อารมณ์ กับความกดดัน
เมื่อวานดิฉันได้สัมผัสกับบุคคลหนึ่ง ไม่ได้มาเป็น case โดยตรงหากแต่ถ้าเปิดใจอีกนิดและไว้วางใจกันอีกหน่อย เราอาจพอได้แลกเลี่ยนเรียนรู้...และช่วยเหลือกันและกันได้ ท่านนี้มีบุคลิกที่มีความเชื่อมั่นในตนเองสูงมาก คิด ฉลาด หากแต่บางครั้งอารมณ์จะสวิงมาก ฉุนเฉียว ควบคุมความโกรธของตนเองได้ยาก แต่จะพยายามไม่ทำตัวหรือแสดงอารมณ์เศร้า...ให้ใครเห็นเด็ดขาด ดูภายนอกดูเหมือนเด็ดเดี่ยว เวลาที่ทำงานกับเพื่อนร่วมงาน ก็จะมุทะลุไม่ฟังใคร เพราะเชื่อว่าสิ่งที่ตนคิดตนทำนั้นถูกต้อง...แต่หากเมื่อใดที่ท่านนี้อารมณ์ดีก็จะน่ารักมาก อัธยาศัยก็ดีจนน่าใจหาย จนบางครั้งทำให้เราคนรอบข้างพลอยลืมเรื่องขุ่นมัวในไจไปได้
จากลักษณะ case ข้างต้น เราพบว่าจะเจอบ่อยมากในสังคม โดยเฉพาะในคนที่มีความเชื่อมั่น และเชื่อในความเก่งของตัวเอง หรืออาจเรียกได้ว่า "อัตตา" สูง หรือศัพท์ตามฐานคิดหนึ่งเรียกว่า I am OK , You are not OK. คือการมองตนเองว่าดีเลิศไปหมด แทบไม่มีข้อบกพร่องใดใด หรือบางครั้งอาจมองเกินความจริงไปได้ แต่มองคนอื่นแบบด้อยค่า และไม่ไว้ใจ ไม่เชื่อในศักยภาพของคนอื่น ในกลุ่มคนที่มีลักษณะเช่นนี้ เมื่อมีปฏิสัมพันธกับบุคคลอื่นในสังคม จะมักแสดงความเป็นผู้มีอำนาจ และข่มคนอื่น บางครั้งหากมากๆ ไปอาจดูก้าวร้าว
เมื่อเราได้เผชิญกับบุคลที่มีลักษณะเฉกเช่นนี้ สิ่งหนึ่งที่เชื่อว่าน่าจะดีที่สุดของเราคือ "ความนิ่ง" และท่าทีที่สงบ แต่ไม่ใช่การยอมจำนนต่อพฤติกรรมของเขา หลีกเลี่ยงการปะทะให้มากที่สุด ภายใต้ท่าทีที่สงบนี้ ช่วยทำให้อารมณ์ของเราราบเรียบได้ แล้วค่อยพูดกันภายใต้ความมีเหตุผล เขาอาจจะรับฟังหรือไม่ก็แล้วแต่ หากแต่เมื่อเขาพบว่า คนรอบข้างไม่ได้ยอมเขาเสียทีเดียวนะ ลึกๆ เขาก็จะเริ่มเรียนรู้ และถ้าหากบางคนที่ฉลาด ก็เริ่มรู้ตัว แต่ถ้าใครบางคนที่มีอัตตาเยอะก็อาจยิ่งแก้ไขได้ยาก โดยเฉพาะถ้าเขาไม่ตระหนักในตนเองว่า อารมณ์และพฤติกรรมที่ว่านั้นเป็นปัญหา เขาก็จะไม่เรียนรู้ที่จะแก้ไขเลย ก็จะจมอยู่กับอารมณ์และความรู้สึกเฉกเช่นนี้ไปตลอดได้
ความเห็น (7)
คุณ"ชายขอบ"...
ขอบพระคุณนะคะ..ที่มา ลปรร.
อาจจะจริงว่า...บางครั้งเราอาจเผลอ..ไปตัดสิน...
คน..ด้วยฐานคิดของเรา...โดยไม่รู้ตัว..
และคุ้นชิน..กับวิถีวิเคราะห์"คน"...ตามวิชาชีพ
เรียน..คุณ"ชายขอบ"...
ขออภัยด้วยนะคะ...หากข้อความทำให้เกิดความคลาดเคลื่อนทางความคิดและอารมณ์...หาได้มีเจตนาใดใด ซ่อนเร้นไม่...
เป็นเรื่องที่กำลังจะเขียนถามอาจารย์อยู่พอดีเลยค่ะ เพราะมีเพื่อนที่มี "อัตตา" สูงแบบนี้เลย มักตัดสินคนอื่นจากความคิดของตนเอง อารมณ์เหวี่ยงมากๆ เดี๋ยวหงุดหงิดไม่พอใจอะไรง่ายๆ ติไปหมด แต่พอดีก็ดีใจหาย
พอดีอาจารย์เขียนบันทึกพอดี ความจริงในความเข้าใจคิดไปเอง คนแบบนี้น่าจะเครียด เพราะเที่ยวตัดสินและบ่นคนอื่นๆ เหมือนเหนื่อยเต็มทน แต่ถ้าอ่านจากบันทึกนั่นแสดงว่าเค้าอาจจะไม่ได้รู้ว่าเป็นปัญหาที่ตัวเอง แต่อย่างน้อยก็ดีใจที่วิธีที่เราปฏิบัติทุกวันนี้เป็นในทางที่ถูกต้อง นั่นคือ นิ่ง เราก็เป็นคนนึงที่ไม่ยอมให้ใครมาข่มอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่พูด และเงียบเท่านั้นเอง
ขอบคุณ "คุณ IS" มากนะคะที่มา ลปรร.
และต้องขออภัยด้วย...ดิฉันไม่ทราบว่าหลุดลอดสายตา คห. ของท่านไปได้อย่างไร...จึงได้เข้ามา ร่วมสนทนาช้า..หลังผ่านไปหลายวัน...
"ความเงียบ"...เงียบด้วยใจที่สงบ หาใช่เงียบเพราะรอวันปะทุขึ้นมาแห่งอารมณ์ภายใน...เงียบด้วยใจที่มีเมตตา...แห่งความรักและปรารถนาดี...สักวันพลังแห่งเรา จะสามารถทำให้เขานิ่งได้ยิ่งขึ้น