อะตอมทำตัวเป็นลูกคุณยายมากกว่าพ่อแม่ที่แท้เสียอีก...
หลังเลิกงาน พักผ่อนตามสบาย และสิ่งที่มักทำเป็นประจำเสมอคือ นั่งทำงาน พร้อมกับมีเด็กชายน้อยๆ มักมานั่งคลอเคลียร์น้าปุ๋ม เป็นประจำ บางครั้งก็ทำการบ้านบ้าง บางครั้งก็วาดรูปวาด ส่วนใหญ่ก็จะ
วาดรูปเสียล่ะมากกว่า หากแต่เวลาทำการบ้านก็มักจะไปทำกับคุณยาย เพราะเชื่อมือคุณยายมากกว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งดิฉันเคยสอนการบ้านเขาวิชาการงานพื้นฐานอาชีพ...แล้วทำผิด ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขาก็จะบอกว่าด๊อกเตอร์อะไรการบ้านง่ายๆ ก็ทำไม่ได้..แหม..โดนเด็ก...ป.5 ถากถางใหญ่เลยคะ ...ขายหน้าๆๆ
.....
อย่างวันนี้ดิฉันก็ถามไปว่า "อะตอมวาดรูปอะไรเหรอ..." เขาบอกว่า "ไม่บอก...คอยดูแล้วกัน"...
"งั้นหน้าปุ๋มทายแล้วกัน...วาดรูปรถเหรอ"...อะตอมก็ยังไม่ตอบอยู่ดี..แต่ดิฉันก็แอบนั่งมองไปด้วย...
......
สักพักเขาก็บอกว่า "น้าปุ๋ม ตอมวาดเสร็จแล้ว...ให้ทาย..."
แหม...พอเห็นรูปเท่านั้นแหละดิฉันก็ปากไว ทักไปว่า..."ลอกลายมาเหรอ..." ทั้งๆที่ตนเองก็นั่งดูอยู่มองเห็นหลาน...ทำเองทุกกระบวนท่า...
อะตอมก็ค้อนวงใหญ่...แบบประมาณว่าน้าปุ๋มช่างไม่รู้อะไรเสียบ้างเลย...
.....
รูปที่อะตอมวาดเป็นรูปเด็กกำลังก้มลงกราบแม่
ดิฉันก็เลยถามไปว่าอะตอมวาดให้ใคร ... "วาดให้ยายกับแม่..." แหม! ตัวแค่นี้รู้จักคิด ปกติอะตอมจะติดคุณยายมาก เพราะคุณยายเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก แบเบาะเลยก็ว่าได้ พ่อกับแม่เขาเลยค่อนข้างอิสระ เพราะอะตอมทำตัวเป็นลูกคุณยายมากกว่าพ่อแม่ที่แท้เสียอีก...
ปีนี้เราต่างแอบของขวัญไว้ไหว้แม่ เป็นของชิ้นเล็กๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อคุณแม่ ก่อนที่ท่านจะเดินทางไปเที่ยวเวียดนาม (ดิฉันกับคุณแม่น่ะแข่งกันเดินทาง...เลยล่ะคะ...) กับเพื่อนร่วมรุ่นของท่าน อายุอานามรวมกันก็หลายปีโข..ทีเดียว ดิฉันงอนๆ คุณแม่นิดๆ ว่าไปทริปเที่ยวนี้ไม่ชวนเราสักคำเลย อุตส่าห์เปิดตัวกล้องตัวใหม่จะตระเวณ...เก็บภาพ "การเดินทาง"...แห่งชีวิตเสียหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไร ดิฉันก็ออกเดินทางไปทริปเดิมของตนแล้วกัน...จากครั้งก่อนที่เพียงแวะไปเยี่ยมเยือนลาวเหนือ แต่คราวนี้จะข้ามฝั่งไปนอนที่นั่น ดูวิถีชีวิตยามรุ่งอรุณของคนลาว...เสียดายว่า ครั้งไปลาวใต้หาภาพไม่เจอ สงสัยเจ้าเพ็ญเอาไปทำ Project ยังไม่ได้เอาแผ่นมาคืน ไม่งั้นจะนำภาพลาวใต้ สวยๆ ...มาบันทึกเก็บไว้...พอเริ่มเล่าเรื่องของขวัญก็ร่ายไปเสียยาว...ปีนี้คงต้องขอกราบคุณแม่ก่อนท่านออกเดินทาง..แต่จริงๆ ทุกวันนี้เราก็กราบท่านอยู่แล้ว แต่ขอเป็นโอกาสพิเศษ...แล้วกันนะคะจะได้เข้ากับเทศกาลวันแม่....
กะว่าจะมาพูดถึงเรื่องความรักที่แท้...ที่แม่มีต่อลูก...
ก็กลับร่ายยาว...ไปเสียนี่...เดี๋ยวกลับมาเล่าใหม่...แล้วกันคะ...
