วัฒนธรรมการเรียนรู้ : วันแม่แห่งชาติ
เมื่อใกล้ถึงวันแม่แห่งชาติ ผมเกิดความคิดอย่างนี้ว่า...ในขณะที่ลูก ๆ ก้าวเท้าออกจากประตูบ้าน ลูก ๆ เคยทราบบ้างไหมว่า...ได้มีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองตามอยู่ ด้วยความรักและความห่วงใย ใครให้ลมหายใจ ใครให้น้ำนมดื่มกิน ใครให้อาหาร ใครอาบน้ำให้ ใครให้เสื้อผ้า ใครให้นอนหนุนตัก
ท่านผู้นั้นคือแม่นั้นเอง แม่ คือ ผู้ให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่ลูก แม้กระทั้งชีวิต แม่คือ ผู้ที่พลีเลือดเนื้อให้ลูกได้รับความสุขสบาย
ถ้าเราพิจารณาให้ดีจะเห็นได้ว่า คำว่าแม่...เป็นคำที่ไพเราะที่สุด เป็นคำที่มีความหมายศักดิ์สิทธิ์ที่สุด เป็นคำที่ยิ่งใหญ่ที่สุด...แม่เคยหวังไว้เสมอ ดังคำกลอนสอนใจของท่านผู้รู้ว่ายามแก่เฒ่า หมายเจ้า เฝ้ารับใช้ ยามป่วยไข้ หมายเจ้า เฝ้ารักษา เมื่อถึงครา วันตาย วายชีวา หวังลูกยา ช่วยปิดตา คราสิ้นใจมีคำถามว่า...เราเลี้ยงท่านได้หรือยัง...หลายคนละเลยหน้าที่ของลูกที่ดี แถมยังนำความไม่ดีไปมอบให้ท่าน วันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า
เราเป็นคนหนึ่งใช่ไหม...ยังไม่สายที่จะปรับตัวใหม่ เพื่อผู้มีพระคุณของเรา
มีคำถามว่า...คุณเกิดมาจากไหน...หลายคนบอกว่าเกิดมาจากท้องแม่...ก่อนที่คุณจะมาเกิดในท้องของคุณแม่นั้น...คุณมาจากไหน...หลายคนไม่ทราบ...เปรียบเหมือนเทียน คือ เทียนไม่รู้ว่า ก้านไม้ขีดที่จุดไฟขึ้นนี้มาจากป่าไหน...สารเคมีที่ติดอยู่บนก้านไม้ขีดนี้ประกอบด้วยอะไร กล่องไม้ขีดนี้ ผลิตจากโรงงานไหน บริษัทอะไร
แต่ทุกครั้งที่เราต้องการไฟ ก็ได้ประโยชน์จากสิ่งนี้ เทียนไม่เคยรู้เลยว่า ไฟมาจากไหน...ฉันใด...คุณแม่ก็ฉันนั้น คือ คุณแม่ไม่เคยรู้เลยว่า...วิญญาณของลูก...มาจากสวรรค์ชั้นไหน...หรือนรกขุมใด...แต่น้ำใจ...ดวงใจ...จิตใจของแม่...ยอมรับดวงวิญญาณของลูกเสมอ...ทุกดวงที่จะมาเกิดในท้องของแม่...ไม่ว่าจะเป็นดวงวิญญาณดีหรือชั่ว ตั้งแต่คนแรกถึงคนสุดท้อง
ถ้าเปรียบคุณแม่เหมือนเทียนเล่มสุดท้ายใกล้ที่ส่องสว่างให้ลูกได้เติบโตขึ้น...แต่ตัวคุณแม่กลับหรี่ลง ๆๆจนเหมือนใส้เทียนสุดท้ายคือ...กองกระดูกไว้ให้ลูกได้ดูต่างหน้า...ก่อนท่านตาย...เราทำหน้าที่ของลูกดีแล้วหรือยัง...
คุณแม่หลายคนแสนจะอาภัพ...ชีวิตทั้งชีวิตได้รับแต่ความทุกข์ทรมาน เพราะได้ลูกเลว ลูกทำชั่ว ลูกทำลายวงค์ตระกูล...จึงขอให้เราคิดพิจารณาให้ดีว่า เราจะเป็นคนดีของคุณแม่ได้อย่างไร ทำอย่างไรจะให้คุณแม่มีความสุขความภูมิใจที่มีเราเป็นลูก แล้วคุณทำความดีเพื่อคุณแม่แล้วหรือยังครับ...?
