รำลึกนึกถึง GotoKnow
นานพอควรที่ไม่ได้เปิดเข้ามาใน GotoKnow และท่องไปนาน ๆ ในบ้านนี้เหมือนเมื่อก่อน วันนี้นึกว่าตัวเราเองดูจะให้ความสำคัญกับเรื่องอื่น ๆ มากเกินไปหรือเปล่า บางครั้งถ้าคิดให้ถี่ถ้วนดูจะจริงจังเกินไปกับบางเรื่อง
วันนี้ ๒๘ ตุลาคม ๒๕๕๓ แล้ว เปิดบ้าน(GotoKnow) เข้ามาตระเวณดู GotoKnow พัฒนาไปเยอะมาก ๆ จนต้องศึกษาเพิ่มเติมแล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวหลงทางใช้ไม่ถูก มองไปด้านล่างมีฟังชั่น มีเว็บไซต์ การบริการ หลายอย่างเพิ่มขึ้นให้สมาชิกได้เลือกใช้อยางสะดวกและอิสระ ขอบคุณทีมงาน UsableLabs
นึกถึงครั้งเก่าก่อน ผมเป็นสมาชิก เมื่อเดือน พฤษภาคม วันที่ ๗ ของปี ๒๕๔๙ เขียนบันทึกแรก วันที่ ๙ พฤษภาคม ๒๕๔๙ บันทึกแรกนั้นสำคัญกับผมไฉน... ขอบอกสำคัญมาก เพราะก่อนจะเป็นตัวอักษรได้ตัดสินใจนานนะ เขียนดีหรือไม่ เขียนแล้วจะบันทึกดีมั๊ย ยืนยันกับตัวเองแน่นอนว่าสำคัญ ทำไม ? เป็นเช่นนั้น เนื่องจากมันผิดแผกไปจากที่เขียนไว้ในสมุดแล้วปิดเก็บไว้ในลิ้นชัก ซึ่งไม่มีคนเห็นคนอ่าน แต่นี้เขียนแล้วกดบันทึก มันจะปรากฏให้คนเห็นคนอ่านได้ทั่วโลกจะไม่ให้ตื่นเต้นและบอกว่าสำคัญได้อย่างไรกัน
สมัยเรียนหนังสือ เพื่อน ๆ บางคนติดหนังสือนิยายรายปักษ์บ้าง รายเดือนบ้าง เวลานั่งรถกลับมาด้วยกัน เขาเอาหนังสือประเภทนี้มาอ่าน เล่มที่เขายังไม่อ่านผมลองหยิบมาดูบ้าง อ่านแล้วก็เพลินดี มานั่งนึกว่าคนเขียนเขาจินตนาการได้เก่งจัง ทำให้เราเคลิ้มกับเรื่องราวถ้อยคำได้ มีรุ่นน้องผู้หญิงคนหนึ่งในสายชั้นเรียนมัธยม เขียนเรียงความเรื่องราวน่าอ่าน ช่วงนั้นโรงเรียนที่เรียนให้ทำกิจกรรม เรียกว่า "สหศิลป์" ใครเก่งเรื่องอะไรก็โชว์กันเต็มที่ ทั้งวาดภาพ เขียนเรื่องราว บอกกล่าวข่าวต่าง ๆ ปิดแสดงที่ป้ายกิจกรรมที่โรงเรียนจัดไว้ให้
วิชาเรียงความตอนนั้นมันไม่เข้าใจ ที่ครูผู้สอนท่านบอก คำนำ... เนื้อเรื่อง... สรุป... มันอะไร ? กันหว่า... แยกไม่ถูกจริง ๆ วันหนึ่งอ่านเรื่องของน้องผู้หญิงคนที่ว่า.. เขียนปิดไว้ที่บอร์ดแบบนิยายแต่งเองสั้น ๆ พาดหัวเรื่องชัดเจนชวนน่าสนใจที่จะต้องอ่านเรื่องต่อย่อหน้าถัดไปของเธอ และเขียนเล่าเรื่องราวมีอรรถรสดีจัง... และจบลงด้วยการทิ้งท้ายให้คิดอีกย่อหน้าหนึ่ง ผมปิ้ง... โครงสร้างเรียงความได้ทันทีเอาดื้อ ๆ ที่ตรงนั้น วันนั้น..
