สำหรับคนชอบโมโห

อ้า ! โกรธใครมา

                                              นิทานสอนใจ

     กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพ่อกับลูกชายคู่หนึ่งอาศัยอยู่กันสองคน ตัวลูกชายนั้นมีนิสัยขี้โมโหมากๆ โกรธง่าย เมื่อโกรธมักจะพูดต่อว่าคนรอบข้างอย่างรุนแรงพอไม่นานก็หายโกรธแล้วก็ไปขอโทษ แต่ทำให้ใครต่อใครเสียใจมามากมาย

วันหนึ่งพ่อได้พูดกับลูกชายว่า
“หากเจ้ารู้สึกโมโห โกรธขึ้นมาเมื่อใด เจ้าจงนำตะปูไปตอกที่ฝาบ้าน1 ดอก”
ลูกชายก็รับคำ วันต่อมาก็ทำตาม พอเมื่อตกเย็นพ่อก็ถามลูกชายว่า
“เจ้ารู้สึกดีขึ้นไหม” ลูกชายก็พยักหน้า
“งั้นเราไปดูที่ฝาผนังบ้านกัน” พ่อบอกกับลูกชาย พลางเดินนำไปที่ฝาบ้าน ปรากฎว่ามีตะปูตอกอยู่ที่ฝาบ้านเต็มไปหมด
“เจ้าลองถอนตะปูนี่ออกให้หมดเสียสิ”พ่อสั่ง ลูกชายทำตาม พลางถอนตะปูจำนวนมากนั้นออกไปจนหมด ซึ่งกินเวลานานพอสมควร
“ตอนนี้ฝาบ้านเรามีแต่รอยตะปูเต็มไปหมดเลยนะ เจ้าสามารถทำให้รอยเหล่านี้หายไปได้หรือไม่”
ลูกชายก็พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อจะให้รอยตะปูที่นั้นหายไป แต่ทำเท่าไรก็ไม่ผล ผู้เป็นพ่อจึงสอนต่อไปว่า

“เจ้าฟังไว้นะ การที่เจ้าตอกตะปูลงไปมันหมายถึงเวลาที่เจ้าบันดาลโทสะกับคนอื่น เจ้าอาจจะทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจของคนอื่น จนเป็นร่องรอยเหมือนกับรอยตะปู ถึงแม้เจ้าจะถอนตะปูออกไปเหมือนกับการที่เจ้าไปขอโทษเขา รอยตะปูนั้นมันก็ยังอยู่ยากที่จะทำให้มันหายไป ใจคนก็เช่นกันเจ้าทำร้ายจิตใจเขาไปแล้วถึงแม้จะไปขอโทษแต่ความเจ็บปวดนั้นก็ยังติดอยู่ในใจเขาไปอีกนาน “

       หลังจากนั้นมาลูกชายก็ปรับปรุงตัวขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นกลายเป็นคนดีไม่โกรธใครง่ายๆ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

[อมรรัตน์ จันทวงค์]

เป็นการนำเสนอเนื้อหาที่ดีค่ะและจะไ้ด้นำไปใช้กับตัวเองบ้าง

[ปลาเส้น]

สนุกจังมีแง่คิดสามารถนำปใช้ได้ด้วย