ประหยัดอดออม เอื้ออาทรซึ่งกันและกัน
การประหยัดอดออมเอื้ออาทรซึ่งกันและกันนั้น นับวันจะมีแต่ลดน้อยถอยลงไปทุกวันจะเห็นว่าชีวิตประจำวันของคนเราขาดการประหยัดอดออมเงินทองบางส่วนที่หามาได้เพื่อออมไว้ใช้จ่ายยามขัดสน ไม่ซื้อสิ่งขอที่ไม่จำเป็นคนใช้จ่ายสุรุ่ย สุร่าย จนเกินฐานะตัวเองเห็นอะไรที่สวยงามก็จะซื้อ ไม่คิดถึงเงินที่ได้มา เราได้มาจากพ่อและแม่ที่ทำงานหนักเพื่อเรา เราต้องช่วยพ่อและแม่ประหยัด จะได้ไม่ต้องเป็นหนี้ใคร หนูเห็นเด็กบางคนดิ้นเมื่อไม่ได้ของดั่งใจสำหรับหนูไม่เคยทำเลยเพราะสงสารพ่อกับแม่ ดังคำสอนของพระองค์ท่านที่สอนให้คนไทยประหยัดและอดออมสำหรับหนูก็ได้ประหยัดอดออมเช่นกัน คือ เมื่อคุณพ่อ คุณแม่ให้เงินเป็นค่าอาหาร ค่าขนมไปโรงเรียนหรือให้เงินเป็นรางวัลต่าง ๆ เมื่อใช้จ่ายซื้ออาหาร ขนมแล้ว พอมีเงินเหลือหนูก็นำไปหยอดกระปุกออมสินเป็นประจำ เมื่อถึงเวลากระปุกออมสินเต็ม คุณแม่ก็จะทุบกระปุกออมสินไปซื้อสิ่งของหรืออุปกรณ์ที่จำเป็นในการเรียน เช่น รองเท้า หนังสือ
ส่วนในเรื่องของการเอื้ออาทรซึ่งกันและกันนั้น เวลาหนูกินขนมในโรงเรียนก็จะแบ่งให้เพื่อนๆ หนูกินด้วยเป็นประจำ ถ้าเพื่อนดินสอหมด หนูก็จะให้เพื่อนยืม เพราะสงสารเพื่อนเดี๋ยวเขียนตามกันไม่ทัน
การประหยัด อดออม เอื้ออาทร ซึ่งกันและกัน จึงมีความจำเป็นจะต้องประพฤติปฏิบัติให้ได้ไม่มากก็น้อย เพื่อให้คนเรามีชีวิตที่พอเพียง มีความสุขสบายใจและไม่เดือดร้อนได้
เด็กหญิงชิฎาภรณ์ แสนมูล
ชั้น ป. ๒ โรงเรียนเทพพิทักษ์วิทยา จังหวัดแพร่
(บุตรคุณ เสน่ห์ แสนมูล)
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น