ร่วมแรงร่วมใจ
การทำงานร่วมกันภายในองค์กร ประกอบด้วยบุคคลหลากหลาย ซึ่งแตกต่างกันด้วยองค์ประกอบต่าง ๆ กัน เช่น คุณวุฒิ วัยวุฒิ และประสบการณ์ ฉะนั้นการทำงานจึงต้องร่วมแรง ร่วมใจกันทำงาน ด้วยองค์ประกอบที่แตกต่างกันเมื่อนำมาหลอมรวมกัน และร่วมแรง ร่วมใจกันทำงานอย่างเต็มที่ และเต็มความสามารถจึงจะนำองค์กรไปสู่ความสำเร็จได้ สิ่งที่สำคัญอีกประการหนึ่งที่มิอาจลืมก็คือ "การเปิดใจ" ไม่ว่าความแตกต่างด้านต่าง ๆ ที่หลากหลายแล้ว ถ้าบุคลากรภายในองค์กรไม่มีการเปิดใจ เพื่อรับฟังสารสนเทศจากผู้อื่นแล้ว การทำงานก็ย่อมเปรียบเสมือน "ระบบเผด็จการ" เมื่อบุคลากรทุกคนมีส่วนร่วม ในการแสดงความคิดเห็นแล้ว จึงนำประเด็นต่าง ๆ มาหาข้อยุติ เพื่อให้ได้ประโยชน์ต่อองค์กรมากที่สุด
ดังเช่น กองบริการการศึกษา บุคลากรแต่ละคนมีกิจกรรมและงานที่ต้องรับผิดชอบ แต่ในขณะเดียวกันเมื่อมีกิจกรรมที่ต้องร่วมแรง ร่วมใจกันแล้ว จะลงมือร่วมกันอย่างเต็มที่ เช่น กิจกรรมการออกแนะแนวตามโรงเรียนต่าง ๆ ในเขตภาคอีสาน (19 จังหวัด) ซึ่งจะต้องใช้ระยะเวลาการทำงานที่ยาวนานและหนักหนาสาหัส ทุกคนต้องเดินทางทุกวัน ขนอุปกรณ์ต่างๆ ระเบียบการรับสมัครฯ จำนวนหลายๆ มัด ฯลฯ ซึ่งถ้าบุคลากรไม่มีการร่วมแรง (วัยวุฒิ น้อยๆ หรือเรียกอีกอย่างว่า "ผู้ใช้แรงงาน") และร่วมใจ (วัยวุฒิมากๆ-ไม่ได้ใช้แรงแต่เป็นฝ่ายวางแผน กลยุทธ์ ยุทธศาสตร์) แล้วการทำงานคงไม่บรรลุตามวัตถุประสงค์ที่วางไว้ได้ (วัตถุประสงค์เพื่อประชาสัมพันธ์และรับสมัครนักเรียนชั้น ม.6 เพื่อให้เข้ามาศึกษาต่อ ณ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม)
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น