ถึงอาจารย์สมลักษณ์


ขอบคุณค่ะอาจารย์

         จะพูดไปแล้วหนูก็มีความรู้สึกเหมือนกับเพื่อนๆ พี่ๆ หลายคนนะคะว่าเวลามันผ่านไปไวเหลือเกิน...จะจดจำคำที่อาจารย์สอนค่ะว่า ... อายุคนเรามันสั้นนัก ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน .. คิดอะไรไว้ก็รีบทำซะจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจภายหลังว่าทำไมเราไม่ทำ แล้วก่อนหน้านี้เราทำอะไรอยู่...ถึงวันนั้นมานั่งเสียใจเราก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว......วันนี้อยากบอกว่า ได้รู้อะไรเกี่ยวกับผึ้งมากมายเลยค่ะ หนูรับรองค่ะว่าประสบการณ์ที่หนูได้จากอาจารย์ในวันนี้ จะถูกถ่ายทอดตอนที่หนูได้เป็นคุณครูแน่นอนค่ะ

          หนูรู้สึกดีกับการสอนของอาจารย์นะคะ รู้สึกเหมือนกับได้อยู่แฟมมิลี่ เดียวกับอาจารย์เลย ตลอดเวลาที่ผ่านมาอาจารย์ให้ความรู้แก่นิสิตอย่างเต็มที่ อาจารยืมีความพร้อมเป็นผู้มีประสบการณ์มากเลยค่ะ หนูขอชมเชยอาจารย์มา ณ ที่นี้ด้วย

          หนูต้องขอโทษอาจารย์ด้วยนะคะที่ในบางครั้งอาจจะพูดหรือทำอะไรล่วงเกินอาจารย์ไปบ้าง หรือทำให้อาจารย์ไม่พอใจก็ขออภัยด้วยค่ะ 

           และขอขอบคุณอาจารยมากเลยนะคะ ที่เป็นห่วงหนูตลอดเวลาที่ป่วยแถมอาจารย์ยังใจดีให้น้ำผึ้งมา 1 กระป๋องด้วย ก็ขอให้อาจารย์ร่ำรวยเงินทองนะคะ  หนูเป็นกำลังใจให้ค่ะอาจารย์

                                                       น.ส.จิตรอนงค์ คำรศ 46315149

                                                                สมาชิกคนรักผึ้งค่ะ

คำสำคัญ (Tags): #uncategorized
หมายเลขบันทึก: 4217เขียนเมื่อ 21 กันยายน 2005 23:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม 2012 10:15 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท