ทุกข์เพราะอุบัติเหตุ


ระยะเวลาที่ทอดนานออกไปจะช่วยบรรเทาความรู้สึกเป็นทุกข์ของเราได้

        ขณะที่ตั้งใจจะเข้ามาเขียน Blog ในเรื่องที่ตั้งใจจะถ่ายทอด แต่ต้องเปลี่ยนใจเอาไว้เล่าในวันหลัง เพราะได้นั่งดูทีวี ช่อง 9 อสมท.ไปพลางในรายการ "ถึงลูกถึงคน" ซึ่งเป็นตอนที่ชื่อว่า "จอห์น มกจ๊ก...ชีวิตไม่ตลก"

        ผู้ร่วมรายการ คือ "คุณจอห์น มกจ๊ก" เป็นตลกหญิงในคณะของ "คุณเหลือเฟือ มกจ๊ก" ซึ่งเธอเคยสูญเสียสามีอันเป็นที่รัก "คุณโจ้ มกจ๊ก" ไปด้วยอุบัติเหตุคนมือบอนปาก้อนหินใส่รถไปถูกศีรษะของคุณโจ้เป็นเหตุให้เสียชีวิต" วันนี้เธอสูญเสียลูกสาว "น้องจินนี่"  ด้วยวัยเพียง 3 ขวบเศษ เพราะอุบัติเหตุถูกรถถอยทับเสียชีวิต เธอบอกว่าเป็นอุทาหรณ์สำหรับการดูแลลูกของพ่อแม่ ที่ปล่อยให้ลูกวิ่งเล่นตามลำพังจนเกิดอุบัติเหตุ...เด็กเล็ก ๆ นั้นพ่อแม่ต้องดูแลใกล้ชิด 

        คงไม่ต้องบรรยายสำหรับความรู้สึกของคนเป็น "แม่" ที่ต้องสูญเสียลูกไป ดิฉันดูรายการไปก็นั่งน้ำตาซึมไป เพราะรู้ซึ้งในความรู้สึกดี เนื่องจากคุณแม่ของดิฉันเคยผ่านเหตุการณ์นี้มาแล้ว

        เมื่อสี่ปีที่แล้ว น้องชายอายุ 29 ปีของดิฉันเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุจักรยานยนต์ล้ม ศีรษะฟาดกับขอบฟุตบาท น้องชายคนนี้เป็นคู่แฝดผู้พี่ น้องชายแฝดผู้น้องร้องไห้แทบจะตายตาม คุณแม่นั้นจนบัดนี้ก็ยังร้องไห้คิดถึงลูก ทุกปีช่วงเทศกาล "เช็งเม้ง" พวกเราพี่ ๆ น้อง ๆ หลาน ๆ และคุณแม่จะนำอาหารไปเซ่นไหว้ดวงวิญญาณของน้องชาย คุณแม่น้ำตาไหลทุกครั้ง 

        สำหรับตัวดิฉันเองยังคิดถึงน้องอยู่เสมอ คุณแม่จะบอกตอนที่พวกเราทั้ง 6 คนยังเป็นเด็ก ๆ โดยเฉพาะตอนไปโรงเรียนอยู่เสมอว่าให้ดิฉันซึ่งเป็นพี่คนโตดูแลน้อง ๆ ให้ดี เหตุการณ์คราวนั้นทำให้ดิฉันรู้สึกว่าไม่ได้ทำหน้าที่พี่ที่ดูแลน้องอย่างดี

        เรื่องที่ผ่านมาในชีวิตครอบครัวเรา ทำให้ลูก ๆ เพิ่มความรัก ความเอาใจใส่ให้กับแม่มากขึ้นกว่าเดิม ที่เราเคยคิดว่ามากแล้ว พี่ ๆ น้อง ๆ เราต้องปฏิบัติให้เพิ่มขึ้นอีก เพื่อช่วยบรรเทาความทุกข์ความคิดถึงลูกของแม่ให้ลดน้อยลงได้บ้าง

        สำหรับ "คุณจอห์น" เธอน่าสงสารที่ต้องสูญเสียทั้งลูกสาวและสามีไปในเวลาที่ไม่ห่างกันมากนัก คนรอบข้างเธอต้องช่วยให้กำลังใจเป็นอย่างมาก เพราะเธอก็หลุดปากว่า "ไม่รู้จะสู้ไปเพื่อใครอีกแล้ว เพราะไม่เหลือใครแล้ว" แต่ก็คิดว่าเธอได้รับกำลังใจเป็นอย่างดี โดยเฉพาะจากเพื่อนตลกด้วยกัน เพราะสุดท้ายเธอบอกกับรายการว่า "ถึงอย่างไรก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป"

        ระยะเวลาที่ทอดนานออกไปจะช่วยบรรเทาความรู้สึกเป็นทุกข์ของเราได้...ขอเป็นกำลังใจให้คุณจอห์นอีกหนึ่งแรงใจ....และขอเทิดทูนความรักของ "แม่" ทุกคนในโลกนี้....

        

        

หมายเลขบันทึก: 41068เขียนเมื่อ 27 กรกฎาคม 2006 00:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 มิถุนายน 2012 18:15 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

เศร้าจังเลยค่ะ...

ไม่ได้ดูรายการ แต่ดูข่าวเมื่อ 2 วันก่อน

รู้สึกเศร้ามากๆเลย  -_-

บันทึกให้ทุกๆความรู้สึก แต่นี่น่าคิดนะ ว่าอะไรเป็นตัวกำหนดชีวิตคน

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท