มันฝรั่งและความเกลียดชัง

        วันนี้ได้เรียนวิชา personality เป็นวิชาหนึ่งที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการพัฒนาบุคลิคภาพของเรา วิชานี้นับว่าเป็นประโยชน์มากเพราะเป็นวิชาที่ใช้ได้ในชีวิตจริงมากกว่าวิชาอื่น ๆ ซะอีก  วันนี้เนื้อหาที่เรียนก็ดีเหมือนเดิมแต่มีเรื่องที่น่าสนุกกว่านั้นที่ผู้เขียนจะนำมาเล่าให้ฟังคือ วันนี้อาจารย์มีนิทานมาให้(จากในหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งผู้เขียนไม่รู้ชื่อหนังสือถ้ารู้แล้วจะเขียนบันทึกบอกไว้นะคะ)   นิทานเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับมันฝรั่งและความเกลียดชัง   เรื่องมีอยู่ว่า มีโรงเรียนอยู่แห่งหนึ่ง      ในชั้นเรียนคุณครูก็มอบหมายงานให้นักเรียนทำเป็นการบ้าน 1 อย่างคือ ให้นักเรียนทุกคนในชั้นเรียนเขียนชื่อคนที่เกลียดลงไปในหัวมันฝรั่ง 1คนต่อมันฝรั่งหนึ่งหัว แล้วเอามาส่งคุณครูในวันพรุ่งนี้   พอกลับบ้านนักเรียนทุกคนก็ทำงานที่ได้รับมอบหมาย โดยเขียนชื่อคนที่ตัวเองเกลียดลงไปในหัวมันฝรั่ง บางคนก็มี 3 หัวบ้าง 5หัวบ้างตามแต่ใครจะมีชื่อคนที่เกลียดชังมากแค่ไหน  ในวันรุ่งขึ้นนักเรียนก็เอามันฝรั่งมาส่งแต่คุณครูบอกว่า ให้นักเรียนเอามันฝรั่งทั้งหมดที่เขียนมาพกติดตัวและถือมันตลอดเวลา 1 อาทิตย์  แต่แล้วเวลาผ่านไปเพียง  4 วันมันฝรั่งที่ทุกคนได้ถือเอาไว้ก็เริ่มเน่า นักเรียนบางคนก็บ่นว่ามันฝรั่งทั้งเน่าและเหม็น บางหัวมันเริ่มมีหนอนมาไชแล้ว  บ้างก็บ่นว่ามันฝรั่งของเขามีเยอะมากเลยตั้ง 5 หัว มันหนักมาก ของเพื่อนบางคนมีแค่ 2 หัวเองสบายจังเลย  หลังจากนั้นพอถึงวันที่ 7 คุณครูถามนักเรียนอีกครั้งว่าความรู้สึกของการได้ถือมันฝรั่งไว้ 1 อาทิตย์เป็นอย่างไร  นักเรียนแต่ละคนก็บ่นกันว่า มันหนักบ้าง มันเน่าบ้าง  มันเหม็นบ้าง บางคนก็บ่นว่าหนอนขึ้น คุณครูก็เลยบอกว่ามันฝรั่งก็เหมือนกับความคิดของเราที่เกลียดชังคนอื่นที่เราต้องแบกมันไว้  หากใครแบกความเกลียดชังไว้มากมันก็เหมือนกับคนที่ถือมันฝรั่ง 5 หัวที่หนักกว่าเพื่อน ๆ อีกหลายคน และความเกลียดชังมันก็เหมือนกับความคิดที่ไม่ดีในจิตใจของเราเหมือนกับมันฝรั่งเน่า ๆ ที่นักเรียนได้ถือไว้  หากมันฝรั่งเน่าได้ความคิดของเราก็เน่าได้เหมือนกัน   (The end) เป็นอย่างไรบ้างคะนิทานเรื่องนี้ผู้เขียนคิดว่ามันเป็นประโยชน์ต่อผู้เขียนมากจึงอยากมาเล่าต่อให้คนอื่นได้ฟัง ซึ่งผู้เขียนหวังว่ามันอาจช่วยให้ผู้ที่มีความเกลียดชังในหัวใจรู้สึกดีขึ้นมาบ้างก็ได้