มีแรงบันดาลใจคือตอนกลับบ้าน อยากเป็นคนหนึ่งที่เขียนเรื่องให้คนอื่นอ่าน อาจมีโอกาสเป็นเหมือนนักเขียนชื่อดังในหนังสือนิยายต่าง ๆ..นั่น แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เคยได้เขียน เพราะติดความคิดที่ว่า... แล้วเขียนให้ใครอ่าน นั่นคือข้อจำกัดของทุกคนที่ชอบเขียน ชอบบันทึก ในช่วงหนึ่งนั้น เขียนแล้วก็เก็บไว้ และไม่อยากเขียน
มาถึงวันนี้โลกเปลี่ยนไปมาก หากมองย้อนหลังกลับแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง คนชอบเขียนมีโอกาสได้เขียนได้บันทึก ได้สร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ได้ และมีโอกาสให้คนอื่นได้เห็นได้อ่านทันทีแค่กดนิ้ว มีโอกาสมีช่องทางได้แลกเปลี่ยน GotoKnow บ้านนี้ จึงมีสมาชิกในบ้านเพิ่มมากขึ้นทุกวัน ผมมีโอกาสได้รู้จักคนเก่งหลายคน มีคนรู้จักผมหลายคน มีโอกาสได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ก็ด้วยโอกาสที่มีก็คือ GotoKnow เป็นปัจจัยสำคัญและช่องทางแรกเลย...ครับ
ความเห็น (24)
เข้ามาเป็นสมาชิกยังไม่ครบปี แต่มองว่า ความเสมอต้นเสมอปลายของการบันทึกเป็นเรื่องสำคัญที่จะสร้างความยั่งยืน บางคนก็ห่างหายไปเป้นช่วงๆ บางคนไปๆมาๆ
สวัสดีค่ะ คุณชาญวิทย์-นครศรีฯ อ่านแล้วคิดถึงบรรยากาศสมัยที่สังคม Gotoknow ยังมีสมาชิกน้อยกว่านี้เยอะมาก แต่ก็มีความหลากหลายที่ทำให้เราได้รู้จักกันผ่านบันทึก จำได้ว่าประทับใจบันทึกคุณ ชาญวิทย์-นครศรีฯ ตรงที่ความจริงใจแบบเงียบๆสงบๆและจริงจัง ที่รู้สึกได้จากการอ่าน นับถือความตั้งใจในการทำงานต่างๆที่คุณชาญวิทย์-นครศรีฯ เขียนเล่า ทำให้รัก GotoKnow ตรงที่เราจะรู้จักคนได้ลึกซึ้งอย่างไม่น่าเชื่อ จากเพียงการอ่านสิ่งที่เขาเขียนออกมาอย่างจริงใจจนเรารู้สึกได้ แม้สายงานจะคนละเรื่องกับเราเลย และเมื่อเรามีความรู้สึกดีๆมีศรัทธาในสิ่งที่เราได้รับรู้ว่าคนๆนั้นทำอะไร อย่างไรแล้ว เมื่อได้พบเจอตัวเป็นๆก็ทำให้เรารู้สึกคุ้นเคย และคุณชาญวิทย์-นครศรีฯ เป็นคนหนึ่งที่ลักษณะตัวจริงๆเหมือนที่เขียนมากๆเลยค่ะ เป็นกัลยาณมิตรที่ชื่นชมและให้กำลังใจกันได้แม้คนละสายงานกันเลย
เรียน ท่านอาจารย์โสภณ เปียสนิท
ครับท่านอาจารย์ อย่างที่ท่านบอกการบันทึกถ้าเสมอต้นเสมอปลายจะดีมาก ๆ เลยครับ แต่การทำให้บันทึกห่างหายมองเห็นถึงความนิ่งเงียบ ซึ่งผมก็จัดประเภทนิ่งเงียบไปนานแล้วเหมือนกันครับ ยินดีที่ได้รู้จักอาจารย์ได้แลกเปลี่ยน และขอบคุณท่านมากที่มาแวะเยี่ยม ครับ
คุณโอ๋-อโณ ครับ ขอสวัสดีคุณโอ๋ ยามเช้าของวันนี้ ๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๓ ดีใจมากครับที่ได้พบปะกับกัลยาณมิตรรุ่นแรก ๆ ของ GotoKnow อย่างคุณโอ๋อีกครั้งหนึ่ง อย่างที่คุณโอ๋บอกนะครับ เราได้รู้จักกันเพราะการเชื่อมโยงของ GotoKnow ในครั้งที่การจัดมหกรรมการจัดการความรู้ ที่ไบเทค บางนา ดูครั้งนั้นมีพลังมหาศาล สมาชิก Blogger ในบ้าน GotoKnow ต่างวิ่งหาทำความรู้จักกันวุ่นไปเลย ในงานมีแต่รอยยิ้มให้กับเพื่อนใหม่ ที่รู้จักกันจาก Blog to Blog และตามหาตัวเป็น ๆ ในงาน ไม่เคยลืมวันนั้นเลยครับ
