การเดินทาง : แห่งห้วงอารมณ์ "เด็กน้อย"
การถ่ายภาพ...
ฟังเพลง...อ่านหนังสือ"เล่มโปรด"
มองดูสายน้ำ...และดวงดาว..
...
คือความผ่อนคลาย...ที่มักเลือกทำประจำ เพื่อให้รางวัลแก่ตน...ในยามที่เหน็ดเหนื่อยใจ
อย่างวันนี้...บ่ายคล้อยใกล้สี่โมงเย็น...
มีหนุ่มน้อย...นามว่า "น้องกัปตัน"...หรือไอ้ยุ่งของน้าเบิร์ด...หรือเจ้าเตี้ยของพี่หนึ่ง...
ก็วิ่งซนมาที่โต๊ะทำงาน...ของน้ากะปุ๋ม แล้วเลี้ยวหักมุม..ไปที่โต๊ะน้าหนิง...วุ่นกะมือถือน้าหนิง จนต้องวิ่งตามและเอาคืน...
...
ไม่แค่นั้น...วกกลับมาที่โต๊ะน้ากะปุ๋มอีกที...
ทำหน้า...เจ้าเล่ห์...คว้าหมับไปที่กล้องตัวโปรดของน้ากะปุ๋ม..แต่ช้าไปต๋อย!...น้ากะปุ๋มเร็วกว่า คว้ากล้องมาได้ หยิบถ่ายภาพเจ้าจอมซนเสียเลย..
ได้ภาพ..ชอบๆ...ในอารมณ์ของ "น้ากะปุ๋ม" ยิ่งนัก...
จับภาพด้วย...fuji s9500 ตั้งค่ากล้องยังไม่ทัน...แต่คว้าเอาอารมณ์เจ้ายุ่งของเราก่อน...
ขอบใจมากนะจ้ะ...เจ้าตัวเล็ก "น้ากะปุ๋ม"....อารมณ์ดีทันดีทันใด...ที่ได้หยอกล้อกะเจ้า....แสนซน
................................
Note: ภาพที่เห็นตั้งค่า ISO สูงเกินไป...ลองถ่ายแบบ Manual....ทำให้ set ค่าได้ยังไม่ถูกต้องมากนัก...ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะคะ....
ปกติควรตั้งค่าไม่เกิน 400 (หากไม่จำเป็นจริงๆ...) และช่วงกลางวันอาจใช้ค่าประมาณ 100 - 200....อ้างอิงจาก "ฅนหลังเลนส์" คะ
ความเห็น (15)
มาวิ่งแอบอยู่ข้างหลัง...น้ากะปุ๋ม...แต่ก็เอี้ยวตัวจับภาพได้ทัน...เจ้ายุ่งของเรา...ก่อนจะวิ่งซนไปที่อื่น
ทำตาซึ้ง...ให้น้ากะปุ๋มใจอ่อน...เจ้าหนักนา..แต่ชั่วแป๊บเดียวเจ้าก็วิ่งซน หยิบ external wireless ของน้าไปเล่นเสียนี่...
อีกภาพที่ชอบมาก...แอบถ่ายภาพทีเผลอ...เพราะหากจะจับให้อยู่นิ่งๆ..ก็คงได้ไม่กี่วินาที เพราะแสนซนเหลือเกิน...มีวีรกรรมที่ทำให้เราต้องพูดถึง...และหัวเราะประจำ...
....
แต่วันนี้แม่หน่อยก็เล่าให้ฟังว่า "น้องกัปตัน" มาขอร้องพร้อมทำตาละห้อย...ว่า "มะม๊า...ช่วยเป็นแม่ให้เพื่อนน้องกัปตัน...ได้ไหม"...แม่เขาไม่มา...ซึ่งวันนี้ที่โรงเรียนน้องกัปตันมีทำพิธีวันแม่...
ยิ้มอารมณ์ดี...รอคอยทีเผลอเพื่อไปแกล้งคนนั้นที...คนนี้ที...
"น้องกัปตัน"...กำลังหยอกล้อและแกล้งหน้าหนิง...อย่างสบายอารมณ์...น้ากะปุ๋มอาศัย..ช่วงที่ตน"นิ่ง"...กลั้นลมหายใจนิด...แล้วรีบกดชัตเตอร์...จึงได้ภาพทีเผลอมาอีกภาพ....
