การไป...ทริป...ที่ทุคนต้องพูดถึง..(ต่อ)..ตอนอร่อยจริงๆ

.....อย่างนี้ก็มีด้วย..

.....(ต่อ)..เดินตามอาจารย์ลงจากรถ..อ่ะ..บิดขี้เกียจกันหน่อย..อี๊ดๆ..ถึงแล่ะฟาร์มผ้งของอาจารย์ ณ อ.บึงสามพัน จ.เพชรบรูณ์ เมืองมะขามหวานของเรานี่เอง..ตอนนี้เราก็ถึงฟาร์มผึ้งของพวกเราแล้วนะครับ.เสียงอาจารย์พูดขึ้น...ไหนขอดูมั่งมองไม่เห็น แวกๆขอทางเข้าหน่อยนะ.อ้า..ได้มาอยู่หน้าแล้ว..โอ้โฮ๋รังผึ้งเต็มเลย แต่ข้างๆเสียงอะไรฝื่อๆ..เจ้าผึ้งที่เขาเลี้ยงนี่เองไม่ต่อยเราด้วย...วันนี้ใส่สีฟ้าด้วยอาจารย์บอกว่าใส่สีอ่อนแล้วผึ้งจะไม่ต่อยเราได้เปรียบหน่อย..ได้เวลาแนะนำตัวผู้ดูแลผึ้งของเราแล้วที่จำได้มีอยู่คนเดียวคือ พี่เกรียงศักดิ์ คนเนี่ยพระเอกของงานรองจากอาจารย์ Beeman ของเราเลยแล้วก็มีพี่ๆ อีก 3 คน...พอแนะนำตัวเสร็จมาดูอุปกรณ์เกี่ยวกับผึ้งกันหน่อย พี่แกก็นำหลอดผลิตนางพญาออกมาให้ดูแต่เอาออกมา.2.อันมี 3 แถวเหมือนกันนะแต่มันไม่เหมือนกันก็ตรงที่มีหลอดที่ติดอยู่ไม่เท่ากัน ในส่วนของนางพญานั้น 1 แถวมี 15 หลอดห่างๆกัน แล้วอีกอันล่ะเป็นอะไร มีแถวละ 30 หลอดแถมติดกันด้วยถามพี่แกเลยดีกว่า ..ได้เรื่องแล้วพี่แกบอกว่ามันเป็นหลอดที่เขาใช้ทำนมผึ้งไอ้เราก็ถึงบางอ้อแล้วอ่ะถ่ายรูปดีกว่าเพื่อนถ่ายหลอดน่ะ..ถือไว้นะ..แชะ..เรียบร้อยแล้วพี่แกก็เอาแผ่นขาวๆออกมาอีมันเรียกว่า แผ่นเปล่า แต่สั่งมาจากเชียงใหม่ด้วยล่ะ ฮู..หรูจังมาไกลซะด้วย แชะ..อ่ะถ่ายเก็บไว้ นั่นอะไรเป็นถุงๆ ในมือพี่แก..ก่อนที่พวกเราจะงงอาจารย์ผู้ซึ่งเป็นวิทยากรของเราก็บอกว่า อันนี้มันเป็นนมผึ้งที่เขาเสร็จแล้วใส่ตู้เย็นไว้สีออกครีมๆ เราก็ถามพี่ผู้หญิงข้างๆว่าพี่แล้วเขาจะเอาไปขายที่ไหนล่ะพี่แกบอกว่าเขาส่งออกนอกไปขายถึงญี่ปุ่นโน้น.ไปไกลแฮะ กิโลกรัมละประมาณ 1900บาทเชียว อ่ะมีถ้วยอะไรมาอีกใช้นิ้วจิ้มกันใหญ่เลย มั่งๆ..ฮูบ..แฮ่น้ำผึ้งนี่เองจิ้มกันเข้าไปมีอยู่ถ้วยเดียวอร่อยซะด้วยบางคนนิ้วเดียวไม่พอเอา 2 นิ้วเราเห็นนะ บางคนยิ่งกว่านั่นนิ้วเดียวนั่นแหละครั้งที่หนึ่งจิ้มแล้วเอาไปดูดก่อนหนึ่งที่.อืออร่อยดีนะขออีกทีนิ้วเดิมนั่นแหล่ะจิ้มไปครั้งที่2แล้วก็เข้าปาก เพื่อนคนอื่นๆก็จิ้มกันอยู่นั่นแหล่ะอาศัยช่วงชุนละมุนแต่เราเห็นนะคงเป็นน้ำผึ้งที่อร่อยที่สุดเลยใช่ไหมเพื่อนๆพี่ๆ...มีต่อ..)