ฤดูกาลแห่งฝน....

ในยามเข้าของชีวิต

กับวันแรกของการเริ่มต้นเดือนของแม่

ฟ้าไม่เคยครืนครางส่งเสียงคำรามกึกก้องมาเยือนหูเรานานนัก
มีแต่เพียง ความมืดครึ้มของแผ่นฟ้า ที่อุ้มเมฆก่อนฝนเยือน
ละลิ่วลอย จากอีกฟากของฝั่งฟ้า สู่อีกซีกหนึ่ง
เปาะแปะ เม็ดฝนสาดรดตกต้องหลังคา.... เบื้องล่าง
มองไกลออกไปยังเบื้องหน้า ยอดโดมสุเหร่าสีเขียว ทึมทึบ
ฝนเยือนเมื่องย่างยามเช้าของชีวิตวันใหม่
กลิ่นฝนหวานไหว สายฝนชุ่มฉ่ำ พื้นดินเบื้องล่างชื้นแฉะ
ผู้คนทยอยจากห้องพักอันอบอุ่น ฝ่าบรรยากาศยามฝนเยือน
การงานต่างรอคอยอยู่เบื้องหนา [u]การงานแห่งชีวิตอันเบิกบาน[/u]
ฤดูกาลแห่งฝน ช่างงดงามในแง่มุมหนึ่งของเมืองหลวง
ท่ามกลางความฉ่ำชื่นเหล่านั้น มีสิ่งใดบ้างที่เราค้นหาเจอ
ระหว่างรอยต่อของ ก่อนฝนเยือน กับ ฝนเยือน เราเห็นสิ่งใด
ระหว่างมองผ่านสายฝนโปรยปรายเหล่านั้นเล่า เห็นสิ่งใด
ทุกคนต่างผ่านวันและคืน อย่างเปล่าดาย...หรือ ?
ใช่หรือไม่ ที่ทุกคนมีเพียงความว่างเปล่า ก่อเกิดขึ้นมาในชีวิต
มีเพียงความฝันอันน้อยนิดที่ติดเกาะอยู่ในจินตนาการ
ก็เพียงพอที่จะบ่งบอกตัวเราได้ว่า
คุณค่าของการดำรงอยู่ และคุณค่าจากการกระทำของเรา
เพียงพอหรือเปล่าที่จะตอบแทนการหมุนผ่านของฤดูกาล
เราอาจละทิ้งการกระทำบางอย่างที่เรารู้สึกไม่ดีด้วย
เราอาจละทิ้งคืนวันไปได้ ถ้าเราไม่หลงเหลือความทรงจำ
และเราอาจให้ผู้คนผ่านและพบเราไปอย่างเปล่าดาย
เราอย่าเสียดายซึ่งวันและเวลาเหล่านั้นอย่างเศร้าสร้อย
ฤดูกาลอย่างนี้ ก็เหงาเพียงพอแล้วในความทรงจำ
แม้ไม่อาจที่จะให้ความงดงามของฤดูกาล
แทรกซึม เกาะแน่นในจิตใจที่ดูนิ่งเปล่าดายของเราไป
แต่ก็ไม่อาจที่จะปล่อยความงดงามของฤดูกาลผ่านไปจากความทรงจำของเราไปได้
เราต่างก็มีชีวิตอยู่เพื่อยามนี้ และเพื่อวันพรุ่งนี้ของเรา
เนิ่นนานเพียงใดที่คราบไคลในใจเราไม่ได้ถูกชะล้าง
และอีกยาวนานเพียงใดที่เราจะยอมถูกเช็ดชัดให้สะอาด
...ในสายฝนนั้น...
ความหวานแห่งความทรงจำของเรามีอยู่หรือไม่
ในสายฝนงามนั้น
จิตใจเธอล่องลอยไปยังแห่งหนใด
ในสายฝนฉ่ำเย็นนั้น
ร่มหลากสีกางกั้นตัวเธอกับเม็ดฝนเย็น (เสียแล้ว)
และในสายฝนนั้น
ฉันพร้อมที่จะขัดล้างความหมองซึมและขจัดความเปล่าดาย ออกจากชีวิตฉันบ้างแล้ว
เชื่อเหลือเกินว่า สานฝนงามเหล่านั้น
คงชำระล้าง อะไรบางอย่าง ออกไปได้อย่างไร้ร่องรอยให้กล่าวถึง
เพระเราเชื่อ...

