มาก ยาก นาน
ยุค เด็กเป็นศูนย์...เอ่อ...กลางนี้ (Child Center) เรามักได้ยินเสียงบ่นจากทั้งเด็กและผู้ปกครองเรื่องการบ้านเยอะ
และได้พบกับตัวเองเมื่อหลานสาวและแม่ของหลาน ซึ่งเป็นน้องสาวของผู้เขียนเอง ก็บ่นเรื่องการบ้านเยอะจนดูเหมือนว่าจะส่งผลต่อการจัดการชีวิตส่วนอื่นๆ ไปด้วย พูดได้ว่าชิวิต"ยุ่ง" เพราะการบ้าน"เยอะ"
ผู้เขียนจึงขอวัดความ "เยอะ" ด้วยการให้ทั้งแม่และลูกจับเวลาในการทำงานแต่ละชิ้น โดยให้หลานดูนาฬิกาแล้วจดเวลาตอนเริ่มทำไว้ที่มุมสมุดการบ้าน และจดเวลาตอนลุกไปทำอย่างอื่น ตอนเปลี่ยนชิ้นงาน ฯ และให้ลงเวลาตอนทำการบ้านแต่ละชิ้นเสร็จ เมื่อทำครบแล้ว (แอบบดองไว้บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้) ให้รวมเวลาเฉพาะตอนที่ทำการบ้านเท่านั้น เพื่อหาเวลาที่ใช้จริงในการทำการบ้านทั้งหมด
แล้วให้แม่ดูว่าความยาก ง่ายของงานขนาดนี้ ลูกใช้เวลาเท่านี้ พอใจไหม พิจารณาเป็นรายวิชาไปเลย ให้พยายามนึกถึงตอนเราเป็นเด็กอายุขนาดนี้ไปด้วย
คำถามที่ผู้เขียนฝากให้คิดต่อก็คือ เราพอใจใน speed นี้ไหม อยากส่งเสริม หรือซ่อมแซม วิชาไหน อย่างไรหรือไม่ เช่น ผลของหลานปรากฏออกมาว่าทำการบ้านเลขเร็ว แต่ทำวิชาภาษาไทยช้ามาก เมื่อได้ข้อสรุปแล้วก็ให้นำสิ่งที่เราจดบันทึกไว้นี้ไปคุยกับครู เพื่อหาทางส่งเสริมและแก้ไขต่อไป
รวมทั้งถ้าเห็นว่าลูกใช้เวลาเหมาะแล้ว และสรุปได้ว่าปริมาณการบ้านมากไปจริงๆ ก็จะพูดได้อย่างมีเกณฑ์ มีการอ้างอิงที่เป็นรูปธรรม จะได้ช่วยกันหาความพอดีกันต่อไป
แต่หากพบว่าเวลาที่ใช้จริง กับเวลาที่หมดไปในการทำอย่างอื่นทั้งก่อน หลัง และ ระหว่างการทำการบ้าน มีสัดส่วนที่ไม่เหมาะสม ก็ให้ทบทวนว่าควรจะแก้ที่ไหน อย่างไร โดยใครเป็นผู้รับผิดชอบ อันที่จริงก็ถามประชดไปอย่างนั้นเอง เพราะคนที่ต้องบริหารจัดการบ้านและสมาชิกในครอบครัว ก็คือพ่อแม่นั่นแหละ
ไม่ต้องพูดถึงใครจะเป็น center แต่ทุกคนล้วนโคจรรอบกันและกัน ตราบที่ยังมีแรงดึงดูดซึ่งก่อด้วยความรัก ความเข้าใจ เพื่อรักษาสมดุลเพื่อให้แต่ละคนได้หมุนรอบตัวเอง มีวงโคจรของตัวเองโดยไม่เหวี่ยงหลุดออกไปนอกวงโคจรของกันและกัน
ระยะนี้ ทั้งหลานและแม่ของหลานก็ไม่มาบ่านเรื่องการบ้าน "เยอะ" อีกเลย เอ....หรือจะหลุดออกจากวงโคจรของป้าไปซะแล้ว
