ข้าราชการไทย..กับการทำผลงานวิชาการ


ความเอาจริงเอาจังในการทำผลงานวิชาการนั้นมีน้อยมาก

       สืบเนื่องจากการได้ไปอ่านในบันทึกของคุณชายขอบ เรื่อง "การประเมินบุคคลเพื่อแต่งตั้ง: จริยธรรมที่ต้องเข้มงวด " ทำให้รู้สึกสะท้อนใจในข้าราชการไทยหลายคน(ไม่ได้เจาะจงนะคะว่าวิชาชีพไหน หากแต่พูดรวมๆ คะ) ที่มีการทำผลงานด้วยการคัดลอกผลงานของคนอื่นมาแล้วมาปรับแก้ไข เพียงเล็กน้อยแล้วนำส่งไปในนามของตัวเอง หากว่าไปแล้วอายุราชการดิฉันก็ถือว่ามากพอสมควรกว่าสิบปีแล้ว...แต่ในหน่วยงานดิฉันก็ยังเป็นข้าราชการชั้นผู้น้อย

       เมื่อตอนที่ทำ competency ของหน่วยงาน จะมีการแบ่งระดับว่าขอบเขตหน้าที่ของพยาบาลระดับไหนสามารถทำอะไรได้บ้าง ซึ่งในหน่วยงานนั้นดิฉันถือว่าซีน้อยสุด รุ่นน้องก็พากันทำระดับ7 กันหมดแล้ว และดิฉันก็รู้สึกขำๆ ว่ามีคนอีกมายหลายคนที่ไม่ทำผลงานวิชาการ แต่สามารถทำงานที่ซับซ้อนได้...

       มีหลายคนถามดิฉันเช่นกันว่าทำไมไม่ทำผลงาน เพื่อนๆ เขาได้ระดับ7 กันหมดแล้วนะ ดิฉันก็ได้แต่ยิ้มๆ ไปว่า "ไม่รีบคะ"...ทำเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะสุดท้ายอย่างไรเมื่อถึงทางตันจริงๆ เขาก็จะให้ทำเอง เมื่อนั้นค่อยทำแล้วกันเพราะ...หากว่าไปแล้วลึกๆ ก็รู้สึกต่อต้าน การทำผลงานเหมือนกันเพราะสังเกตว่าในสังคมไทย...นั้นความเอาจริงเอาจังในการทำผลงานวิชาการนั้นมีน้อยมาก จะมีเพียงกลุ่มเล็กๆ ที่คิดว่าเป็นงานที่ต้องทำอย่างจริงจังและใส่ใจ...

       ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ครองความเป็นข้าราชการระดับ 5 มาอย่างเหนียวแน่น นานกว่าทศวรรษ จนกลับมาทำงานเมื่อปลายปีที่แล้วทางต้นสังกัด ประมาณขอร้องให้ทำผลงาน...โดยอ้างว่าเป็นตัวชี้วัดอย่างหนึ่ง ดิฉันก็เลยทำส่งไปหนึ่งเรื่อง ปรากฏว่ามีเสียงสะท้อนออกว่า ผลงานที่ดิฉันนำเสนอไปนั้นน่าจะได้รับแก้ไข ให้ตัดทอนเนื้อหาลง...ด้วยเหตุผลที่ว่า "ทำเยอะเกินไป-เข้มข้นในเนื้อหามากเกินไปกว่าที่คนระดับหกจะทำได้ และควรทำเรื่องง่ายๆ...เหมือนที่คนอื่นทำ(ลอกต่อๆ กันมา)" เมื่อดิฉันได้ยินเช่นนั้น จึงย้อนกลับไปว่าคงไม่แก้ล่ะนะ จะปรับแก้ไขให้ก็ต่อเมื่อว่าผลงานนั้นผิดเนื้อหา และไม่สอดคล้องตามประเด็นที่ศึกษา...หากว่าจะให้แก้ไขเพียงเพราะงานวิชาการที่ศึกษา เป็นการศึกษาที่มาจากการศึกษาวิจัยจริง และไม่ได้ลอกใครมานั้น ดิฉันไม่ทำ...

หมายเลขบันทึก: 42421เขียนเมื่อ 4 สิงหาคม 2006 03:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม 2013 12:59 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

คุณชายขอบ...โทรมาถาม..ถึงความสงสัยหลังจากที่ได้อ่านบันทึกนี้ (ดิฉันก็สงสัย...เช่นเดียวกันว่า...ทำไมไม่ถามในบันทึก ไฉนต้องเสียค่าโทร...ถาม) ...ตกลงขอเสนอผลงานดิฉันไม่ผ่านเหรอ...

ก็ขอไขความสงสัย..เพราะเรื่องเล่าอาจคลุมเครือ..งานที่ดิฉันเสนอไปนั้นผ่านนะคะ...แต่ดิฉันยืนยันไม่ขอแก้ไข เพียงเพราะแค่เหตุผลที่ว่าทำเยอะเกินไป...เท่านี้เองหรือจึงต้องให้แก้ไข...

  • เห็นด้วยอย่างยิ่ง
  • ของเราถูกและทำจริงไม่สำควรแก้ไข
  • สงสัยผมกลับไปจจะโดนเหมือนพี่แน่ๆ

    Kitty 3 Kitty 2 Kitty 4 Kitty 7

  • เห็นด้วยอย่างยิ่ง
  • ของเราถูกและทำจริงไม่สมควรแก้ไข
  • สงสัยผมกลับไปจจะโดนเหมือนพี่แน่ๆ

    Kitty 3 Kitty 2 Kitty 4 Kitty 7

ยืนหยัดและตั้งมั่น...ในความถูกต้อง..

แห่งความเป็นจริงคะ...

ขอบคุณนะคะ...คุณ Mr_Jod ที่แวะมายามดึก

อ่านจบแล้วรู้สึกดีใจที่รู้จักกันมา....ทำไมจะต้องแก้ให้ดูง่ายลงล่ะ ก็ถ้าอยากส่งเสริมวิชาการจริงๆไม่ว่าจะเป็นซีไหนก็ตาม ความตั้งใจและประณีตกับสิ่งที่ทำ เป็นสิ่งที่พึงกระทำอยู่เสมอ

พี่...(seangja)

กะปุ๋มก็ไม่แก้ไขอะไรเลยนะคะ...เพราะไม่ได้ comment เรื่อง concept ...และส่งไปเรียบร้อยแล้วคะ...จะผ่านหรือไม่ผ่านกะปุ๋มไม่ได้สนใจเลยคะ...

...

เดินหน้าทำงานต่อ

อย่างมีความสุข

...

ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ

*^__^*

กะปุ๋ม 

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท