รากเง้าแห่งความคิดถึง

...วันนี้ก็เป็นวันแรกที่ผมเขียนเข้ามามาในบล๊อกแห่งนี้....ด้วยที่ผมแชทกับใครที่ผมก็ไม่เคยรู้จักมาก่อนแต่เขาก็จุดประกายของความเป็นชาวนาเต็มตัวของผมขึ้นมา...อย่างที่บอกกับเขาว่าทำไมผมไม่เรียนเกษตรให้เก่ง..เพราะผมได้เกิดมาในมหาวิทยาลัยเกษตรแห่งชีวิต...แต่ผมก็ไม่ได้ศึกษาในสถาบันแห่งนี้..แต่ก็อาศัยในฐานะลูกของสถาบัน....ถ้าผมคิดสักนิดว่าสถาบันนี้เป็นสถาบันที่ให้กำเนิดองค์ความรู้แห่งแรกที่ทำให้ผมให้โตขึ้นมาด้วยความแข็งแรง เบิกบานใจ อบอุ่นจากผู้คนรอบข้าง.......และตอนนี้..ผมก็เป็นลูกชาวนาคนนึง..ที่มีจิตสำนึกรักบ้านเกิด...แต่ก็สายเกินไปแล้วสำหรับชีวิตที่ผ่านมาครึ่งนึงของผม..แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่มีโอกาสกลับไปสัมผัสกับมันอีก

ขอบคุณผู้ที่ให้ผมเกิดมา..และเลี้ยงดูผมมาเป็นอย่างดี...และสุดท้ายวันนี้ขอบคุณใครคนนั้นที่ทำให้ผมเขามาอยู่ ณ ที่นี้ที่ที่ผมได้รับความรู้สึกดีใจอย่างยิ่ง...เหมือนได้อยู่กับพ่อแม่พี่น้องที่เป็นชาวนา..เกษตรกรผู้ยิ่งใหญ่ (จริงๆ)