ความรู้กับการเปลี่ยนแปลงชีวิต
ประกาศจากสำนักพระราชวังฉ.17บอกว่าพระองค์ท่านอาการดีขึ้นแล้ว ขอให้พระองค์หายไวๆ นะครับ
วันนี้หัวสมองมึนๆ ทั้งวันเลยครับ
เช้ามาก็มึน ตกบ่ายยิ่งมันส์..เอ้ย ยิ่งมึน
โดยเฉพาะตอนบ่ายเกือบจะน็อคเอา อาศัยแรงยาคูลย์หนึ่งขวด+ฝรั่ง 1 ลูกช่วยดึงพลังงานเข้าร่างกายมาได้หนึ่งเฮือกมาเขียนบันทึกวันนี้
วันก่อนได้ความรู้จากคุณหมอวัลลภทำให้ตัดใจไม่ซื้อมาม่าล็อตใหม่ มื้อดึกเปลี่ยนมาเป็นขนมปังโฮลวีตกับชาร้อนแทน....ก็กินได้ครับ การเปลี่ยนครั้งนี้ทำให้ผมรู้ว่าน้ำมันปรุงของมาม่ามันอร่อยเพียงไร
วันนี้ได้อ่านบันทึกเรื่อง บัญชีแห่งความสุขที่ล้น..เอ่อจนอยากแบ่งปัน
ของคุณศุภลักษณ์ แล้วยิ่งรู้ว่าคุณศุภลักษณ์เป็นคนชอบเขียนจริงๆ ผมเองก็ชอบเขียนเหมือนกันแต่ไม่ชอบเขียนเป็นทางการนัก มักจะเขียนไดอารี่เล่มเล็กๆ ไว้เวลามีสุขหรือทุกข์มากๆ พอเขียนสักพักใจจะสงบลง พอรู้สึกตัวอีกทีเวลาก็ผ่านไปพอสมควรแล้ว แบบนี้จะเรียกว่าเข้าภวังค์หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ
วันก่อนได้น้องเภสัชให้กำลังใจไว้ว่า ถ้าเราจะทำอะไรลงไปไม่ต้องมั่นใจ 100% หรอกขอให้มีเหตุผลที่ทำก็พอ
นั่นทำให้ผมคลายปมกังวลหลายอย่างไปมาก ผมยังไม่ขอบคุณน้องเขาเลย
ถ้าน้องเขาอ่านเจอก็ขอบอกว่า "ขอบคุณมากนะครับ"
เพิ่งดีใจได้ไม่นานปัญหาใหม่ก็มาอีก ที่รับปากน้องเขาไว้เลยชะงักอีก
ไม่ใช่เรื่องอื่นครับเรื่องโปรแกรมห้องยาในเก่าของเราก่อน
เจอปัญหาใหม่อีกแล้วแถมเป็นปัญหาที่ถ้าจัดอันดับความเสี่ยงอยู่ขั้นสูงด้วย
เลยต้องวางมือจากงานอื่นมาแก้ตรงนี้ก่อน สิ้นเวลาไป 2 วัน....ปัญหาก็จบลง...สาธุ
ต้องขอบคุณน้องบีและน้องเอ้ที่ช่วยแก้ปัญหา แก้เสร็จหัวหน้ามาทวงงานครับ เลยไม่ต้องทำอันหยังเลย
เลิกงานมาอ่านข่าวจากนสพ.ผู้จัดการ พบเรื่อง
สนามบินเสี่ยงภัย ต้องขจัดปัจจัยเสี่ยง ก่อนเปิดสนามบิน
โดยคุณเจิมศักดิ์ที่ผมนับถือท่านอยู่
ต้องสะดุ้งโหยงกับข้อมูลที่ท่านนำเสนอ แต่ผมยังไม่ได้ค้นดูรายละเอียดที่ ICPO เขียนไว้ๆ พรุ่งนี้ผมจะลองอ่านละเอียดอีกที
จบส่วนไดอารี่แล้วครับก่อนที่จะหมดแรงยาคูลย์+ฝรั่ง
ขอรวมความรู้ที่ได้ในวันนี้ก่อน
ความรู้ที่ได้จาก G2K ทำให้ผมเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง
1.เรื่องสุขภาพ โดยเฉพาะจากคุณหมอวัลลภ ทำให้การกินอาหารการด-รงชีวิตของผมเปลี่ยนแปลงมากพอสมควร ทั้งๆ ที่เดิมผมก็ระวังเรื่องอาหารเพราะไดเอ็ตอยู่แล้ว ขอบคุณคุณหมออีกครั้งครับ
2. เรื่องการจัดการความรู้ ทำให้ผมรู้จักการปฎิบัติจริงๆ แทนที่หนังสือที่ผมอ่านไปตั้งสองเล่มแต่.....
