เส้นทางอีกสายที่เดินห่างจากความยากจนเมืองคอน

วันนี้ได้เรียนรู้หลายประเด็นครับ ที่สำคัญในประเด็นทางด้านสังคมเกษตรกรนั้น หลาย ๆ ครั้งก็เหมือนกัน คือ ยังต้องการภาครัฐเป็นส่วนเชื่อมอยู่ ได้สอบถามหลาย ๆ กลุ่มทั้งที่เข้มแข็งแล้วที่ว่าไม่น่าจะต้องให้เราร่วมก็ได้แต่เขาก็ต้องการอยู่ดี เขาบอกว่ามันอบอุ่นมากกว่าที่จะดำเนินการโดยโดดเดี่ยว

9 ส.ค.49 ภาคบ่าย ได้รับโทรศัพท์ทวงนัด การเข้าร่วมประชุมการบริหารจัดการกลุ่ม "ข้าวครบวงจรบ้านไสใหญ่" หลังจากเดินออกจากอาคาร อบต.ช้างซ้าย ว่าตกลงผมจะมาร่วมหรือเปล่า ก็ตอบไปว่าใกล้ถึงแบบอยู่ใกล้ ๆ เอง

ผมถึงศาลาประชุมบ้านไสใหญ่ หมู่ 12 ต.ช้างซ้าย ก็เห็นคณะกรรมการ "กลุ่มส่งเสริมการเกษตรบ้านไสใหญ่" (กลุ่มแม่) กำลังให้บริการกับสมาชิก เรื่องรับเงินหุ้นรายเดือน รับฝากเงิน รับเงินต้น+ดอกเบี้ยเงินกู้ ปล่อยเงินกู้ (ซึ่งวันนี้เป็นวันทำการของกลุ่มแม่) เมื่อผมได้รับการประสานให้ช่วยมาประชุม ผมก็เลยพยายามให้ตรงกับวันทำการของกลุ่มแม่ เพื่อดูบรรยายกาศพร้อม ๆ กันไปด้วย ที่ไปที่มาของกลุ่มแม่ มีประวัติครับคงค่อยเล่าทีหลัง (ทราบว่าวันนี้มีเงินรับเข้า 2 แสนบาทเศษ)

ส่วนเป้าหมายกิจกรรมที่ผมมาร่วมก็คือ มี"โครงการข้าวครบวงจร" ซึ่งคัดเลือกกลุ่มเป้าหมายโดยคณะกรรรมการบริหารศูนย์บริการ ฯ คือ "กลุ่มส่งเสริมการเกษตรบ้านไสใหญ่" ในการดำเนินการ แต่ในช่วงที่ส่งปัจัยการผลิต ผมไปราชการกรมส่งเสริมการเกษตร (งานสัมมนานานาชาติลุ่มแม่น้ำโขง) แต่ก็โทรศัพท์พูดคุยกับประธานกลุ่ม ฯ โดยผมขอให้ท่านประธานกระตุ้นให้เกิดกลุ่มกิจกรรมย่อย(ข้าว) เพื่อสะดวกในการบริหาร และมีเงื่อนไขว่าต้องยืมปัจจัยการผลิต ซึ่งเท่านี้ประธานกลุ่มท่านก็เข้าใจเจตนาของผม

ผมกลับมาจากกรมส่งเสริมการเกษตร ก็ได้รับโทรศัพท์แจ้งว่า ทุกอย่างเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว คือ

