โครงการเลี้ยงไก่พันธุ์พื้นเมือง
หมู่ที่ 3 บ้านลุ่มเตย ตำบลขุนทะเล
อำเภอลานสกา จังหวัดนครศรีธรรมราช
จากสถานการณ์ไข้หวัดนกระบาดเมื่อปี พ.ศ.2547 ทำให้ไก่พันธุ์พื้นเมืองซึ่งถือว่าเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญของชาวบ้านลุ่มเตยที่มีการเลี้ยงกันมาตั้งแต่ครั้งบรรพบุรุษต้องถูกกำจัดไปเพราะเป็นการป้องกันการแพร่ระบาดของเชื้อไข้หวัดนก ส่งผลให้ชาวบ้านต้องซื้อไก่เนื้อและไข่ของบริษัทยักษ์ใหญ่มาบริโภค ต้องสูญเสียรายได้ไปปีละกว่า 500,000 บาท
ชาวบ้านลุ่มเตยมองเห็นสภาพปัญหาดังกล่าว และได้วิเคราะห์ร่วมกันในเวทีปรับปรุงแผนแม่บทชุมชน เสนอให้ครัวเรือนรื้อฟื้นการเลี้ยงไก่พันธุ์พื้นเมืองไว้เป็นแหล่งอาหาร ทั้งนี้เป็นช่วงจังหวะเหมาะสมที่รัฐบาลมีโครงการเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อยกระดับชุมชน (ศพช.) ชาวบ้านลุ่มเตยจึงมีมติในเวทีประชาคมเสนอโครงการเลี้ยงไก่พันธุ์พื้นเมืองเพื่อขอรับการสนับสนุนงบประมาณจากโครงการเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อยกระดับชุมชน และได้รับการอนุมัติงบประมาณจำนวน 250,000 บาท
การดำเนินงาน มีคณะกรรมการชุดหนึ่งจำนวน 15 คน ทำหน้าที่เป็นผู้จัดซื้อพันธุ์ไก่ ทำบัญชี ติดตามสนับสนุนการดำเนินงานของครัวเรือน ซึ่งกระบวนการหลัก ๆ คือ การจัดซื้อไก่พันธุ์พื้นเมือง และอาหาร จากนั้นจึงแจกจ่ายไปยังครัวเรือน ๆ ละ 9 ตัว ในจำนวนนี้มีตัวผู้จำนวน 1 ตัว พร้อมอาหารจำนวน 20 กิโลกรัม นอกจากนั้นมีคณะทำงานติดตามการดำเนินงานผ่านประชุมวงย่อยอย่างไม่เป็นทางการตามคุ้งบ้าน รวมทั้งการติดตามในการประชุมประจำเดือนของหมู่บ้าน นอกจากนั้นชาวลุ่มเตยยังได้คิดถึงการสร้างความยั่งยืนให้แก่โครงการโดยการรวบรวมไข่ที่มีเชื้อไปฟักยังหมู่บ้านใกล้เคียงเพื่อขยายพันธุ์ต่อไป
ผลการดำเนินงาน
สวัสดีครับอาจารย์ บู๊ด
ความมั่นคงทางอาหารขาดไป เพราะไก่เป็นหวัดนก แต่แรกม่ไก่ตายบาด
คนแต่แรกเขาเลี้ยงเป็ดไว้กินไข่ เลี้ยงไก่ไว้กินตัว เลี้ยงวัวไว้ไถนา เลี้ยงหมาไว้เฝ้าบ้าน เลี้ยงม้าไว้เดินทาง ทุกอย่างมีแบบพอเพียง
วปช. 2 มีกำหนดสัญจรไปที่เกาะลันตา 5-6 กพ.นี้ อาจารย์ไม่ติดภาระกิจเรียนเชิญด้วยครับ
ผมมีประชุมที่ กทม.ครับ เสียดายจังเลยครับ
สวัดสดีครับท่านอาจารย์เฉลิมพล
มัวเฝ้าอยู่แต่ที่หน้า FB ไม่นึกว่าจะมาให้การ ลปรร.ที่นี่อีก น้ำใจให้การแบ่งปันของท่านประเสริฐจริง ๆ นำเรื่องเรื่องไก่มาให้การแบ่งปันอีกแล้ว... เมื่อไหร่ไปลานสกาอีกต่อมาบ้างนะครับ จะได้ไปดูไก่เลี้ยงแบบวิถีเดิม ๆ
จะตามอาจารย์บู๊ดต่อไปว่าจะไปโผล่ที่ใดอีก คนมีความรู้พร้อมที่จะให้การแบ่งปัน ต้องตามดูต่อในทุกเวที ในทุกสื่อ และทุกช่องสื่อสาร