สัปดาห์ก่อน มีการปฐมนิเทศพนักงานใหม่ ที่ มอ.รุ่นที่ 2 มีน้องผู้ชายคนนึงเข้ามาคุยด้วย "พี่จำผมได้มั๊ยครับ ขอบคุณครับที่เข้ามาให้กำลังใจผม" ดิฉันจิบกาแฟพลางนึกไป นึกมาก็นึกไม่ออกจนเจ้าตัวพูด ผมขอตัวนะครับแล้วเจอกันใน blog" แล้วเดินหายไป ดิฉันนึกขึ้นมาได้ว่า น้องกิจการนักศึกษาคนหนึ่งที่ปัตตานี เธอเขียนครั้งแรก"เล่าเรื่องชุมชนคนกิจการนักศึกษา" ที่ทำให้ดิฉันรู้ว่า คุณตุมปังกำลังทำงานให้เราอย่างขมักเขม้น คนรุ่นใหม่กับ gotoknow น่าจะส่งเสริมได้ง่ายกว่าคนรุ่นเก่า ดิฉันปิ๊งแว๊บขึ้นมาที่เรากังวลเกี่ยวกับ content ในคนรุ่นใหม่ ทำให้เรามองไปที่ คนรุ่นเก่าที่เราเชื่อว่า content เพียบ (แต่ไม่เขียน) เป็นกลุ่มเป้าหมายอาจเป็นการมองที่ผิดก็ได้
คนรุ่นใหม่นี่แหละเยี่ยมยอดค่ะ ไฟแรงค่ะ เช่น คุณตุมปัง และอีกหลายๆ คนในงานประชุมคุณอำนวยค่ะ
ขอขอบคุณอาจารย์เมตตา...
เข้ามาร่วมแจมคะ...เห็นด้วยอย่างยิ่งคะ
คนรุ่นใหม่ไฟแรงที่เราไม่ควรมองข้าม เป็นคนที่มีพลังแห่งความสร้างสรรค์...อย่างหลายๆ ท่านทุกคนมีความตั้งใจอย่างแน่วแน่และผลักดัน...เพื่อให้เกิดความสร้างสรรค์ ....
อย่างที่ มอ.ปัตตานี...ไม่น่าเชื่อว่าจากคุณตุมปัง...แล้วเริ่มมีการขยับเขยื้อน...การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่เริ่มวงขยายออกไป...กว้างขึ้นเรื่อยๆ...ทราบมาว่าตอนนี้ก็มีหลายท่านที่เข้ามาร่วม ลปรร.
.........................
หากเราหลายๆ คนมาร่วมขับเคลื่อน....
สังคมแห่งการเรียนรู้ให้มีฐานที่แน่น และขยายวงแห่งความเจริญเติบโต....ไป คงดีนะคะ
ดร.จันทวรรณ ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นคนแรก ให้ได้ปลื้ม ทั้งวัน
คุณขจิต เช่นกันค่ะที่ไม่เคยหลุดจากวงจร (เพื่อนคุณ
มาแล้วค่ะ)
อ.วัลลภคะ พรุ่งนี้เย็นๆ น่าจะได้รับรางวัลที่ทายภาพไว้หวังว่าคงถูกใจนะคะ ขอบคุณค่ะ การบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งศักยภาพ (potential seeds) ให้งอกงาม และเติบโต... เป็นงานในหน้าที่ ที่กำลังทำให้ ม.อ.ค่ะ
คุณบวร กลางเก่ากลางใหม่กำลังดีค่ะ ตกผลึกในประสบการณ์ อย่าหายไหนนะมาต่อยอดกันบ่อยๆ อุ่นใจดี
น้องกะปุ๋ม มิตรภาพที่แน่นเหนียว.....เดี๋ยวนี้เวลาพี่เปิดเครื่องคอมฯ ลูกจะถามว่า แม่คุยกับพี่กะปุ๋มเหรอ
ขอบคุณทุกท่าน ค่ะเป็นเหมือนหยดน้ำแห่งความชุ่มฉ่ำค่ะ