กรรมการบริหารกลุ่มย่อย
สมาชิกกลุ่ม
การประชุมคณะกรรมการ
กฎระเบียบ

รอการประชุมสมาชิก ซึ่งต้องการให้ผมอยู่เป็นที่ปรึกษา และช่วยชี้แจง

ในการครั้งนี้ผมลองเปลี่ยนการประชุม ที่เป็นการที่ผมยืนพูดซึ่งผมทำอยู่บ่อยและรู้สึกถึงความเคยชิน เพราะถ้านั่งแล้วจะพูดไม่ค่อยออก และเกษตรกรจะฟังผมพูดคนเดียว ซึ่งเขาก็จัดประชุมไว้แบบเดิมตามที่ผมเคยปฏิบัติ ในครั้งนี้เปลี่ยนมาเป็นนั่งล้อมเป็นวง
ผมได้รับบันทึกรายงานการประชุมคณะกรรมการจาก คุณปรีชา อุ้ยสั้ว เลขานุการ มาอ่านมติของคณะกรรมการในเรื่องการบริหารจัดการปัจจัยการผลิตที่ได้รับ ผมพยามดึงเข้าการประชุมโดยไม่ให้ประธาน(นายประมวล ศรีนรัตน์) รู้ตัวเพราะบอกไว้แต่ต้นว่าให้เปิดประชุม(เพื่อฝึกผู้นำ) แต่ดูพี่แกก็เขิน ๆ อยู่ ก็ไม่กล้าคะยั้นคะยอมากนักเดี๋ยววันหลังจะไม่มาประชุม ก็เลยเปลี่ยนมาเป็นการตั้งคำถามแทน เพื่อให้เล่าความเป็นมาของการตั้งคณะกรรมการบริหาร ได้ปัจจัยอะไรมาบ้าง คณะกรรมการมีใครบ้างให้แนะนำ ซึ่งก็ทำได้ดีครับเป็นธรรมชาติดี

ผมส่งรายงานการประชุมให้เลขา ฯ และถามประธานไปว่า กรรมการได้ประชุมและมีมติอะไร ให้คณะกรรมการเล่าให้สมาชิกทราบ และบอกว่าอย่าลืมให้สมาชิกได้แสดงความคิดเห็นด้วย ซึ่งประธานบอกว่าเลขา ฯ ถือมติอยู่แล้วก็ให้แจ้งให้สมาชิกทราบ

การประชุมในวันนี้ผ่านไปด้วยดีและเป็นกันเองทุกคนกล้าพูดคุย ผมไม่ต้องพูดอะไรมากนักเพียงกระตุ้นเป็นระยะ ๆ และคอยจับประเด็นเพื่อช่วยสรุปให้ในตอนท้าย ซึ่งการบริหารของกลุ่มเพื่อต้องการให้ปัจจัยการผลิตที่ได้รับจากทางราชการ กลายเป็นกองทุนหมุนเวียนเพื่อจะได้จัดหาปัจจัยอื่น ๆ ที่จำเป็นต่อไป โดยครั้งนี้ขอให้สมาชิกแลกเปลี่ยนกันเป็นเงินสด เมื่อได้เงินก้อนหนึ่งแล้ว จะจัดหา /ผลิต"สารชีวินทรีย์ " และ "ปุ๋ยอินทรีย์ "เพื่อหลีกเลี่ยงการใช้สารเคมี
วันนี้ได้เรียนรู้หลายประเด็นครับ ที่สำคัญในประเด็นทางด้านสังคมเกษตรกรนั้น หลาย ๆ ครั้งก็เหมือนกัน คือ ยังต้องการภาครัฐเป็นส่วนเชื่อมอยู่ ได้สอบถามหลาย ๆ กลุ่มทั้งที่เข้มแข็งแล้ว ที่ว่าไม่น่าจะต้องให้เราร่วมก็ได้แต่เขาก็ต้องการอยู่ดี เขาบอกว่ามันอบอุ่นมากกว่าที่จะดำเนินการโดยโดดเดี่ยว

เขียนใน GotoKnow โดย ชาญวิทย์-นครศรีฯ
ใน เส้นทางเรียนรู้อันยาวไกล

คำสำคัญ (Tags): #เรารักในหลวง

หมายเลขบันทึก: 44220เขียนเมื่อ 11 สิงหาคม 2006 00:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:30 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (6)

สิงห์ ป่าสัก

เขียนเมื่อ 11 สิงหาคม 2006 05:48 น. ()

ผมมีวาทะของพี่เชิงชาย เรือนคำปา นักส่งเสริมจากตำบลนาบ่อคำ อำเภอเมืองกำแพงเพชร กล่าวเมื่อวานตอนพาทีมไปศึกษาดูงานว่า
"เราขอเป็นพระรอง ไม่ต้องเป็นพระเอก"
เหมือนที่พี่ชาญวิทย์กำลังทำอยู่เลยครับ

ครูราญเมืองคอน คนนอกระบบ

เขียนเมื่อ 11 สิงหาคม 2006 10:10 น. ()

ผมอยากเห็นภาพอย่างน้ีมานานแล้ว ภาพที่หน่วยงานภาครัฐคอยเป็นพี่เลี้ยง คอยสนับสนุน ส่งเสริมภาคประชาชน ที่เขาพูดว่าปิดทองหลังพระ แม้จะไม่มีคนเห็นแต่เราก็ภาคภูมิใจในสิ่งที่เราทำนะครับ