- ผมสบายดีครับ หวังว่าคุณโอ๋คงสบายดีเช่นกัน
- ขอบคุณที่มาเยี่ยมแลกเปลี่ยนทักทายครับ
สวัสดีค่ะ
สบายดีนะคะ ที่ภาคใต้ฝนคงตกหนักนะคะระยะนี้ ยายคิมก็เห็นว่าบล็อกได้ให้อะไรมากกว่าที่คิด เพราะยายคิมเป็นแก้วที่พร้อมรับน้ำชาค่ะ ทุกอย่างเติมเต็มได้เรื่อย ๆ
โดเยเฉพาะมิตรภาพ ตอนนี้ลาออกจากราชการแล้ว มีผู้เสนอว่าให้เดินทางจากเชียงรายลงเบตง ไปเยี่ยมกัลยาณมิตรทั่วประเทศไทยค่ะ
แวะมาบอกว่า "ร่วมรำลึกด้วยคนนะคะ"
สวัสดียามเช้าครับ พี่ยายคิม
- เปลี่ยนฉายาดูอาวุโสขึ้นเยอะเลยครับ แต่จะเรียกอย่างไรดี
- ตอนที่เขียนบันทึกอยู่นี้ฝนกำลังตกเลยครับ แต่ก็เบาๆ หยุด ๆ หยด ๆ อยู่ครับ
- ชีวิตช่วงหนึ่งที่เปลี่ยนไปนะครับหลังจากลาออกจากราชการแล้ว ก็มีเพื่อนใน GotoKnow เยอะเลยนะครับ ไม่มีวันเหงาแน่ และคงได้อ่านเรื่องราวดี ๆ จากพี่มากขึ้น
- สวัสดีค่ะ
- บุษราแวะมาร่วม "รำลึกนึกถึง GotoKnow" "พื้นที่โกทูโนว์แห่งนี้นับว่าเป็นพื้นที่อบอุ่นที่บ่มเพาะความรัก ความชอบ ความสุขในการเขียนแบ่งปัน และรับรู้เรื่องราวดี ๆ ที่มีในแต่ละคนนะคะ"
- ขอบคุณสำหรับมิตรภาพอันสวยงามค่ะ
แวะมาสวัสดียามเช้าค่ะพี่ชาญวิทย์ ดีใจที่พี่ไม่ได้ห่างหายไปค่ะ :)
- สวัสดีครับพี่ชาญวิทย์
- ตั้งแต่งานที่หาดใหญ่ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
- คิดถึงเสมอครับ..
- ฝากความคิดถึงครูนงเมืองคอนช่วงนี้ด้วยเงียบหายไป
สวสดีครับ ท่านอาจารย์ ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์
ดีใจครับที่อาจารย์แวะเข้ามาเยี่ยม จริง ๆ ไม่ได้ทิ้งไปครับ เพียงห่างหายไปบางช่วงไม่มีจังหวะ ยังไงก็ยังคิดถึงเวลาเก่า ๆ ช่วงแรก ๆ เริ่มต้นของการเรียนรู้ช่วยเหลือเกื้อหนุนกันของ Blogger ช่วงแรก ๆ ส่วนทีมงานที่อาจารย์ดูแลอยู่ก็พัฒนา GotoKnow ก้าวหน้าไปมากเลยนะครับ ผมบางครั้งก็ตามศึกษาการใช้ไม่ค่อยทันเหมือนกัน
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการมาเยี่ยมกัน ขอให้ครอบครัวอาจารย์ทั้งสองมีความสุข ครับ
- น้องสิงห์ป่าสัก
- คิดถึงเหมือนกัน เราไม่ได้ร่วมกิจกรรมกันโขเลย
- เคยโทรหานะ แต่น้องไม่ได้รับสาย เปลี่ยนเบอร์ไปแล้วหรือเปล่า
- กับครูนงก็ไม่ได้เจอกันนานเหมือนกัน เพราะภารกิจร่วมช่วงหลัง ๆ นี้ไม่มีเลยไม่เจอ ถ้าเจอจะบอกให้ครับ
คุณชาญวิทย์ครับ
สังคมโกทูโนว์ เป็นสังคมแห่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่ดีมากเลยครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับนายหัว เห็นบรรยากาศของรุ่นบุกเบิกครับแล้วครับ เสียดายคนรุ่นครูหลายคนหยุดให้ศิษย์ได้เรียนรู้
...นึงมากครับ.....
