกำหนดวันทำงาน" วันนี้พี่ก็มาทำงานเหมือนกัน
ชีวิตมีแค่นั้นจริงๆ ค่ะ ตั้งใจทำงานให้เกิดประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์ รักและดูแลบุพการี เจือจุนคนทุกข์ยาก อิ่มเอมใจเมื่องานสำเร็จ ทำความดีทุกวัน ไม่เห็นจะมีอะไรนอกเหนือจากนี้เลยค่ะแล้วเราก็แก่.... จากโลกนี้ไปสิ่งที่ทิ้งไว้คือคุณค่าความดีที่ทำมาตลอด
ขอบคุณพี่ๆ ครับที่เข้ามาให้กำลังใจให้ความคิดเห็น ขอบคุณอีกครั้งครับ
- ฮะแอ้ม...เพิ่งได้เจอบันทึกที่น่าประทับใจในความรักและผูกพันกับคุณแม่
- อ่านแล้วนึกจินตนาการถึงภาพครอบครัวเล็ก ๆ ที่อบอุ่นนะคะ
- สำหรับคนดี ๆ มีความรักที่ยิ่งใหญ่ต่อแม่ ขอให้ประสบความสำเร็จในปริญญาที่หวังไว้ด้วยค่ะ
ความกตัญญูคือธรรม คุ้มครองโลก ... โลกอยู่รอดได้ด้วยกตัญญู .. ปัญหาทุกอย่างมีไว้ให้เราแก้ ทำไปพอใจในผลที่เกิดขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่ต้องแบกให้หนัก ทุกอย่างจะดีเองครับ
มีคนที่รักชื่อกิตติศักดิ์ เหมือนกัน แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เจอแม่ที่อาศัยอยู่ที่สงขลานานแล้ว
และเราก็คิดถึงแม่จิตรลดา เสมอ