ผมมีความคิดเห็นกับศูนย์วิจัยความหลายฯนี้ในหลายประเด็น
เนื่องจากเคยสัมผัสงานด้านความหลากหลายทางชีวภาพในหลายแห่งไม่ว่าในมหาวิทยาลัย หรือหน่วยงานระดับกรมและกระทรวง ผมว่าศูนย์นี้ดำเนินด้วยฐานจากชุมชน ในขณะที่อื่นๆไม่มีเลย นั่นคือที่นี่มีชุมชนลำพญาที่มีเข้มแข็ง แต่ที่ขาดไปเช่นเดียวกับที่คุณหมอกล่าวไว้คือเครือข่าย ยกตัวอย่างเช่น การออกแบบเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติ ถูกกำหนดโดยผู้จัดทำหรือผู้ออกแบบ แต่ถ้าเราสามารถเปิดกรอบจากคนที่มาเยี่ยมชมว่าเขาอยากเห็นอะไรบ้าง อยากให้เป็นอย่างไร ในเส้นทาง จากนั้นเราจะได้ความคิดที่เปิดกว้างจากนั้นเราจึงมาประมวลมาจัดทำระบบสื่อความหมายธรรมชาติ
งานด้านวิจัยโดยความจริงแล้ว มีการจัดทำงานวิจัยด้านความหลากหลายทางชีวภาพทั้งในมิติทางวิทยาศาสตร์ มิติทางวัฒนธรรมมากมายหลายแห่ง จากหลายสถาบันทั้งในระดับประเทศ ภูมิภาค และโลก ดังนั้นการทำวิจัยจึงไม่จำเป็นที่ต้องลงมือเอง หากแต่นำมาต่อยอดหรือรวบรวมจัดระเบียบน่าจะคุ้มค่า เพราะองค์กรก็มีข้อจำกัดด้านคน งบประมาณ
โดยเฉพาะตัวสวนพฤกษศาสตร์ โดยส่วนตัวไม่ค่อยจะอยากให้ใช้ชื่อนี้ น่าจะเป็นสวนการเรียนรู้ความหลายหลายทางชีวภาพน่าจะเหมาะกว่า
เพื่อให้สามารถบูรณาการกิจกรรมต่างๆเข้ากับวิถีชีวิตชุมชน การบูรณาการด้านการเรียนการสอน ควรจะจัดรูปแบบสวนฯให้เป็นมากกว่าการจัดสวนสวยๆที่มีต้นไม้แบ่งป็นหมวดหมู่ตามระบบเฉกเช่น ระบบการจัดสวนพฤกษศาสตร์ทั่วไป นั่นคือโจทย์ที่ยากมากของนักออกแบบสวนแห่งนี้