แว่น...หาย!

ทำผิด...ก็ต้องรับผิด

เย็นวันพฤหัส พอกลับมาถึงบ้านตามปกติ พี่เม่ยก็ปฏิบัติหน้าที่แม่บ้านทันทีค่ะ....อันดับแรก..ล้างจาน!

น้องจิ้นก็วิ่งหน้าตาตื่นมาบอกว่า "แม่จ๋า....แย่แล้ว...แว่นหาย!"

"หายได้ไงก็ไม่รู้ ก็เก็บแล้วนี่นา....เก็บแล้ว....เก็บแล้วจริงๆ " น้องจิ้นย้ำ เริ่มทำสีหน้าเหมือนจะร้องไห้....

พี่เม่ยเงียบอีกแล้วค่ะ คิดในใจว่าลูกคงตกใจอยู่เหมือนกัน เราให้เวลาลูกสงบสติอารมณ์สักหน่อยก็ได้นะ

"เอางี้...ลูกมาช่วยแม่ล้างจานก่อนดีกว่านะ"

น้องจิ้นมายืนคอตกอยู่ข้างๆ คอยรับจานที่ล้างเสร็จนำไปคว่ำไว้ที่ตะแกรง.....

"เอาล่ะ ลองบอกแม่ซิว่า เวลาถอดแว่นแล้วลูกมักจะเก็บไว้ที่ไหน"

"ในลิ้นชักโต๊ะเรียน..."

"งั้นก็อยู่ในลิ้นชักนั่นแหล่ะ....."

"ไม่หรอก จำได้แล้วน้องจิ้นหยิบมาใส่ไว้ในกระเป๋ากระโปรงตอนเดินออกมา เพราะเผื่อว่าจะใช้อะไรอีก..."

"อ้าว งั้นก็อยู่ในกระเป๋ากระโปรงนั่นแหล่ะ!"

"ไม่มีอ่ะ..... อ้อ! จิ้นไปเล่นแชร์บอลกับเพื่อนๆต่ออีก..."

"อ้าว งั้นก็หล่นที่สนามแชร์บอลนั่นแหล่ะ แล้วก่อนเล่นแชร์บอลเอาแว่นมาเก็บใส่กล่องไว้ก่อนหรือเปล่า..."

"ไม่ได้เก็บที สงสัยหล่นหายที่สนามแชร์บอลแหงเลย..."

สรุปได้ว่าแว่นตาหล่นหายแน่แล้ว คราวนี้น้องจิ้นก็เป็นกังวลต่อค่ะว่า "แม่ว่า...ป๊าจะทำโทษจิ้นไหม?"

พี่เม่ยนิ่งเฉย.... ปล่อยให้จิ้นคิดหาคำตอบเองดีกว่าค่ะ

"ยังไงก็ต้องโดนนั่นแหล่ะ อยากไม่รักษาของตัวเองให้ดีเอง....." น้องจิ้นบ่นพึมพำ ยอมรับความผิดที่ตัวเองก่อขึ้นโดยดุษฎี...."แต่พรุ่งนี้จิ้นจะไปลองหาดูอีกที เผื่อเพื่อนเก็บได้แล้วเอาไปฝากคุณครูไว้....."

วันนี้เราล้างจานสะอาดเป็นพิเศษค่ะ เพราะล้างไปคุยไป...ใช้เวลานานมาก แต่เป็นเวลาชั่วประเดี๋ยวเดียวสำหรับการสอนให้ลูกรู้จัก "รับผิดชอบ" ในสิ่งที่ตัวเองได้กระทำลงไป

จนถึงเวลานี้ คดีนี้ก็ยังไม่ได้ชำระความค่ะ พี่เม่ยก็ลุ้นให้น้องจิ้นไปหาแว่นที่โรงเรียนอีกครั้งหนึ่งก่อน.....ขอให้หาพบเถอะนะ....

ไม่งั้นต้องตัดแว่นใหม่....คุณแม่คนนี้ต้อง รูดปรื๊ด! รูดปรื๊ด! อีกตามระเบียบค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย พี่เม่ย
ใน สองคนยลตามช่อง

คำสำคัญ (Tags): #เรื่องของลูก#รับผิดชอบ#kmในบ้าน

หมายเลขบันทึก: 42441เขียนเมื่อ 4 สิงหาคม 2006 09:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 28 พฤษภาคม 2012 20:20 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (7)

ชายขอบ

เขียนเมื่อ 4 สิงหาคม 2006 09:47 น. ()

สงสารน้องจิ้นจังเลย กลัวโดนป๊าจะทำโทษเอา

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 4 สิงหาคม 2006 09:48 น. ()

วันก่อนน้องดรีม โทรศัพท์หาย
ผมทำฝาหม้อหุงข้าวหาย หาไม่เจอ(ลืมไว้ในตู้เย็น)
วันนี้น้องจิ้นทำแว่นหาย บางทีอาจอยู่ที่โรงเรียนก็ได้ครับ
ขอให้หาเจอนะครับ
ขอบคุณมากครับ

ชำระความกันดี ดี นะคะ เรื่องนี้ละเอียดอ่อนมาก
จะไปแตะประเด็น เหล่านี้
"พ่อแม่พร้อมช่วยเหลือเมื่อผิดพลาด"
"เสียอะไรก็ได้อย่าให้ใจเสีย"
"ลูกคงจะเจ็บตา ถ้าไม่หาแว่นมาแทนให้เค้าโดยเร็ว"
"สอนเรื่องสติ นึกรู้"
"ความรอบครอบ รักของใช้ของตัวเอง"

คุณแม่คนนี้เคยได้ยินรื่องที่ทำให้สะเทือนใจมาก จากเรื่องที่ได้ยินโดยบังเอิญ ขณะนั่งรอ ลูกปลาเล่นกระโดดยาง กับเพื่อนเพราะเค้ายังไม่อยากกลับบ้าน
เด็กผู้หญิง 3 คน น่าจะอยู่ ป.6
"กลุ้มใจจัง เราทำปากกาแท่งใหม่หาย มันแพงด้วย ทำไงดี ถ้าแม่รู้ต้องถูกบ่น 3 วันแน่เลย แม่เราเรื่องมากบางที่เรื่องนิดเดียว "
"เหมือนแม่เราเลย ไม่ฟังอะไร ด่าก่อน ทุกที"
"แกก็ไปซื้ใหม่ซิ เอามาแทน ขอเงินน้าแกก็ได้ แม่จะได้ไม่รู้"
"ยืมตังส์เราไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวเราบอกแม่เราให้ กี่บาทหล่ะ"
เด็กที่ทำปากกาหายรู้สึกหมดความมั่นใจ ตั้งสติไม่ได้เพราะกลัวแม่ว่า จนคิดวิธีที่เตลิดเปิดเปิงไปหมด เด็กไม่เรียนรู้ว่าพ่อแม้พร้อมจะช่วยเหลือถ้าทำผิด มันเกี่ยวๆ กันจึงเก็บมาเล่าให้ฟังค่ะ
รู้ว่าพี่เม่ยไม่ได้เป็นแบบนั้นแน่นอนค่ะเพราะน้องจิ้นยังวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกว่า "แม่จ๋า....แย่แล้ว...แว่นหาย!"