นัยสำคัญจาก "รางวัลขวัญใจเด็กตลาดโต้รุ่ง" สู่ชาวพัฒนบูรณาการศาสตร์ ม.อุบล
"ห้องเรียนพัฒนบูรณาการศาสตร์ข้างตลาดโต้รุ่งเมืองกาฬสินธุ์ ความสำเร็จแห่งการเขียนบันทึก.."
กับการนำสิ่งที่เกิดขึ้นในแบบธรรมดาสามัญนำมาบันทึกในแบบเล่าสู่กันฟังในที่นี้
กับข้อสังเกตของเด็กตลาดโต้รุ่งเมืองกาฬสินธุ์ ที่อาจจะไม่ใช่บุคคลสำคัญไม่ใช่บุคคลที่มีวุฒิการศึกษาในระดับที่สูง แต่ด้วยคุณค่าความเป็นมนุษย์ที่ทุกคนเท่าเทียมกัน นายบอนจึงนำมาบันทึกไว้
และทำให้นายรักษ์สุข และคุณพิไล "หญ้าแพรก" ปลื้มใจมาแล้ว
เมื่อพูดถึงรางวัล โดยปกติจะต้องมีการมอบรางวัลให้กับผู้ได้รับรางวัลอันทรงเกียรตินั้นๆ นายบอนเลยถามพวกเขาแบบทีเล่นทีจริงว่า รางวัลขวัญใจเด็กตลาดโต้รุ่ง เป็นยังไงนะ อยากเห็นจัง
นายบอนกลับไปดูบันทึกที่เขียนนั้นอีกครั้ง หรือจะเป็นประโยคสำคัญข้างล่างนี้
"ถึงแม้ว่า จะไม่ได้ไปนั่งเรียนปริญญาเอกด้วย หากเขียนบันทึกเรื่องราวต่างๆไปเรื่อยๆจนเรียนจบ ก็เหมือนกับคนอ่านได้ซึมซับความรู้จากห้องเรียนปริญญาเอกไปด้วย"
ประโยคนี้ บอกนัยสำคัญได้หลายอย่างทีเดียว
แต่บรรดาน้องๆเด็กตลาดโต้รุ่งกลับบอกว่า นั่นไม่ใช่รางวัลนะครับ รางวัลที่เตรียมจะมอบให้พี่ๆชาวพัฒนบูรณาการศาสตร์ทั้ง 2 ท่าน มีอยู่แล้ว
หา!! พูดเล่นรึเปล่า จะลงทุนควักตังค์จัดทำรางวัลกันเลยหรือ
"แล้วพี่คิดว่าเด็กโต้รุ่ง จะสามารถทำอะไรที่ดีที่สุด เพื่อที่จะเป็นรางวัลได้บ้างล่ะ"
อะไรล่ะครับ ที่ดีที่สุด จะลงมือทำโล่รางวัล หรือทำของขวัญชิ้นพิเศษมอบให้งั้นหรือ??
"เฉลย........ เด็กโต้รุ้งทำงานขายอาหารทุกวัน หากมีโอกาสได้ไปมอบรางวัลที่ ม.อุบล พวกเราจะไปแสดงฝีมือทำอาหารให้พี่ทั้ง 2 คนได้ทานกันแบบสดๆที่นั่นเลย ซึ่งเป็นอาหารที่ทำให้เป็นพิเศษสำหรับพี่เขาโดยเฉพาะ แล้วก็อยากจะไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับพี่เขาด้วย นอกจากจะอิ่มอร่อยกับอาหารแล้ว เมนูมื้อนั้นคงเข้มข้นด้วยสาระหลากหลาย กับประเด็นที่อยากจะพูดคุยด้วย"
ไอเดียดีจริงๆครับ รางวัลขวัญใจเด็กตลาดโต้รุ่งคือ การทำอาหารให้ทาน และนั่งทานกันด้วยบรรยากาศแห่งมิตรภาพนี่เอง!!!!!
ถ้ามีการมอบรางวัลนี้เมื่อไหร่ นายบอนคงไปร่วมเป็นสักขีพยานในการมอบรางวัล ซัก 1 มื้อ ด้วยคนแหงๆ......
ความเห็น (4)
บางครั้ง การที่เราจะทำ "อะไร" ซักอย่างคงไม่ได้คิดหวังว่าจะได้รางวัล ...แต่ถ้าได้รางวัล นั่นหมายถึงเป็น โบนัส ที่เราได้รับมาโดยไม่คาดคิด...ขอเป็นกำลังใจให้ทุกความคิดเห็น และเชื่อว่าทุกความคิดเห็นมีประสบการณ์และการเรียนรู้ที่แตกต่างกัน //
เคยมีคำกล่าวที่ว่า...........????
ชีวิต คุณที่เดินออกไปไหนต่อไหนทุกวัน
ชีวิต คุณที่พยายามจะพบเจอสิ่งใหม่ๆทุกวัน
ชีวิต คุณที่ค้นหาความสำเร็จมากมาย
.....เคยลอง หยุด ชีวิตตัวเองมั้ย ?
อยู่นิ่งๆ เพื่อพบความหมายของการใช้ชีวิต
ถ้าใครมาบอกว่าชีวิตต้องพากเพียรทำงานเพื่อความสำเร็จ
.......หยุดเถอะ !
แล้วดื่มด่ำ กับความสำเร็จที่คุณมีอยู่แล้วบ้าง
คุณเคยหยุดชีวิต เพื่อพอใจกับความสำเร็จใดบ้าง?
....แล้วขณะที่คุณทำงาน...
คุณเคยหยุดมองย้อนไปภาคภูมิกับความสำเร็จที่ได้มามั้ย?
ดิฉันไม่ได้จะมาบอกว่า ชีวิตเราไม่ต้องก้าวไปข้างหน้า
เพราะทุกวันนี้ดิฉันก็ยังต้องการค้นหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิต
แต่ดิฉันอยากจะมาบอกว่า กำลัง ที่จะก้าวไปถึงความ
สำเร็จทั้งหลายนั้นไม่ต้องสรรหามาจากไหนหรอก
ดิฉันเชื่อว่า ถ้าคุณลอง หยุด ชีวิตของคุณ
แล้วชื่นชมกับความสำเร็จที่ผ่านมาทั้งหมดของตัวเอง
เมื่อวันใดที่อ่อนล้า คุณจะสามารถลุกขึ้นยืนด้วยตัวเองได้
นั้นแหละ คือ กำลัง ชั้นดีที่จะทำให้คุณก้าวต่อไปได้อย่างมั่นคง
*******************************************
ขอบคุณมาก ๆ ครับนายบอน เป็นแนวคิดที่ดีมาก ๆ เลยที่เราจะได้ร่วมทานอาหารกัน
แต่อย่างไรต้องมากันครบเลยนะครับ ทั้งนายบอน น้องนิว พี่วีรยุทธ พี่ขจิต ผอ.บวร คุณจรัณธร คุณจตุพร น.เมืองสรวง อ.จันทรรัตน์ และที่สำคัญให้เชิญอาจารย์ใหญ่ คุณหมอวิจารณ์มาด้วยครับ
ขออภัยที่เอ่ยชื่อไม่หมดนะครับที่จะเชิญมาทานข้าวด้วยกัน
ถ้าผิดพลาดไม่ได้กล่าวเชิญท่านใดก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ เพราะใจผมส่งถึงทุก ๆ ท่านเสมอ ๆ ครับ