จดจ่อ...อยู่กับสิ่งที่น่าใคร่รู้...ว่าโทรศัพท์น้าหนิง..ใช้อย่างไรหว่า?...ให้สงสัยยิ่งหนัก...
พอน้าหนิงรู้ตัว...คว้าโทรศัพท์วิ่งหนี...ไปจนต้องมีการไล่ตามกัน...กว่าจะได้คืนน้าหนิงแทบหัวใจจะวาย...เพราะเพิ่งถอยออกมาใหม่...
กำลังง่วนอยู่กะสมบัติ...อุปกรณ์ที่กองอยู่บนโต๊ะทำงานน้ากะปุ๋ม...
....
เราทำเป็นไม่สนใจ...กะให้เขาเลิกสนใจไปเอง...
อ่า...แต่ไม่ได้ผลหยิบ..external wireless ของเราไปเล่นเสียนี่...พอเราแกล้งโวย...ยิ่งสนุกใหญ่..แกล้งจะทำหล่นบ้าง...จะขว้างบ้าง...แอบวางเงื่อนไขให้น้ากะปุ๋มไปเสียนี่..."เจ้ายุ่งของเรา"
"ความรัก"...ของเด็กที่มีซ่อนอยู่ไม่มิด...สะกิดใจเราให้อ่อนโยนยิ่งนัก...
ขอบพระคุณท่านอาจารย์จันทรรัตน์มากนะคะ...
"เสียงแห่งความรู้สึกปลอดภัยในใจเด็ก" ชอบสำนวนนี้มากเลยคะ....
- ได้รับรู้ถึงความรู้สึกอีกแบบหนึ่งที่เกิดขึ้น รอยยิ้มที่จริงใจ ของเด็กๆ
- วันนี้อยู่ห้องสมุดมหาลัย..มาค้นหางานวิจัย และแล้วก็อดใจไม่ได้ที่จะเปิดเข้ามาอ่าน gotoknow ...ทำไมนะ.....ติดใจพี่ Ka-Poom เสียแล้ว
คุณ Mr_Jod เมื่อสักครู่ทักไม่ทัน...มองเห็นหลังไวไว...
ร้องเรียกเท่าไร...ก็ไม่หันมา...
ขอบคุณนะคะ เข้าห้องสมุดก็อุตส่าห์แวะมาทักทาย...
ที่ว่าติดใจ...นั้นติดอะไรเหรอคะ...ชักสงสัย..ช่วยไขเฉลยให้ที
*^__^*
รอยยิ้ม,ความเคลื่อนไหว จิตใจที่ไม่เคยหยุดนิ่ง สะท้อนความจริงที่แน่นอน อารมณ์เด็กดูวุ่นวายไม่มีความแน่นอน แต่ไม่มีความเสแสร้งเจือปน......อย่างแน่นอน ดูแล้วสุขใจจริงๆ
ตามรอยยิ้มของน้องกัปตันมาทักทายนะจ๊ะ...
ความไร้(ร้าย)เดียงสาของเด็กๆ...ก่อให้เกิดรอยยิ้มได้เสมอ...
...สุขใจจัง...
ขอบคุณ "คุณ polar" อย่างยิ่งที่แวะเวียนมา...ทักทาย...
รอยยิ้ม...นั้นใส...บริสุทธิ์...
ความเคลื่อนไหว...แห่งวัย...ที่ร่าเริงและแข็งแรง...
จิตใจ...ที่ไร้การปนเปื้อน...
"สุขใจ"....เช่นกันคะ...
"แม่หน่อย"...เล่าให้ฟังว่า...
กัปตัน "มาม๊า...กัปตันอยากบอกว่า..."...."รักมาม๊า...จัง รักมาก...รักติดหนึบเลย"....แม่หน่อยหัวเราะก๊าก...ขำกลิ้ง...เจ้าลูกชายตัวน้อยคงไปจำมาจากละครเรื่องไหน...สักเรื่องเป็นแน่แท้....
จากได้ฟัง...สุขใจ...เช่นกันคะ ขอบคุณ"คุณ moomi" มากนะคะที่แวะมาทักทาย ...