สภาพสังคมไทยในปัจจุบัน
โดย ผอ.โกศล วาระนุช
ในภาวะปัจจุบัน สังคมประสบปัญหาที่เกิดจากการกระทำวัยรุ่น ซึ่งเป็นบุคคลในวัยเรียน เป็นนักเรียนนักศึกษาที่ยังอยู่ในการอุปการะเลี้ยงดูของบิดามารดาและผู้ปกครอง ได้มีพฤติกรรมที่ไม่พึ่งประสงค์ของสังคม อาทิ เช่น
- การทะเลาะวิวาท ทำร้ายร่างกาย
- การดื่ม และเสพของมึนเมา เสพสิ่งเสพย์ติด
- การมีพฤติกรรมทางเพศก่อนวัยอันสมควร
- การมีพฤติกรรมทางเพศที่ฟุ่มเฟือย ไม่เลือกคู่
- การขายบริการทางเพศ
- การก่อกวนสร้างความเดือดร้อนให้สังคมหลายรูปแบบ
- บิดามารดาและผู้ปกครอง ปกครองบุตรหลานไม่ได้
ทุกปัญหาที่กล่าวมาล้วนเป็นปัญหาของสังคมอยู่ในระดับที่เรียกว่า “วาระแห่งชาติ” ซึ่งทุกคนในสังคมต้องร่วมมือกันแก้ไข เพื่อให้ปัญหาลดน้อยลงหรือหมดไป
องค์กรที่สำคัญที่สุดซึ่งใกล้ชิดเยาวชนมากที่สุด ได้แก่ ครอบครัวของเยาวชนและสถานศึกษาที่เยาวชนศึกษาอยู่ ซึ่งมีหน้าที่ให้การศึกษา อบรมบ่มนิสัย ประคับประคอง อุ้มชู ให้ความรัก ความอบอุ่น ตลอดจนความเอื้ออาทร ซึ่งมีอิทธิพลต่อการกระทำและพฤติกรรมของเยาวชนในทุกๆ ด้าน ทั้งด้านบวกและด้านลบ
จากประสบการณ์ในการเป็นครูมา 30 ปี พบว่านักเรียนมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนไม่พึงประสงค์นั้นเกิดจากการเลี้ยงดูเบื้องต้นเกือบทั้งสิ้น เช่น
- การให้ความรักและให้ทุกอย่าง รวมถึงการตามใจจนไร้ขอบเขต
- การดุด่าไม่ยอมรับฟังอย่างไรเหตุผล
- การทอดทิ้งให้อยู่โดยลำพัง
- การให้เงินและเครื่องอำนวยความสะดวกมากเกินไป
- การปกป้องเข้าข้างอย่างผิด ๆ ของพ่อแม่ ผู้ปกครอง
- การยอมให้กระทำในสิ่งที่ผิดๆ และการกระทำบางอย่างก่อนวัยอันสมควร
- การกระทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ไม่เหมาะสมของบิดามารดา และผู้ปกครองให้เยาวชนดู
นอกจากวัฒนธรรมการเลี้ยงดูอย่างผิดๆ จากครอบครัวมีอิทธิพลต่อเยาวชนแล้ว การสอนและการอบรมบ่มนิสัยของครูอาจารย์ก็มีส่วนสำคัญไม่น้อยต่อพฤติกรรมของเยาวชน เช่น
- ครู เปลี่ยนจากการเป็นครูเป็นผู้ให้ความรู้
- ครู เอาใจใส่นักเรียนซึ่งเป็นศิษย์น้อยเกินไป
- ครู ไม่ยอมแก้ไขสิ่งที่นักเรียนกระทำผิด
- ครู ไม่กระทำตนเป็นแบบอย่างที่ดีของศิษย์
- ครู ปล่อยภาระการแก้ไขพฤติกรรม และปกครองนักเรียนให้เป็นหน้าที่ของฝ่ายปกครองเพียงฝ่ายเดียว
- ครู ไม่สามารถลงโทษนักเรียนแบบครู และศิษย์เหมือนในอดีต
- ครู ปกครองศิษย์ไม่ได้
สิ่งที่กล่าวมาข้างต้นล้วนเป็นสาเหตุสำคัญต่อพฤติกรรมที่เบี่ยงเบนของเยาวชนทั้งสิ้น องค์กรที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการสร้างบุคลกรที่เข้มแข็งให้บ้านเมืองทุกฝ่าย ซึ่งหมายถึง ครอบครัว สถานศึกษา ผู้ใหญ่ในบ้านเมือง ซึ่งเป็นกำหนดนโยบายทั้งในการศึกษาเล่าเรียน และการปกครองนักเรียนหรือเยาวชนต้องหันกลับมาทบทวนการเลี้ยงดู การให้การศึกษาและการอบรมบ่มนิสัย การให้ความรับผิดชอบและการให้รางวัล การลงโทษเยาวชนของไทยใหม่ดีไหมครับ เพื่อสังคมไทยจะได้มีบุคลากรที่มีความเข้มแข็งทั้งด้านระเบียบวินัย คุณธรรม จริยธรรม ความรู้ ความสามารถมาพัฒนาประเทศอย่างยั่งยืน ให้สามารถแข่งขันกับนานาชาติบนเวทีโลกอย่างสง่างามต่อไป...ความเห็น (6)
เห็นด้วยค่ะกับการวิเคราะห์ของอาจารย์ ถ้าครู/อาจารย์ทุกคนหันมาร่วมมือกันและทำงานอย่างเป็นทีม/เครือข่าย จะทำให้เห็นผลเร็วขึ้น เพราะที่สังเกตดู ยังมีผู้สอนที่เอาใจใส่นักเรียน/นักศึกษาอยู่มาก แต่ต่างคนต่างทำ ไม่มีพลังร่วม
แล้วยังมีกฏ ระเบียบอีกหลายเรื่องที่ทำให้การสั่งสอนอบรม ไม่ได้ผลเต็มที่
อยากแสดงความคิดเห็นในมุมที่ต่างออกไปบ้างค่ะ
จริงอยู่ ที่ครอบครัวคือสถาบันหลัก ที่จะคอยอบรมสั่งสอน ดูแล ให้เด็กเติบโตขึ้นมาอย่างมีคุณภาพ ถ้าหากครอบครัว หรือบุคคลในครอบครัวขาดความเอาใจใส่ ก็จะทำให้เด็กมีพฤติกรรมที่เบี่ยงเบนจากความถูกต้องหรือขาดมโนสำนึกในหลายๆ ด้านได้
แต่หากจะมองในอีกแง่ สิ่งที่เกิดขึ้นกับบุคคลใดก็ตาม นั่นถือเป็นสิ่งที่บุคคลนั้นเลือกกระทำ ไม่ว่าจะเป็นคนที่ครอบครัวพร้อมพรั่งด้วยความรัก หรือแม้กระทั่งคนที่อยู่ในภาวะครอบครัวแตกแยก...
