วันแม่

วันแม่คื่อวันที่ 12 สิงหาคม แต่ทำไม่ต้องเป็น"ไล่ตงจิ้น" วันที่ 11 สิงหาคม ละ อ๋อ..เพราะโรงเรียนมหาไถ่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือเขาจัดขึ้นในวันนี้และเราได้รับเชิญให้เป็นตัวแทนคุณแม่ตอนแรกคิดว่าตัวแทนห้องแต่กลับเป็นตัวแทนทั้งโรงเรียนเลยได้พูดอยู่คนเดียว ประทับใจเรื่องไล่ตงจิ้นลูกขอทานผู้ไม่เคยยอมแพ้ เลยยกขึ้นมาเปรียบเปรยความรักความกตัญญูความมานะบากบั่นจนทำให้ขอทานกลายเป็นเศรษฐี เกือบกลั้นน้ำตาไม่ได้ พอมาถึงบทที่ยกมาอ่านให้คณะครู ผู้ปกครอง และเด็กประมาณเกือบ 1,000 คน ที่หน้าเสาธง ทำให้คิดถึงสมัยเป็นครู-อาจารย์ใหญ่(ในโรงเรียน-วิทยาลัย-มหาวิทยาลัย หลายแห่ง) เป็นครั้งแรกที่ขึ้นพูดโดยไม่มีสคริป เพราะทุกครั้งแม้จะพูดงานเล็กงานน้อยก็ต้องมีแต่วันนี้ด้นสด เพราะเคยเขียนสคริปไว้ทำได้ 50 % เท่านั้น แต่ครั้งนี้รู้สึกมั่นใจมากและภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองพูดเป็นที่สุด (แต่อาจจะไม่ได้ดีที่สุดสำหรับคนอื่น) เพราะเป็นครั้งแรกที่เราทำให้ที่แม่ที่สมบูรณ์ที่สุด ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ไปงานวันสำคัญๆ ที่ทางรร.จัดขึ้น ด้วยเหตุผลหลายประการ และช่วงท้ายได้ถูกเชิญขึ้นไปบนห้อง ม 4/1 ซึ่งเป็นตัวแทนของแม่มีอยู่ 2 คน โฆษกในห้องต่างสัมภาษณ์ความรู้สึกของแม่และของลูก รู้เพียงว่าเราเคยคิดอยากให้ลูกเป็นหมอจะได้ช่วยคนยากจนแต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้วเพราะมี 30 บาทรักษาทุกโรค ความคิดเลยเปลี่ยนไป เพราะทุกย่อมขึ้นอยู่กับปริบททที่จะเป็นจะไป ท้ายสุดก็ปิดท้ายด้วยคำว่า ไล่ตงจิ้นได้ดีเพราะไม้เรียวพ่อตี วันนี้คุณแม่ก็เลยตีแบ็งค์ เพราะอยากให้ได้ดีเพราะเขาตื่นสาย แต่ที่เขาตื่นสายเพราะเขาช่วยพ่อขายของ จนดึกเพราะเขารักพ่อเขามากกว่าแม่ เพราะฉนั้นการทำดีเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องทำทำโดยไม่ต้องให้ใครเห็นเช่นเดียวกับที่ไล่ตงจิ้นบอกว่าถึงพ่อตาบอด แม่พิการมองไม่เห็นที่เขาทำความดีแต่ฟ้ามีตา ....สวรรค์มีใจ...จบด้วยขอร้องให้เพื่อนๆของลูกทุกคนเป็นกัลยาณมิตร เพราะถึงแม้จะมีแม่ดี มีครูดี แต่ถ้าคบเพื่อไม่ดีก็ชวนกันตกนรกได้ เหมือนกับสุภาษิตที่ว่า "คบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล" แต่ลูกทุกคนห้องนี้เป็นบัณฑิต ดังนั้นขอให้นำพาเพื่อนไปส่สิ่งที่ดี จึงจะเรียกว่าเพื่อนเพื่อนแท้หรือเพื่อนตาย ไม่ใช่เพื่อนกิน และขอให้ทุกคนถามตัวเองทุกวันว่า"วันนี้เราทำความดีเพื่อแม่หรือยัง เพราะการทำดีเพื่อแม่เป็นการทำเพื่อตัวเอง เพื่อสังคมและเพื่อประเทศชาติด้ว"....และแถมด้วยสุภาษิตที่ใช้ได้ทุกสมัยเพราะเป็นความจริงว่า "พฤษภกรษร อีกกุญชรอันปลดปลง โททนต์เสน่งคงสำคัญหมายในกายมี นรชาติวางวายมลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตทั่วแต่ชั่วดีประดับไว้ในโลกา"  เช่นเดียวกับความดีของคุณแม่ของดิฉัน... แม้วันนี้เราจะไม่มีแม่แต่ก็จะไปกราบอัฐิคุณแม่ที่เรารักและบูชามาตลอดแม้ท่านจะสิ้นชีพไปแล้วก็ตาม ขอให้วิญญาณแม่รับรู้ด้วยว่าลูกไม่เคยลืมแม่และจะไม่ลืมตราบสิ้นลมปราน