สวัสดียามเช้าท่าน smallman ครับ
ครับอาจารย์สังคม GotoKnow ให้อะไรแก่สังคมมากมายครับ
- สวัสดีค่ะ...พี่ชาญวิทย์
- GotoKnow ให้อะไรมากมายค่ะ
- ก่อนเข้ามาเป็นสมาชิกไม่เคยรู้จัก GotoKnow เลย จนกระทั้งได้จัดโครงการอบรมผู้นำสหกรณ์ขั้นสูง ขณะนี้ได้จัดทำไปแล้ว 5 รุ่นแล้วค่ะ
- และได้เชิญ ศ.ดร.จิระ หงส์ลดารมภ์ เป็นประธานฯ โครงการฯ และเป็นวิทยากรบรรยาย
- ท่านนำเอา GotoKnow เข้ามาสอน โดยทำงานผ่านบล็อก ทำให้รู้จักและสนใจมาตลอดค่ะ
- GotoKnow เป็นสังคมแห่งการเรียนรู้ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ สิ่งที่ไม่เคยรู้ ไม่เคยทำ ก็ได้เรียนรู้จาก GotoKnow
- และที่สำคัญมากที่สุด ก็คือ ได้รู้จักทุกท่านใน GotoKnow ต้องขอบคุณผู้ดูแลกระบบและได้มีการพัฒนาตลอดเวลา
- ขอขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีครับ 
คุณ สารินี ไกรพจน์
GotoKnow ได้พัฒนาไปมากในหลาย ๆ เรื่องครับ ทีมงาน UsableLabs.org ผู้ดูแล ดูความต้องการของสมาชิกครับ และพัฒนาตอบสนอง เช่น เมื่อก่อนนี้ ครู อาจารย์ นักเรียน นักศึกษา ใช้ในการเรียนการสอน การส่งรายงานการบ้าน จึงได้พัฒนา Learners.in.th ขึ้นมา เพื่อรองรับ เพื่อให้มีความสะดวกในการใช้ และพัฒนาเว็บไซต์ในเครือข่ายชื่อ Portal.in.th ไว้ให้สำหรับท่านที่ต้องการทำเว็บไซต์ด้วย นับได้ว่าเป็นความโชคดีของสมาชิกผู้ใช้มากครับ
มิตรภาพอันสวยงามเกิดให้เห็นเสมอใน GotoKnow โดย คุณโอ๋-อโณ
เสน่ห์ GotoKnow คืออะไร? โดย ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์-สวัสดีครับคุณชาญวิทย์...
-สบายดีนะครับ...
-แวะมาเยี่ยม/ขอบคุณที่ไปร่วมเที่ยวเก็บตกสถาปนากรมฯ ครับ....
-ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่ได้มีโอกาสได้รู้จัก G2K และได้เริ่มบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ที่สำคัญ...ได้เรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ มากมายผ่านบล๊อก ดี ดี แห่งนี้ครับ.....
-ขอบคุณ "คุณสิงห์ป่าสัก" ที่แนะนำมห้ผมได้รับโอกาสในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ มา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ.....
คุณ เพชรน้ำหนึ่ง ครับ
ต้องขออภัยที่มาตอบช้าไปครับสำหรับ GotoKnow แล้ว ให้โอกาสแก่สมาชิกเยอะมากครับ ในการที่จะเผยแพร่ แป่งปัน ให้กับสังคมครับ
สวัสดียามเช้าค่ะ
มาทักทายรุ่นพี่เพื่อจะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ ความรู้สึกครั้งแรกที่เข้า
มาในG2K เหมือนกันเลยค่ะ ตื่นเต้น ไม่มั่นใจ เข้ามาด้วยความไม่รู้ ทำอะไรไม่
เป็นสักอย่าง
ฝากภาพธรรมชาติไว้เพื่อมิตรภาพค่ะ
สวัสดีคุณ KRUDALA ยินดีที่ได้รู้จักครับ ขอบคุณมาก ๆ สำหรับภาพธรรมชาติ ที่นำมาแบ่งปันกันชม นาน ๆ ภาพเหล่านี้จะหาดูได้ยากขึ้นครับ
- ช่วงหลังๆนี้ไม่ค่อยมีเวลา
- ได้แต่โฉบเฉี่ยว ทาง facebook สั้นๆ
ขอขอบคุณมิตรภาพและบันทึกดีๆที่ได้รับมาตลอดปีนี้ และขอส่งความสุขสำหรับปีใหม่ที่กำลังจะมาถึงค่ะ..
(บัตรอวยพร ดอกม่วงเทพรัตน์ ของมูลนิธิรามาธิบดีฯ ) คลิ๊กที่: