ภูสอยดาว : การเริ่มต้นภูชีวิต

ครั้งแรกกับการขึ้นภู ที่ใคร ๆ เขาว่า "หนักและโหดที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศไทย" ขอเชิญทุกท่านร่วมกันเที่ยวไปกับทริปนี้ครับ

"ภูสอยดาว"

---

 "พี่จอห์น แอนยืมกล้องดิจิตอลหน่อยคะ"

จะไปเที่ยวไหนกันเหรอ

"ไปภูสอยดาวค่ะ"

ไปด้วยๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

แล้วน้องแอนไปกับใครบ้างเหรอ

"มีพี่ตรี แอน น้องแอน (2 แอน) แล้วก็เพื่อนแอนอีกคนชื่อ เป้ ค่ะ"

ไปอย่างไงกันเหรอ

"ขาไปจะให้พ่อไปส่งค่ะ ขากลับว่าจะหาโบกรถกลับมา"

เอางี้ พี่ไปด้วยนะ เดี๋ยวเอารถพี่ไป

"ได้เลย ๆ" 

ตี 5 ล้อหมุน การเดินทางก็เริ่มขึ้น

พวกเราไปรวมตัวกันที่ภาควิชาภาษาอังกฤษ คณะมนุษยศาสตร์

แล้วผมก็ได้เจอกับเพื่อนใหม่ "เป้" ที่จะต้องร่วมเผชิญชะตาชีวิตด้วยกันในวันนี้

 

ประมาณ 1 ชั่วโมงกว่า ๆ  เราก็เดินทางผ่านเขื่อนสิริกิตต์ไปถึงที่อำเภอน้ำปาด

แวะพักรถ เข้าห้องน้ำห้องท่า เตรียมตัวเผชิญทางวิบาก

พวกเรามาทางลัด ทางค่อนข้างคดเคี้ยวเลี้ยวลดหน่อยครับ

2 ชั่วโมงเราก็เดินทางที่ทำการอุทยานแห่งชาติภูสอยดาว

จากนั้นเราก็นำสัมภาระ (โดยเฉพาะของกินครับ) ไปชั่งน้ำหนักเพื่อให้ลูกหาบช่วยขนขึ้นไปครับ (กิโลละ 15 บาท)

ชิ้นไหนพอแบกได้ก็แบกเองครับ (ประหยัดค่าใช้จ่าย)

ผมและ "เป้" เพื่อนใหม่ของผม

สองหนุ่มสำหรับทริปนี้ครับ

 

"กองทัพย่อมเดินด้วยท้อง"

ข้าวเหนียว อาหารที่ทรงพลังมากที่สุดสำหรับการเดินทางอย่างสมบุกสมบันในวันนี้ครับ

---

Let' go.

Are you ready????

Here we go............

รายละเอียดข้อมูลเพิ่มเติมและการเดินทางครับ

http://www.relaxzy.com/province/uttaradith/phusoidao.html

[นางสาว พิไล อุปัญ]

 สุดยอด! บรรยากาศนะ ไม่ใช่คนถ่ายรูป! ถ้าจะให้ชมว่าสวย ต้องรีบ........ พาไปเที่ยวด้วย.......

[จรัณธร]

ผมไปน้ำตกภูสอยดาวสองครั้ง ขึ้นไปได้แค่เนินส่งญาตเอง น่าเสียดายครับ เพราะเป็นทริปวันเดียวไปกลับ  

• ผมยังแพ้คุณแม่ของผมเลย ตอนนั้นท่านอายุห้าสิบห้าปีแล้ว  ขึ้นไปถึงยอดภูเลยครับ

ไปครั้งหน้าผมจะไม่พลาด ยอดภูแน่ครับอาจารย์

 

[ปภังกร]

ครับผม

ถ้ามีโอกาสต้องไปเที่ยวด้วยกันให้ได้ครับ เดินขึ้นถึงยอดภูกันเลย

ตอนนั้นผมไปก็แทบแย่ครับ สังขารไม่ให้แต่ใจรักครับ

[จรัณธร]

ถึงสังขารของผม (หรือเราทั้งสองคน) ไม่ให้ แต่ก็มีความตั้งใจอย่างสูงครับ

เรียนจบ...กลับบ้านแล้ว  ต้องมีโอกาสขึ้นภูกับอาจารย์ปภังกรณ์อย่างน้อยสักครั้งนะล่ะครับ