คนดี...อาจเกิดมาจากครอบครัวที่พ่อและแม่แยกทาง
คนไม่ดี...อาจเกิดจากครอบครัวที่มีพร้อมทุกอย่าง
ทั้งหมดล้วนอยู่ที่ตัว "บุคคล" นั้นๆ จะนำเอาสิ่งที่เป็นเหตุแวดล้อมรอบตัวมามีอิทธิพลเหนือจิตใจ จนลืมเรื่องผิดชอบชั่วดี หรือจะเลือกรับแต่สาระสาร เพื่อจรรโลงจิตใจสร้างเกราะป้องกันภัยให้แก่ตนในภายภาคหน้า...
ขอแสดงความนับถือ
you are peace warrior
"Real Battles Are Wihtin"
สวัสดีครับอาจารย์ เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะครับ
อยากให้โรงเรียนเปิดไวๆจัง และอยากให้มีร่มเงาตรงทางเดินตอนไปทานข้าวจัง
อยากให้โรงเรียนเปิดไวๆจัง และอยากให้มีร่มเงาตรงทางเดินตอนไปทานข้าวจัง
อยากให้โรงเรียนเปิดไวๆจัง และอยากให้มีร่มเงาตรงทางเดินตอนไปทานข้าวจัง
อยากให้โรงเรียนเปิดไวๆจัง และอยากให้มีร่มเงาตรงทางเดินตอนไปทานข้าวจัง
อยากให้โรงเรียนเปิดไวๆจัง และอยากให้มีร่มเงาตรงทางเดินตอนไปทานข้าวจัง
อยากให้โรงเรียนเปิดไวๆจัง และอยากให้มีร่มเงาตรงทางเดินตอนไปทานข้าวจัง
คุณครูเป็นกำลังที่สำคัญครับ แต่เพียงครูไม่พอครับ ทุกฝ่าย ทุกหน่วยสังคมต้องช่วยกัน
ครั้งหนึ่งผมไปเที่ยวเยอรมัน เห็นเด็กวัยรุ่นข้ามทางม้าลายโดยฝ่าฝืนสัญญาณไฟ มีผู้ใหญ่สองคนสามีภรรยาเห็น เรียกเด็กนั้นมาว่ากล่าวอย่างสุภาพ ว่าอย่าทำเช่นนี้ ไม่ดี ควรเคารพกฏสังคม หากทุกคนไม่เคารพ สังคมจะเป็นเช่นไร คุณทำได้ ผมก็ทำได้ จะยุ่งกันใหญ่...
ผมทึ่งครับที่เห็นผู้ใหญ่ในสังคมช่วยกันตักเตือน มีส่วนร่วมในการแก้ไข และเด็กก็รับฟังด้วย
ผมนึกว่า หากเป็นบ้านเราอาจจะโดนเด็กมันด่าใส่เอา แต่ผู้ใหญ่ก็ต้องใจเย็นๆ ค่อยแก้ไขกันไป ทุกคนต้องช่วยกันครับ เพียงครูเหนื่อยแย่เลย .. อิอิ
ปัญหาทุกปัญหามีทางแก้ขึ้นอยู่กับว่าปัญหานั้นมันมากหรือน้อย
จากประสบการณ์ที่เคยเรียนที่ดงตาลมายอมรับว่าที่โรงเรียนมี
มารตรฐานมากพอที่จะอบรมสั่งสอนเยาวชนไห้เติบโตเป็นคนดีได้
แต่มันขึ้นอยู่กับว่ามารตรฐานนั้นจะใช้กับใครได้มากแค่ไหน
บางคนก็คิดได้ไวบางคนก็อาจจะต้องใช้เวลาชั่วชีวิตกว่าที่จะ
คิดได้!!
คิดถึงเพื่อนเก่าที่เรียน
ดงตาลจังไปไหนกันหมด
ไม่ค่อยได้เจอคัยเลย
คัยเป็นเด็กดงตาลรุ่น46-48
ASSมาคุนกันมั่งนะๆๆๆ
เราใหม่3/6
{ตอนนี้อยู่ม.รังสิต}