เสวนาจานส้มตำ ๔ : ลองหยุดชีวิต เพื่อชื่นชมชีวิต จากแนวคิดของคุณ น้องนิว

การเสวนาแบบลูกทุ่งขณะแซบกับส้มตำในตอนนี้ จากข้อคิดเห็นในบันทึก
นัยสำคัญจาก "รางวัลขวัญใจเด็กตลาดโต้รุ่ง" สู่ชาวพัฒนบูรณาการศาสตร์ ม.อุบล

คุณนิว อีกแล้วครับท่าน ที่ทำให้เกิดเสวนาในตอนนี้ เลยหยิบความเห็นมาวางประกบกันเลยนะครับ
เสมือนมานั่งเสวนาจานส้มตำอยู่ข้างๆด้วยกัน

คุณ “น้องนิว” – “บางครั้ง การที่เราจะทำ "อะไร" ซักอย่างคงไม่ได้คิดหวังว่าจะได้รางวัล ...แต่ถ้าได้รางวัล นั่นหมายถึงเป็น โบนัส ที่เราได้รับมาโดยไม่คาดคิด...ขอเป็นกำลังใจให้ทุกความคิดเห็น  และเชื่อว่าทุกความคิดเห็นมีประสบการณ์และการเรียนรู้ที่แตก

ต่างกัน”

น้อย – “เวลาทำอะไรซักอย่าง เราก็ทำงานของเราไป แต่พอรู้ว่า มีรางวัลในการแข่งขัน ก็เป็นตัวกระตุ้นให้ทำให้ดียิ่งขึ้น อย่างตอนงาน

ประกวดเทศกาลอาหาร ต้องคิดสูตรใหม่ๆหาวิธีปรุงรสให้อาหารอร่อยมากขึ้น ”

คุณ “น้องนิว” –  “แล้วขณะที่คุณทำงาน...คุณเคยหยุดมองย้อนไปภาคภูมิกับความสำเร็จที่ได้มามั้ย?”

น้อย – “ไม่เคยคิดมาก่อนเลยค่ะ คิดแต่ว่า ต้องทำงานที่เข้ามาให้เสร็จตามที่ลูกค้าสั่ง แต่มานึกดูอีกที เราก็ทำอาหารได้ตั้งหลายอย่างเหมือน

กันนะ”

คุณ “น้องนิว” –  “ดิฉันเชื่อว่า ถ้าคุณลอง หยุด ชีวิตของคุณ แล้วชื่นชมกับความสำเร็จที่ผ่านมาทั้งหมดของตัวเอง เมื่อวันใดที่อ่อนล้า คุณจะสามารถลุกขึ้นยืนด้วยตัวเองได้ นั้นแหละ คือ กำลังชั้นดีที่จะทำให้คุณก้าวต่อไปได้อย่างมั่นคง”

น้อย – “น้อยยังไม่เคยลองค่ะ เวลาที่ล้ม จะมีเพื่อนๆ คนรู้จักจะเข้ามาช่วยเหลือ ดูแล ถ้าต้องอยู่คนเดียว ไม่รู้เหมือนกันว่า จะเป็นยังไง จะทำ

ได้อย่างที่พี่นิวแนะนำได้ไหม ไม่รู้ว่าจะทำได้อย่างพี่นิวหรือเปล่า  น้อยคงจะต้องหาเวลาที่จะลอง อยู่นิ่งๆ เพื่อพบความหมายของการใช้ชีวิต อย่างที่พี่นิวแนะนำไว้ดูบ้างแล้วล่ะค่ะ”


นายบอน – “……..เดี๋ยวจะลองไปดูว่ามีร้านอินเตอร์เนตร้านไหนในกาฬสินธุ์ที่พวกผู้ใหญ่ไปใช้บริการมั่ง จะได้มีสมาธิในการเขียนข้อคิดเห็นเพื่อแลกเปลี่ยนกับชาว gotoknow ได้โดยตรงนะครับ……….”

[น้องนิว]

เคยได้ยินไหม ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน   ถึงแม้จะมีใครหลาย ๆคนมาให้กำลังใจมากมาย..แต่ถ้าเราไม่แม้แต่จะลุกขึ้นสู้  ใคร  ก็ช่วยเราไม่ได้หรอก  หยุดคิดซักนิด !! แล้วลองมองย้อนถึงความสำเร็จที่เราเคยได้รับ (ถึงแม้มันจะน้อยนิด แต่มันก็น่าภูมิใจมิใช่หรือ ??)    จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด   ตั้งมั่นอยู่ที่ความพอดี  และเข้าใจกับสรรพสิ่งรอบ ๆ ตัว  และที่สำคัญอย่าคาดหวังกับบางสิ่งมากเกินไป

[ปภังกร]

ขอบคุณสำหรับบันทึกดี ๆ อย่างนี้ครับ

การหยุดเพื่อคิดถึงสิ่งใดสักอย่าง มองอะไรสักนิด จะทำให้เราเรียนรู้จากสิ่งที่เดินผ่านและมองผ่านได้อีกหลากหลายมิติ ส่งผลถึงการเพิ่มเติมและเติมเต็มให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น ๆ ครับ