อ่าน-ไม่-ยู้-เยื่อง-อับ
3. เรื่องธรรมะ ไม่น่าเชื่อครับ นี่เป็นผลพลอยได้จริงๆ จากหลายๆ บล็อคที่ผมอ่านผมพบว่ามีธรรมะแฝงอยู่ไม่มากก็น้อยทำให้ผมหันมาสนใจธรรมะจากที่ไม่เคยเหลียวมองมาก่อน เป็นพระคุณของทุกๆ ท่านครับ
4. เรื่องการค้นคว้าหาข้อมูล เชื่อไหมครับเมื่อก่อนผมจะหาอะไรจาก google ก่อนแต่เดี๋ยวนี้ผมจะหันมาดูที่ G2K ก่อนครับว่ามีเรื่องที่ผมอยากอ่านไหมและพบว่าที่นี่มีแทบทุกเรื่องที่ผมอยากอ่าน และทำให้ผมมีมุมโลกภายนอกกว้างมากขึ้นด้วยครับ
5. เรื่องมิตรภาพ ผมพบว่าที่นี่ทุกคนมีน้ำใจอบอุ่นมากจริงๆ จนผมอดไม่ได้ต้องเข้าไปหามิตรภาพกับเขามั่ง เป็นที่มาของบล็อคนี้ในตอนหลังครับ
อยากถามทุกท่านเหมือนกันครับว่า ที่ G2K นี้คุณพบอะไรมั่งและที่นี่เปลี่ยนแปลงอะไรคุณบ้าง
ผมจะมารอคำตอบพรุ่งนี้นะครับ เริ่มมึนดัวอีกแล้ว ราตรีสวัสดิ์ครับทุกท่าน ขอให้ฝันหวานกันทุกคนแต่ผมไดเอ็ตอยู่เลยขอฝันไขมันต่ำพอครับ
จันทร์ไม่เต็มดวง หัวใจยังไม่เต็ม
พร้อมรับความรักใหม่ จากใจถึงจันทร์
จากฝันถึงทุกคน.....
ความเห็น (9)
ทักทาย..สหาย
ลุ้นมาหลายวัน คราวนี้อินเทอร์เนตไม่เสียอีกนะครับ
ผมชอบภาพการ์ตูน "มึนหัว" ดูท่าทางมึนได้อารมณ์ดี คริ คริ ...
แต่ เอ...ผมจะ Copy -ยังไงละนี่...?
บันทึกของอาจารย์หมอวัลลภทำให้ผม ได้ความรู้มาก และลดๆอาหารที่ไม่ค่อยมีประโยชน์ลง
สิ่งที่ผมได้จากการเขียน Blog เหมือนๆกับท่านหละครับ
แต่ที่ได้อีกอย่าง(ไม่คาดคิด) ก็คือ ได้รู้จักมิตรที่ไม่รู้จักหน้าค่าตา กันมาก่อน แต่ด้วยจริตที่ตรงกัน สร้างชุมชนที่ขยายใหญ่ขึ้นไปทุกที มีมิตรใหม่ๆขึ้นทุกวัน ส่วนมิตรเก่าก็แน่นแฟ้นมากขึ้น
นี่คือ "คุณสมบัติ" พิเศษ ผมคิดว่า จุดประสงค์ของ Blog ก็คงไม่ใช่ตรงนี้(ตอนแรก) แต่เป็นการสร้า้งเครือข่ายความรู้ แน่นอนว่า เป็นเครือข่ายร้อยรัดใจ คนใน Gotoknow ด้วย
สิ่งหนึ่ง คือทำให้ผมเปลี่ยนแปลง อ่านและวิเคราะห์มากขึ้น...เขียน จับประเด็น ได้ดีขึ้น
ได้ฝึกฝนวิทยายุทธ์ไว้ต่อสู้ในยุทธภพนี้
แตวันนข้าี้่ยังอ่อนด้อยนัก...
วันหนึ่งกลางวสันตฤดู
พบท่านจันทร์เมามายโดยบังเอิญ ในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง...(โรงเตี๊ยม Gotoknow)ได้ชนชาไป ๑ จอก คุยกันว่าคงจะออกจากโรงเตี๊ยมนี้ ไปท่องในยุทธภพอันกว้างใหญ่ ฝึกฝนวิชาให้กล้าแกร่ง สุขุม และมีคุณธรรม
จอมดาบผู้ไร้กระบวนท่า...