เชื่อในความเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล

และ เราเชื่อมั่นในฤดูกาล

[สาลิน]

อ่านแล้วนึกถึงเพลงทะเลใจเลยค่ะ แม้ว่าทะเลจะไม่เกี่ยวกับฝนสักเท่าไหร่ ชีวิตก็เป็นแบบนี้อยู่เสมอ ขอเพียงมีศรัทธา กำลังใจ และตระหนักรู้อยู่เสมอ ไม่ว่าจะเผชิญความโหดร้ายแค่ไหน เราก็ผ่านพ้นไปได้ค่ะ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

บันทึกอ่านแล้วเพลิดเพลิน นึกถึงบรรยากาศที่เกิดขึ้นมากเลยครับ

--ความงดงามของฤดู-- 

ขอบคุณครับ 

[มะปรางเปรี้ยว]

บรรยายได้เห็นภาพมากคะ
อ่านแล้วชอบใจจังเลยคะ
ฝนตก อย่างนี้ ต้องระวังสุขภาพด้วยนะคะ

[Vij]

ระหว่างรอยต่อของ ก่อนฝนเยือน กับ ฝนเยือน เราเห็นสิ่งใด
ก่อนฝนเยือน มองเห็นการเปลี่ยนแปลงหลายต่อหลายอย่างมันเป็นปรากฎการณ์ทางธรรมชาติที่เป็นไป บางครั้งเงียบจนว่างเปล่า บางครั้งธรรมชาติได้หอบเอาพายุและเสียงคำรามของท้องฟ้าดังแข่งกันระงม เปรียบได้กับอารมณ์ของคนเราในขณะที่กำลังรอคอยการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง แต่สิ่งที่กายและใจรับรู้คือความร้อนอบอ้าวก่อนฝนเยือน อาจจะเป็นความร้อนใจของคนคอย
ฝนเยือน มองเห็นสายสนที่กระหน่ำตกลงมา ความรู้สึกร้อนอบอ้าวหายไป ความเย็นฉ่ำด้วยหยาดฝนเข้ามาแทนที่ ความเหน็บหนาวปะทะทั่วผิวกายและอาจจะเย็นเยือกจับจิตจับใจ ขึ้นอยู่กับความหนักเบาของฝนและระยะเวลาของการตก

ระหว่างมองผ่านสายฝนโปรยปรายเหล่านั้นเล่า เห็นสิ่งใด
มองเห็นความกดดันที่ปะทุออกมา สายฝนมากน้อยขึ้นอยู่กับความหนักเบาของเหตุการณ์ เป็นการปล่อยปล่อยชีวิตหลังถูกกดดันด้วยมวลต่าง ๆ ทางธรรมชาติ
มองเห็นความขาวสะอาดแห่งจิตใจ

ทุกคนต่างผ่านวันและคืน อย่างเปล่าดาย...หรือ ?
คืนวันที่เปล่าดาย...นั้นอยู่ที่เราเป็นคนกระทำ ทุกคนใช่จะเหมือนกัน และใช่จะเปล่าดาย...หากก่อนฝนตกเราได้ผ่านกระบวนการคิดอย่างมีสติเพื่อรับสถานการณ์และเมื่อฝนมาเยือนก็สามารถรับมือกับสายฝนที่กระหน่ำตกลงมา และจะรับรู้ผลอีกครั้งเมื่อฝนหยุด แต่คืนวันที่เปล่าดายเกิดขึ้นเพราะเราขาดสติ...ทำชีวิตให้เป็นเกมและล้อเล่นกับเกมชีวิตมากจนเกินไป ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าชีวิตไม่ใช่เกม จึงทำให้ที่ผ่านมาเป็นวันและคืนที่เปล่าดาย

รับรู้และเข้าใจเฉกเช่นบันทึก "ชีวิต"

[yim_yim]

เสียงฝน สายฝน อาจมืดครึ้มและกึกก้อง
แต่สามารถทำดวงตาจับจ้อง และจิตใจนั่นนิ่ง

ทำให้คิดถึงเรื่องราวในใจ
ขอบคุณที่มีสายฝนหล่นลงมา

ขอบคุณในเรื่องราวที่ทำให้นึกถึงสายฝน