ด้วยความปรารถนาดี
จาก...umi
ความเห็น (9)
หนูรักแม่ค่ะ แม่นั้นหรือ คือผู้ปูชีวิต ช่วยลิขิต อนาคต อันสดใส ให้ลูกน้อย ของแม่ ก้าวต่อไป สู่โลกใหญ่ กว้างไกล ไร้กังวล บางครั้งแม่ ก็อาจ จะดุบ้าง บางครั้งท่าน จู้จี่ แถมขี้บ่น แต่หากลอง คิดดู สักหนึ่งหน แม่หนึ่งคน อยากให้ ใครได้ดี
เอามาฝาก (ด้านบนป : ไม่ได้เขียนขึ้นเอง : ไม่รู้ใครเขียนเหมือนกัน : ไม่มีอ้างอิง (มปป.) เพราะไม่ปรากฎที่มา
รักแม่คะ....
รักทุกวัน...
รักทุกลมหายใจ...
เพราะ...
แม่คือ...ผู้ให้ชีวิต
ผมนึกภาพตามบันทึกของอาจารย์ที่แม่เฝ้าดูเราอย่างห่วงใย ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน
คนที่ให้ "รักที่แท้" คือ คุณแม่
แม้เราผิด ก็อภัยให้เสมอ
รักแบบไม่มีเงื่อนไข
ขอให้แม่ทุกคนในโลก มีความสุขครับ
สวัสดีครับ น้องนิว
อ่านแล้วมีความรู้สึกที่ดีมาก ๆ ครับ
ถ้าคุณแม่รู้ว่าเราเป็นลูกที่ดีของท่าน...สวรรค์อยู่ในบ้านเลยนะครับ
ขอบคุณที่เรามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ
จาก...umi
สวัสดีครับ Dr.Ka-Poom
ยังคมในความคิดเสมอนะครับ
น่าชื่นชมที่คุณแม่เลี้ยงลูกได้ดีมีคุณธรรมประจำใจ
ขอบคุณมาก ๆครับ
ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ
จาก...
สวัสดครับ คุณจตุพร
ใช่...รักที่แท้คือคุณแม่...คุณแม่สอนให้รักให้เป็นด้วย...
เป็นมุมคิดที่น่าชื่นชมมากครับ
ขอบคุณมากครับ
ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ
จาก...umi
กลับเข้ามาตามอ่านอีกครั้ง..
ก่อเกิดความรู้สึก...หัวใจพองโต..
ในความรัก...
ที่อบอวล...ตลบหอมฟุ้ง...
ชอบคำอำนวยพร...ของคุณจตุพรคะ..
ร่วมด้วยนะคะ...
ขอให้แม่ทุกคนในโลก...มีความสุข...
ช่วงนี้...ผมและภาระกิจ ฯ อยู่ในช่วงต้อนรับ
นักปราชญ์ 2 ท่าน คือ ศ.ดร.นิธิ เอียวศรีวงศ์ ท่านมาบรรยาย เรื่องเกี่ยวกับวัฒนธรรมศึกษา เวลา 9.00 น.- 12.00 น. วันที่ 9 ส.ค. 2549 ที่ผ่านมาแล้ว
และ ศ.ดร.วรรณี วิบูลย์สวัสดิ์ แอนเดอร์สัน จากภาควิชาสังคมวิทยา ม. บราวน์ U.S.A.
งานเข้ามาหาผมเหมือนพายุ...เอาไม่ทัน ฮา ๆ เอิก ๆ
ใครไม่มีงานทำแจ้งด่วน...
วันนี้ 9.30 น.- 12.00 น. ศ.ดร.วรรณี บรรยายต่อครับ
ไปก่อนนะครับ...แว๊บ...
สวัสดีครับ Dr.Ka-Poom
10 นาทีช่วงที่ผมอยู่หน้า คอม ฯและบันทึกเสร็จ...ก็ออกห้องไป...พึ่งกลับมาเปิด...เห็นเวลาช่วงนั้นที่ Dr.Ka-Poom ได้บันทึกแลกเปลี่ยนเรียนรู้...ขอชื่นชมในความรวดเร็ว...
ผมจะโทรจิตบอกคุณจตุพรให้นะครับ ฮา ๆ เอิก ๆ
ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ
จาก...uim