วัฒนธรรม น้ำใจ คนใกล้ชิด

สิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุดจะรู้ก็ต่อเมื่อมันจากเราไปแล้ว

        การปฏิบัติหน้าที่คือการปฏิบัติธรรม  วันนี้ผมรอต้อนรับ อ. พิเศษที่จะมาสอนภาษาอังกฤษแก่นิสิต ป.เอก (วัฒนธรรมศึกษา ) เมื่อท่านมาแล้วก็ทำหน้าที่ตามที่ได้รับมอบหมายทุกอย่างแล้วขึ้นภูเขาเข้าสู่ที่ทำงาน  เกิดความรู้สึกชื่มชมเธอ...ผู้มาทำความสะอาดว่า...เป็นเธอแน่ ๆๆ ที่นำขวดน้ำเปล่า 3 ขวดที่ผมดื่มแล้วตั้งไว้ที่ชั้นวางสิ่งของ  เธอบรรจุน้ำดื่มมาตั้งไว้ให้ผมครับ  บางครั้งเรามักหลงลืมคนใกล้ ๆๆที่พร้อมจะช่วยเราได้ทุกอย่างในสิ่งที่ถูกต้องดีงาม        ทำให้ผมนึกถึงนิทานจีนที่ว่า...เด็กหนุ่มตามหาพระไปไกลถึงยอดเขาห่างจากบ้านซึ่งอยู่ตีนเขา  พอไปถึงก็ถามหาหลวงพ่อสมภารวัดเมื่อเจอแล้วก็เอ่ยปากขอพระสักองค์เอาไว้แหวนคอ  ท่านก็บอกว่า  คุณมีพระอยู่แล้ว  จงกลับไป  พระกำลังรอคอยการกลับมาของคุณอยู่นะ         เมื่อเขาได้ยินดังนั้นแล้วจึงลาหลวงพ่อกลับมาที่บ้าน...ก๊อก ๆๆๆๆ ผู้เปิดประตูออกมาเป็นคุณแม่นั้นเอง...กลับมาแล้วหรือลูก...หิวมั๊ย...          ลูกไม่ตอบ...แต่ค้นหาพระที่จะเอามาคล้องคอ...เมื่อค้นหาไม่พบ...นั่งคิด...หรือพระนั้นที่แท้คือแม่เราเอง...ใช่แล้ว...แม่พระของลูกนั้นเอง...          บางครั้งสิ่งที่อยู่ใกล้มักไม่เห็นชัดเหมือนเรามองปลายจมูกตนเองหรือขนตาตนเองครับ  และเรามักจะรู้ว่าสิ่งนี้มีคุณค่ามากที่สุดต่อเราก็เมื่อมันอันตรทานหายไปแล้ว ฮา ๆ เอิก ๆ           โปรดติดตามตอนต่อไป                               ด้วยความปรารถนาดี                                            จาก...umi    

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

บันทึกเหมาะสมสำหรับเดือนแห่งความรักของแม่ เดือนนี้ครับ

สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของผมครับ

บ่อยครั้งที่ผมจะรู้ค่าของสิ่งที่มีอยู่ ก็ต่อเมื่อไม่มีสิ่งนั้นแล้ว

[ยูมิ]

สวัสดีครับ  คุณจตุพร

        แม่นี้มีบุญคุณอ้นใหญ่หลวง...เพลงค่าน้ำนมดังมาจากในรถ  ขณะผมขับลงภูเขาเกาะยอ และวิ่งไปบนสะพานเปรม ฯ มีธงทิวปลิวไสวที่รั้วของสะพานยาวสุดสายตาในยามเย็นสวยงามมากครับ ฮา ๆ เอิก ๆ

        เป็นความจริงจากห้วงคำนึงในจิตใจผม  ที่ต้องการชื่นชมสตรีเพศทุกคน  เธอคือเพศแม่ของเรา

        สิ่งที่ยิ่งใหญ่ล้วนเรียกแม่ ...แม่น้ำ...แม่ธรณี...แม่ทัพ...เป็นต้น

         แม่ผู้มีพระคุณต่อลูก ๆ ก็ดังคำกลอนจากท่านผู้

รู้สอนไว้ว่า...

         เมื่อล้มกลิ้ง  ใครหนอ  วิ่งมาช่วย

แล้วปลอบด้วย  คำหวาน  กล่อมขวัญให้

         พร้อมจูบที่  เจ็บชะมัด  ปัดเป่าไป

ผู้นั้นไซร้  ที่แท้  แม่ฉันเอย...

         ขอบคุณครับที่เราได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน

ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ

                                            จาก...umi