พระราชอารมณ์ขัน 1

    คราวหนึ่ง ในการเสด็จเยี่ยมราษฏรทางภาคเหนือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพร้อมด้วยสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีได้ทรงแวะประทับค้างคืนที่หน่วยราชการแห่งหนึ่ง ซึ่งทรงคุ้นเคยกับบรรดาพนักงาน เจ้าหน้าที่เพราะได้เคยเสด็จไปประทับที่นั้นมาสามสี่ครั้งแล้ว
    คราวนี้หน่วยงานราชการมีเวลาเตรียมตัวรับเสด็จค่อนข้างนานจึงเตรียมต้นไม้ไว้ใช้ทรงปลูก อันเป็นประเพณีที่นิยมปฏิบัติกันทั้งในและต่างประเทศ เท่ากับเป็นการเน้นให้ประชาชนได้รู้สึกถึงคุณค่าของต้นไม้
    ต้นไม้ที่หน่วนงานราชการแห่งนั้นเตรียมไว้ให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงปลูก ได้แก่ ต้นมะขามหวานเพชรบูรณ์ ซึ่งยกย่องกันว่าเป็นพันธุ์มะขามหวานรสดีที่สุดและราคาแพงที่สุด
    ทรงมีพระราชกระแสรับสั่งกับท่านผู้อำนวยการหน่วยงานแห่งนั้นว่า
    "ให้ปลูกมะขามเหรอ...นี้คงจะเห็นฉันตัวโค้งๆ งอๆ เหมือนมะขามหรือไง?"
    ท่านผู้อำนวยการถึงกับสั่น ครั้ีนกุมสติได้จึงกราบบังคมทูลว่า
    "พระราชอาญาไม่พ้นเกล้าฯ มะขามนั้นเป็นไม้ใหญ่ที่แข็งแรงคงทน อายุยืนมาก ก็ประสงค์ว่า อยากจะเห็นให้ฝ่าละอองธุลีพระบาททรงพระเจริญมีพระชนมายุยืนนานเป็นที่พึ่งแก่ปวงข้าพระพุทธเจ้าและราษฎรชาวบ้านให้นานแสนนานพะย่ะค่ะ"
    ถึงวาระสมเด้จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีจะทรงปลูกบ้างต้นไม้ที่หน่วยงานราชการแห่งนั้นจัดเตรียมไว้คือ ต้นส้มโอ
    สมเด็จพระเทพฯ รับสั่งด้วยพระพักต์ยิ้มแย้มสดชื่นว่า
    "นี้คงจะเห็นฉันอ้วนตุ๊เป็นส้มโอล่ะชี..."
    ท่านผู้อำนวยการหน้าซีด นึกเคืองอยู่เหมือนกัน ที่ลูกน้องฝ่ายจัดหาช่างกระไรไปเลือกส้มโอมา นิ่งคิดหาทางออกอยู่ครู่หนึ่งแล้วกลั้นใจกราบบังคมทูลว่า
    "พระราชอาญาไม่พ้นเกล้า ที่น้อมเกล้าน้อมกระหม่อมให้ทรงปลูกส้มโอ ก็เพราะชาวบ้านอำเภอนี้ถือว่าส้มโอคืบ่อเงินบ่อทองพะย่ะค่ะ...ปีๆ หนึ่งทำเงินเป็นสิบๆล้าน ขึ้นชื่อว่าส้มโอจังหวัดไหนๆ ก็สู้ของที่นี้ไม่ได้ เป็นสมบัติอันล้ำค่าทางเกษตรพะย่ะค่ะ...ก็อยากจะให้พระบารมีคุ้มเกล้าฯ อย่าให้ส้มโอที่อื่นมาแย่งเอาตำแหน่งยอดส้มโอไปจากที่นี้พะย่ะค่ะ"
    รับสั่งต่อด้วยอารมณ์ขันว่า
    "รับรองต้องตุ้มต๊ะตุ้มตุ้ยเหมือนคนปลูก"
ที่มา : พระราชอารมณ์ขันจากวังสวนจิตรฯ

[สายลมแสงแดด]

ขอทรงพระเจริญ