ขอคารวะครับท่าน
- นอนเร็วจัง อ่านแล้วงง ว่าอย่างไร
- ลูกช่วยดึงพลังงานเข้าร่างกาย
- จริงๆแล้ว ผมแบ่งประโยคผิดครับ ชอบอ่านสำวนคุณอาทิตย์เมามาย สนุกดีครับ
- อย่างน้อยนึกว่ามีอินทรีย์ภาคเหนือเกิดขึ้นอีกคน(รงค์ วงสวรรค์ ) ขอบคุณมากสำหรับมิตรภาพครับ
อ่า...ต้องขออภัยด้วยนะครับ ยอมรับว่าเมื่อวานรีบพิมพ์แข่งกับอาการมึน สังเกตุได้จากไม่ได้ลงเวลาบันทึกเลยครับ (ไม่ได้ทวนดู พิมพ์สดๆ จากเต้าเรามีฟาร์ม)
ตอนนี้ค่อยยังชั่วแล้วครับ เดี๋ยวจะเข้าไปแก้ไขตอนเย็น
คุณจตุพรก็อปปี้ไปใช้ได้เลยครับ
- คลิ๊กขวาเลือก save picture as ลงเครื่องก่อน
- แล้วค่อยเอาไฟล์ขึ้นบล็อค
จริงๆ ผมว่าที่ G2K น่าจะมีไอคอนพวกนี้เป็นส่วนกลางให้เลือกเลยนะครับ จะประหยัดพื้นที่แต่ละคนได้เยอะ ก็ลองเสนอดูนะครับ
------------------------------------------------
สหายจตุพรพูดจาคอบู๊ลิ้มได้ถึงใจมาก
ข้าน้อยเองก็กำลังแสวงหายอดวิชา
กราบกรานอาจารย์หลายท่าน
เพื่อบรรลุถึงขั้นยอดยุทธ์
แต่ยิ่งร่ำเรียน ยิ่งรู้ว่า
การบรรลุวิชาหนึ่งมิใช่เพียงร่ำเรียนเพียงกระบวนท่า
แต่จะต้องสำเร็จทั้งสมาธิ สติ ท่าร่าง วิชาตัวเบา กำลังภายใน วิชาอักษรเข้าตีความ
ไม่อาจเรียนรู้ได้เร็วอย่างที่ใจต้องการ
ข้าน้อยแม้ยังด้อยวิชาแต่อาศัยคำคุณธรรมนำหน้า
ออกผจญโลกบู๊ลิ้มต่อไป
จากใจนักบู๊น้อยๆ ที่เริ่มฝึกวิชาหมัดเมา (เมาหมัด...)
คารวะจอมดาบจตุพรที่มีเลือดลมระอุยิ่งนัก
ด้วยน้ำชาผสมน้ำผึ้งหนึ่งเหยือก
-------------------------------------------------
คุณขจิตว่าจะถามหลายทีละว่าใส่รูปตอนแสดงความเห็นยังไงเหรอครับ
- พอดีแถบเครื่องมือใส่รูปผมไม่มี
- มีแต่แถบตัวอักษรกับที่ป้ายสีอักษร
- หรือจะเป็นเฉพาะเครื่องผมหว่า
- ลุ้นอยู่ตั้งนานในที่สุดบล็อคห้องผู้ป่วยในกับวันอันแสนหวานก็เกิดแล้ว....
- เห็นด้วยกับคุณจตุพรค่ะว่า G2K เป็นเครือข่ายร้อยรัดใจ และเป้นการฝึกการเขียนที่ดี
- เข้ามาเพื่อที่จะเชิญให้ร่วมเสวนา วันที่ 8 ส.ค. นี้ด้วยนะจะได้รู้ว่าหลาย ๆ คนในบำราศได้อะไรจาก G2K และ G2K ให้อะไรกับคนในบำราศบ้าง
รับทราบครับผม ถ้าไม่ติดธุระจะไปแน่นอนครับ
ปล. มีการบ้านแถมมาด้วยเหรอครับ
เป็นการทำงานที่มีความสุขมาก ๆ เลยครับ หลังจากที่ได้บันทึกของคุณจันทร์เมามาย
คุณจันทร์เมามายต้องมีความสุขกับการทำงานมาก ๆ เลยใช่ไหมครับ
เอามาฝากสหายจันทร์เมามาย
ขอกระซิบว่า หญิงสาว "เจ้าของ Blog สวย" ด้วย ครับ..
พอดีผมเขินๆกับ ไอคอนที่จะลงบันทึกผมนะ คือชุมชนผม ไม่ได้หวานเหมือน "ห้องผู้ป่วยกับวันอันแสนหวาน" ของท่านนะ
....
ขอคารวะครับ ท่าน!!!!
ไปล่ะ- ครับผมช่วงแรกมีความสุขมากเลย
- แต่หลังๆ ความรับผิดชอบมากขึ้น งานก็ยุ่งไปนิด ทำให้ความเหนื่อยมาแทนที่ความสุขไม่น้อย แต่ผมก็พยายามไม่ให้ความสุขอันน่ารักนี้หายไปนะ
คุณจตุพร
- กระซิบดังไปนิดนะครับ เดี๋ยวไก่ตื่น
- ขอบคุณสำหรับลิงค์ครับ คารวะท่านด้วยชาอุ่นหนึ่งถ้วย
คุณIS
- มาลึกลับดีแท้ ไปดีมาดีครับ